*** Ακόμα και αν η κυβέρνηση, κάποια στιγμή, υποκύψει στη… γοητεία μιας mega-παροχής, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Γιάννης Στουρνάρας θα είναι εκεί για να διαφωνεί. Και να το «φωνάζει» δημοσίως. Τι εννοώ; Για παράδειγμα:
*** Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας επιμένει ότι δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για την επιστροφή του 13ου μισθού (ή/και της 13ης σύνταξης). Εκτιμά ότι μια τέτοια κίνηση θα στοίχιζε περί τα 2,5-3 δισ. ευρώ. Και περιθώρια για τέτοιες πολυτέλειες δεν υπάρχουν.
*** Με αυτήν την άποψη συμφωνούσε (απόλυτα) και ο Κωστής Χατζηδάκης, ως υπουργός Οικονομικών. Και φαίνεται να τη συμμερίζεται και ο διάδοχός του, Κυριάκος Πιερρακάκης. Το θέμα όμως είναι άλλο: Τι θα γίνει, πλησιάζοντας προς τις επόμενες βουλευτικές εκλογές;
*** Το Μαξίμου θα ρίξει στο τραπέζι της επανεκλογής όλα τα χαρτιά του. Σε αυτήν την περίπτωση τι θα κάνει ο Χατζηδάκης, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης; Θα συνεχίσει να αντιστέκεται, ιδιαίτερα αν κρίνεται ο στόχος της νίκης; Και ο Πιερρακάκης; Δεν θα μπει στον πολιτικό πειρασμό;
*** Γι’ αυτό επιστρέφω από εκεί που άρχισα: το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός που θα συνεχίζει να «φωνάζει» θα είναι ο Στουρνάρας. Υποχρεωμένος, ως εκ της θέσεώς του, όπως θα έγραφαν και οι παλαιότεροι συνάδελφοι. Για τους άλλους δύο δεν είμαι καθόλου σίγουρος.
*** Ο Αλέξης Τσίπρας, αν δεν το ξέρετε, ξεκίνησε εδώ και πέντε μέρες τις διαλέξεις του στο Χάρβαρντ. Μοναδική εμπειρία, δεν λέω, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος πόσο μπορεί να υπηρετήσει τον βασικό του στόχο, που είναι η επιστροφή του στην ελληνική κεντρική πολιτική σκηνή.
*** Και εξηγούμαι: Ο Τσίπρας εξελέγη πρωθυπουργός της χώρας το 2015 όχι για τις καλές του σπουδές, αλλά για τις αντισυστημικές του θέσεις. Στην πορεία πλήρωσε το γεγονός ότι αποδείχθηκαν 100% ανεδαφικές, αλλά το rebranding που θέλει να κάνει στην καριέρα του δεν θα επιτευχθεί μέσω ενός καλύτερου βιογραφικού.
*** Όσοι τον συμβουλεύουν ανάλογα (μεταξύ των οποίων και κάτι Γάλλοι επικοινωνιολόγοι) μάλλον δεν έχουν καμία σχέση με την εσωτερική πολιτική πραγματικότητα. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι προτιμά να ακούει αυτούς κι όχι τους συντρόφους του, που του απέμειναν στην Αθήνα, και του λένε το αντίθετο.
*** Για να ξέρετε, πάντως, σας ενημερώνω ότι ο Αλέξης ονειρεύεται πως με το «πτυχίο» του υπό μάλης, τον Σεπτέμβριο θα κληθεί να σηκώσει το βάρος της επανασύνδεσης του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου. Μέσω ενός νέου πολιτικού-κομματικού σχηματισμού, υπό τη σκέπη του οποίου θα μπουν και τα υπόλοιπα κεντροαριστερά κόμματα (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτά, τέλος πάντων, έως τότε).
*** Το πρόβλημα είναι πως δεν βρίσκεται κανείς να του πει ότι με την εξαίρεση της Όλγας, του κυρ Αλέκου και άλλων τριών – τεσσάρων, κανείς άλλος δεν έχει τη φιλοδοξία πλέον να σωθεί από τον Αλέξη. Το μαρτυρούν και οι μετρήσεις (κρυφές και φανερές) που γίνονται. Απλώς οι πολιτικοί του φίλοι προτιμούν να τις διαβάζουν «ανάποδα». Αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά, δεν φτιάχνονται κόμματα και πολύ περισσότερο δεν «σώζονται» παρατάξεις και λαοί.
*** Άσε που ούτε η Ζωή, ούτε ο Φάμελλος έχουν καμία διάθεση να του παραδώσουν… ούτε τη γρίπη τους. Συνεπώς, προβλέπω ότι ο Τσίπρας θα συνεχίζει απερίσπαστος το rebuilding του εσαεί.
