*** Το Μαξίμου θα επιχειρήσει από σήμερα να ξαναμπεί -όσο μπορεί- σε μια κανονικότητα. Στη σκιά, πάντα, των τελευταίων αρνητικών εξελίξεων όσον αφορά την τραγωδία στα Τέμπη. Και των μετρήσεων της κοινής γνώμης που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
*** Στο πρωθυπουργικό γραφείο θεωρούν εαυτούς ολίγον τι από… Σίσυφο. Πάνω που γυρνούν το χαρτί, έπειτα από ένα πολύ δύσκολο φθινόπωρο, με τις ανακοινώσεις του Προϋπολογισμού, επιστρέφουν και πάλι από εκεί που ξεκίνησαν.
*** Το πιο μεγάλο άγχος τους, όμως, είναι μήπως η τροπή που παίρνει η ιστορία αποδειχθεί σημείο καμπής. Που, όπως διδάσκει η εμπειρία, όταν εμφανίζεται, λειτουργεί σαν μαύρη τρύπα. Που καταπίνει τα πάντα. Αυτά.
*** Ακούω ότι υπάρχει δυσαρέσκεια στο στρατόπεδο του Στέφανου Κασσελάκη όσον αφορά τη μικρή δημοσιότητα που είχε η κυκλοφορία του βιβλίου του. Περίμενε ότι θα τον ξαναφέρει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αλλά αντιμετωπίστηκε περίπου σαν παρένθεση.
*** Αυτό καθαυτό το βιβλίο δεν πήγε κι άσχημα από πλευράς πωλήσεων. Η πρώτη έκδοση (12.000 αντίτυπα, αν δεν κάνω λάθος) εξαντλήθηκε και βγαίνει η δεύτερη. Όμως δεν είναι αυτό που καίει τον Στέφανο.
*** Αυτός ήθελε να ξαναζήσει τις επικοινωνιακές δόξες που έζησε ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για έναν χρόνο. Αλλά οι ελπίδες του αποδείχθηκαν φρούδες. Μάλλον θα πρέπει να μάθει να ζει με αυτό.
*** Επειδή, πάντως, δεν το βάζει εύκολα κάτω, μου λένε ότι ετοιμάζει παρουσιάσεις του βιβλίου σε όλη την Ελλάδα. Αρχής γενομένης από τη Θεσσαλονίκη, προσεχώς.
*** Δεν είναι κακή αφορμή, όμως νομίζω ότι δύσκολα θα ξαναβρεθεί στο επίκεντρο.
*** Σχετικό με το πρώτο tip: το Μαξίμου αθροίζει τα ποσοστά των κομμάτων που βρίσκονται δεξιότερα της ΝΔ και -πάντα με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις- παρατηρεί ότι σε μια-δυο περιπτώσεις έχουν φτάσει στο σημείο να σπάνε και το φράγμα του 20% (Marc).
*** Ακόμα και πριν ξεκινήσει ο νέος κύκλος των μετρήσεων, λόγω Τεμπών. Γεγονός που προβληματίζει. Για παράδειγμα, δεν έχει δοθεί ακόμα πειστική απάντηση ως προς το πόθεν.
*** Παλιό, αλλά καλό. Κι ενδεικτικό του κλίματος που υπάρχει εντός του ΝΑΤΟ και των σχέσεων με τις ΗΠΑ. Μου μεταφέρουν το εξής περιστατικό: Όταν ο νέος επικεφαλής της Συμμαχίας, Μαρκ Ρούτε, μίλησε στο φετινό φόρουμ του Νταβός, ζήτησε κάτι (μάλλον) αυτονόητο από τα κράτη-μέλη της:
*** Να αυξήσουν τα ποσά που διαθέτουν για την άμυνα, ώστε να πετύχουν τον στόχο του 3% ως ποσοστό επί του ΑΕΠ τους. Αυτό έπρεπε να κάνει κι αυτό έκανε. Η μεγάλη έκπληξη ήρθε από την αντίδραση του εκεί απεσταλμένου του προέδρου Τραμπ.
*** Κάποια στιγμή πήρε τον λόγο και υπενθύμισε στον επικεφαλής του ΝΑΤΟ πως κι εκείνος, ως πρωθυπουργός της Ολλανδίας, δεν έκανε τίποτα για να πιάσει τον στόχο. Ήταν μια έμμεση, πλην ξεκάθαρη, αποδοκιμασία.
*** Επικράτησε παγωμάρα στην αίθουσα, η οποία και προφανώς δεν κάλυψε το άδειασμα. Το μήνυμα, σαφές: ο Τραμπ δεν είναι διατεθειμένος να κρατήσει ούτε τα προσχήματα. Ακόμα κι όταν πρόκειται για τον αρχηγό της Συμμαχίας, στην οποία, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν πιστεύει.
*** Και με την ευκαιρία της αναφοράς στον Τραμπ, να σας μεταφέρω και κάτι ακόμα που ακούω: στο Βερολίνο δεν θα απέκλειαν το ενδεχόμενο για αντίμετρα στις ΗΠΑ, αν επιβάλουν δασμούς και στα ευρωπαϊκά προϊόντα.
*** Όμως, πόσο βάρος μπορεί να έχει μια τέτοια άποψη από μια διακυβέρνηση που μετρά μέρες, κυριολεκτικά;
Διαβάστε επίσης
Η ΔΙΑΣ εξελίσσει το IRIS: Τι αλλάζει στις ηλεκτρονικές πληρωμές
