*** O Γάλλος πρόεδρος Μακρόν έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: θέλει να είναι ο γαμπρός στον γάμο και ο… πεθαμένος στην κηδεία. Κοινώς, επιδιώκει να έχει στραμμένα πάντα τα βλέμματα πάνω του. Τι κάνει τώρα;
*** Ένα σχετικά ώριμο project, που είχε ξεκινήσει να δουλεύεται πριν από τον πόλεμο στη Γάζα, τρέχει για να το καπελώσει. Ο λόγος αφορά τη διασύνδεση της Ινδίας με την ΕΕ, μέσω Περσικού και Μέσης Ανατολής.
*** Κι ορίζει ειδικό απεσταλμένο του για το super project έναν Gerard Mestrallet, πρώην CEO της γαλλικής εταιρείας Engie. Παράλληλα, προετοιμάζει -λέει- διεθνή διάσκεψη για το ίδιο project και γενικά κάνει ό,τι μπορεί για να το… κάψει.
*** Κι αυτό γιατί το μόνο που καταφέρνει κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι να προκαλέσει τη δυσαρέσκεια όλων των υπόλοιπων εμπλεκομένων. Όπως έχει συμβεί πάμπολλες φορές σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν.
*** Και, όπως συνέβη κατά την προχθεσινή διάσκεψη που οργάνωσε στο Παρίσι για το ουκρανικό.
*** Γιατί τα αναφέρω όλα τα παραπάνω; Επειδή για την περίπτωση ενδιαφέρεται (πολύ) και η Ελλάδα. Βάσει του αρχικού σχεδιασμού, το IMEC, όπως ονομάζεται το project, θα καταλήγει στην Ελλάδα, η οποία θα είναι η ευρωπαϊκή δίοδός του.
*** Εξ ου και το πρόσφατο ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ινδία. Για να εξασφαλίσει πράγματα κι ως προς αυτό το μέτωπο. Σύμπτωση; Μια εβδομάδα νωρίτερα ήταν εκεί και ο Μακρόν.
*** Ο οποίος έχω την εντύπωση ότι δεν αφήνει τίποτα «να πέσει κάτω». Τα θέλει τελικά όλα δικά του…
*** Για την ιστορία, πάντως, κι αφού άνοιξα αυτήν την κουβέντα, το συγκεκριμένο project το πολεμά λυσσαλέα στο παρασκήνιο η Τουρκία. Κι αυτό γιατί είναι έξω από κάθε σχεδιασμό, αν κι αρχικά προσπάθησε να μπει.
*** Όταν δεν τα κατάφερε, επιχείρησε να προωθήσει μια εναλλακτική δίοδο, κυρίως σε συνεργασία με τους κινεζικούς «δρόμους του μεταξιού». Ωστόσο, ούτε κι αυτή προχώρησε.
*** Ακολούθησε η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, που πάγωσε τις εξελίξεις, αλλά επειδή κι αυτή κάποια στιγμή θα τελειώσει, οι ενδιαφερόμενοι αρχίζουν να ξαναπαίρνουν θέσεις. Και κάπου εκεί βρισκόμαστε τώρα.
*** Ακούω ότι το Μαξίμου είναι δυσαρεστημένο με το επίπεδο του λόμπινγκ που κάνουν για λογαριασμό των ελληνικών συμφερόντων οι «γαλάζιοι» ευρωβουλευτές στις Βρυξέλλες. Κι ότι η ιστορία με το περίφημο ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο απλώς απέδειξε ό,τι υποψιάζονταν εδώ και καιρό.
*** Δηλαδή, ότι η βελγική πρωτεύουσα είναι σε αρκετές περιπτώσεις απλώς προορισμός πληρωμένων πολυτελών… διακοπών, για πολλούς απ’ αυτούς, τουλάχιστον. Ωστόσο, δεν θα προχωρήσει στο μεγάλο ξεκαθάρισμα του ψηφοδελτίου, εν όψει του Ιουνίου, όπως αναμενόταν.
*** Κι αυτό γιατί μαθαίνω ότι τελικά οι περισσότεροι απ’ αυτούς θα ξαναθέσουν υποψηφιότητα. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Το θέμα, βεβαίως, είναι πόσοι απ’ αυτούς θα ξαναβγούν.
*** Α, και κάτι ακόμα: Η δυσαρέσκεια δεν περιορίζεται μόνο στους ευρωβουλευτές.
*** Δυσαρέσκεια υπάρχει και στη Χαριλάου Τρικούπη. Αλλά για άλλον λόγο εκεί. Τους προβληματίζουν (πολύ) οι χαμηλές πτήσεις που εξακολουθούν να κάνουν δημοσκοπικά στο λεκανοπέδιο.
*** Αν το ΠΑΣΟΚ δεν σηκώσει κεφάλι στο κέντρο, τότε η μεγαλύτερη φιλοδοξία του θα είναι να φτάσει στο ψυχολογικό όριο του 15% τον Ιούνιο. Μόνο που έτσι -στατιστικά και μόνο να το δει κανείς το θέμα- προοπτική κυβερνησιμότητας στο κόμμα θα αποκτήσουν σε μια δεκαετία.
*** Τουλάχιστον, θα κατοχυρώσουν τη δεύτερη θέση.
