*** H υπερκάλυψη της τελευταίας ομολογιακής έκδοσης, στην οποία προχώρησε το ελληνικό Δημόσιο, ήταν κάτι παραπάνω από σημαντική. Γιατί, όπως λέει παράγοντας της αγοράς, έγινε σε ένα περιβάλλον που μόνο θετικό δεν ήταν. Τι εννοεί;
*** Ότι τις ίδιες μέρες βρισκόταν σε εξέλιξη ένα sell off των βρετανικών ομολόγων, το οποίο είχε προκαλέσει μεγάλη ανησυχία. Κι εν πολλοίς εξακολουθεί να προκαλεί ακόμα και σήμερα.
*** Θυμίζω ότι το ελληνικό Δημόσιο εξασφάλισε 4 δισ. ευρώ με μια ανάσα, ενώ οι προσφορές είχαν φτάσει στο σημείο-ρεκόρ των 40 δισ. Ποιος να το λέγε δηλαδή πριν από λίγο καιρό… Και να κάνω και μια πρόβλεψη;
*** Έπειτα από αυτό το δεκαετές ομόλογο, δεν αποκλείεται το ελληνικό Δημόσιο να κάνει άλλη μια έκδοση 15 ή και 30 ετών. Σας φαίνεται τραβηγμένο; Μπορεί. Ας κάνουμε υπομονή έως το δεύτερο τρίμηνο, όταν εκτιμάται ότι ο ΟΔΔΗΧ θα ξαναβγεί στις αγορές.
*** Αυτό που συμβαίνει στην Ουάσιγκτον τα τελευταία εικοσιτετράωρα δεν έχει προηγούμενο. Οι πληροφορίες που έρχονται από την αμερικανική πρωτεύουσα αναφέρουν ότι από κρίσιμες διευθύνσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν αρχίσει ήδη οι αποχωρήσεις. Ενίοτε μαζικές. Γιατί μας αφορά;
*** Επειδή, σύμφωνα με πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν, πολλές από αυτές τις αποχωρήσεις αφορούν τα desks της Ελλάδας και της Τουρκίας (μεταξύ άλλων). Και το ερώτημα που εύλογα γεννάται είναι:
*** Τι έχει στο μυαλό του ο πρόεδρος Τραμπ; Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο νέος Λευκός Οίκος θεωρεί ότι στο υπουργείο Εξωτερικών προσωποποιείται το λεγόμενο «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ. Που θέλει να συνθλίψει.
*** Θα αναθεωρήσει ο Τραμπ την απόφαση Μπάιντεν να δοθεί στην Κύπρο δωρεάν εξοπλιστικό υλικό προσεχώς; Γεγονός που προκάλεσε τον θυμό της Τουρκίας; Πολλοί είναι εκείνοι σε Αθήνα και Λευκωσία που φοβούνται αυτήν την εξέλιξη. Για έναν απλό λόγο:
*** Δεν θα στοιχίσει τίποτα στην Ουάσιγκτον, ενώ από την άλλη θα επιτρέψει -ανέξοδα πάνω απ’ όλα- στον Τραμπ να ευχαριστήσει τον Ερντογάν. Γιατί για όλες τις άλλες προσδοκίες, που τρέφει η Τουρκία από το νέο καθεστώς στις ΗΠΑ, καλό θα ήταν να κρατά (πολύ) μικρό καλάθι.
*** Και κάτι ακόμα, σχετικό: η διακυβέρνηση Μπάιντεν πήρε την παραπάνω απόφαση στο πλαίσιο μιας στρατηγικής επιλογής, απ’ όσο είμαι σε θέση να ξέρω. Τι υποστήριζε; Ότι η Τουρκία είναι πλέον «απροσδόκητος» σύμμαχος. Εν αντιθέσει με την Ελλάδα και την Κύπρο, που χαρακτηρίζονται «σταθεροί».
*** Κι ως τέτοιοι, πάρθηκε απόφαση να υποστηριχθούν ακόμα περισσότερο, είτε απευθείας από τις ΗΠΑ, είτε μέσω ΝΑΤΟ. Το ζητούμενο είναι αν με την εναλλαγή της εξουσίας στην Ουάσιγκτον η στρατηγική αυτή θα εφαρμοσθεί.
*** Μπορεί ο Έντι Ράμα να μη μας ξανάρθει στην Ελλάδα, έως τις αλβανικές εθνικές εκλογές, όμως να είστε σίγουροι ότι έως τη μέρα της κάλπης θα παρελάσουν από την Αθήνα -και όχι μόνο- δεκάδες στελέχη του κόμματός του. Και μαζί, κυβερνητικά στελέχη, δήμαρχοι και νομάρχες, που ανήκουν στο κόμμα του.
*** Ο λόγος, προφανής: Η εδώ αλβανική ομογένεια είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εκτός συνόρων. Μετά την ιταλική. Γι’ αυτό και θα προσεχθεί ιδιαίτερα. Έχω, ωστόσο, μια απορία: Εμείς ως Ελλάδα μπορούμε να το αξιοποιήσουμε αυτό; Κι αν ναι, πώς;
Διαβάστε επίσης
Αλαλούμ με τις τραπεζικές προμήθειες: Οι παγίδες που οδηγούν σε τριπλάσια χρέωση
Σούπερ Μάρκετ: Ώριμη η αγορά για deals, το φλερτ Μασούτη & Κρητικού
