*** Αν η υπόθεση της πόντισης του ηλεκτρικού καλωδίου, που θα συνδέει την Ελλάδα με την Κύπρο, μας διδάξει κάτι τελικά, αυτό είναι ότι η χώρα μας, στις πραγματικά δύσκολες ώρες, όταν «η μπάλα καίει», δεν έχει να υπολογίζει σε συμμαχίες και Ενώσεις, αλλά αποκλειστικά στις όποιες καλές διακρατικές της σχέσεις. Πέραν αυτών, ουδέν.
*** Γιατί το γράφω; Επειδή αντιλαμβάνομαι πως όταν τα δύο ερευνητικά πλοία ξεκινήσουν τον πλου προς τα ανατολικά της Κάσου και θα αρχίσουμε να μετράμε φίλους, αυτοί οι τελευταίοι θα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και πολλούς υπολογίζω.
*** Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, θα είναι οι Γάλλοι (εμφανώς) και οι Ισραηλινοί (αφανώς). Όλοι οι υπόλοιποι το πολύ-πολύ να εκδώσουν, αν χρειαστεί, κάποια ανακοίνωση συμπαράστασης. Αλλά από μακριά κι αγαπημένοι (με τους Τούρκους…).
*** Όμως, προσοχή: Κι αυτοί που θα προστρέξουν προς βοήθειά μας δεν θα το κάνουν από τα αγνά φιλελληνικά αισθήματά τους, αλλά επειδή έχουν συμφέροντα και επειδή αυτό κελεύει το καλό τους, σε αυτήν τη συγκυρία. Σε μια άλλη, διαφορετική, μπορεί να λειτουργούσαν ανάποδα.
*** Θυμίζω, για παράδειγμα, ότι οι Ισραηλινοί, όταν πριν από μερικά χρόνια ο Νετανιάχου δεν ήταν πρωθυπουργός, σχεδόν τα είχαν (ξανά)βρει με τους Τούρκους. Για να μην ξεχνιόμαστε. Το θετικό με την περίπτωσή τους, πλέον, είναι ότι όλο αυτό το διάστημα έχουμε έρθει πολύ κοντά.
*** Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι στο μέλλον, ακόμα κι αν τα ξαναβρούν με την Άγκυρα, οι σχέσεις της Ιερουσαλήμ με την Αθήνα θα είναι τόσο δυνατές, που δεν θα ετεροπροσδιορίζονται. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την ελληνική πλευρά.
*** Σε ό,τι αφορά τώρα τους Γάλλους, αυτοί είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Όντως, βρίσκονται παραδοσιακά κοντά στην Ελλάδα, αλλά -κι αυτοί- με το αζημίωτο. Θυμίζω μεταξύ άλλων ότι:
*** Η χώρα μας στήριξε τη γαλλική αμυντική βιομηχανία, μετά το κάζο του Παρισιού με τους Αυστραλούς. Και παρήγγειλε φρεγάτες και μαχητικά αεροσκάφη. Το πιθανότερο, δε, είναι ότι προσεχώς θα παραγγείλει κι άλλα.
*** Συν τοις άλλοις, και για να μην ξεχνιόμαστε, οι Γάλλοι έχουν και οι ίδιοι επενδυτικό ενδιαφέρον για την περίπτωση του καλωδίου. Συνεπώς, μπορεί να μας βοηθούν, αλλά τους βοηθούμε κιόλας. Και θα αποδειχθεί -κι αυτό- στην πράξη, κατά την επικείμενη επίσκεψη του Γάλλου υπουργού Άμυνας στην Αθήνα, τη Μεγάλη Δευτέρα.
*** Για καλό και για κακό, πάντως, θυμίζω ότι και το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκωλ» θα βρίσκεται αγκυροβολημένο τις επόμενες μέρες στο λιμάνι της Σούδας. Όσο να ‘ναι, μια παραπάνω αίσθηση ασφαλείας θα την παρέχει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Οι καιροί είναι «πονηροί».
*** Εν τω μεταξύ, οι Γιώργος Γεραπετρίτης και Χακάν Φιντάν θα τα ξαναπούν προσεχώς στις 14 και 15 Μαΐου. Στο περιθώριο της συνόδου των υπουργών Εξωτερικών των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ. Υποψιάζομαι, εξ αυτού, ότι μέχρι τότε δεν θα έχει γίνει ακόμα η συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
*** Κατά συνέπεια, δεν θα έχει γίνει και η συνάντηση κορυφής των κ. Κυριάκου Μητσοτάκη και Ταγίπ Ερντογάν. Και μπορεί να μην έχουν ξεκινήσει και οι έρευνες για την πόντιση του ηλεκτρικού καλωδίου. Γενικά, έχω την αίσθηση ότι θα γίνει προσπάθεια να πέσουν κάπως οι τόνοι.
