*** Πώς αισθάνεται πλέον ο Αλέξης Τσίπρας; Με μια λέξη, εγκλωβισμένος. Λογικό. Αντιλαμβάνεται πλέον ότι κινδυνεύει να μείνει, μόνος του, σε έναν «άλλον ΣΥΡΙΖΑ» απ’ αυτόν που ήξερε, παρέα με στελέχη που και ο ίδιος θεωρεί «δευτέρας διαλογής».
*** Άντε, με εξαίρεση ένα-δυο. Και δεν ξέρει τι να κάνει. Η βασική προσπάθειά του ήταν, όντως, να μη διαλυθεί το μαγαζί, αλλά τελικά απέτυχε. Η φυγή του Ευκλείδη άνοιξε τον ασκό.
*** Η νέα γραμμή άμυνάς του είναι να μη φύγει και η Έφη με την ομάδα της. Γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να αρχίσει να ζει με την ιδέα της ολοκληρωτικής παρακμής της Κουμουνδούρου.
*** Αλλά και οι σχέσεις του με την Αχτσιόγλου είναι κακές, για να μην πω κάκιστες. Παρ’ όλα αυτά, η παρουσία της, μαζί με την ομάδα της, στον «νέο ΣΥΡΙΖΑ» εξακολουθεί να του δίνει κάποιο εκτόπισμα. Αν φύγει κι αυτή, «χαιρέτα μου τον πλάτανο».
*** Επ’ αυτού, οι εξελίξεις θα είναι κρίσιμες το επόμενο δεκαήμερο, μου λένε όσοι ξέρουν σε βάθος το παρασκήνιο στον ΣΥΡΙΖΑ.
*** Και όσοι φεύγουν; Τι κάνουν; Κατ’ αρχάς προσπαθούν να οργανωθούν σε πολιτική κίνηση. Όχι, η ίδρυση κόμματος δεν είναι βασική τους προτεραιότητα. Μέσω της κίνησης, όμως, θα συγκρατήσουν τις όποιες δικές τους διαρροές, προς δεξιά-αριστερά.
*** Και δεν το γράφω τυχαία. Μαθαίνω ότι από το ΠΑΣΟΚ αφήνουν να εννοηθεί ότι με κάποιες σοβαρές περιπτώσεις, που έχουν ξεκάθαρο κεντροαριστερό προφίλ, μπορεί να υπάρξει ώσμωση. Για την ακρίβεια, δεν είναι αρνητικοί.
*** Αυτό συνιστά από μόνο του μια σημαντική διαφοροποίηση. Γιατί μέχρι πρόσφατα δεν ήθελαν να ανταλλάξουν ούτε «καλημέρα» με όποιον προερχόταν από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
*** Τι άλλο μαθαίνω; Ότι υπάρχουν και ένα-δυο πρόσωπα, παλιοί σύντροφοί τους, οι οποίοι θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο της «γέφυρας», προκειμένου να φέρουν τα μέρη πιο κοντά.
*** Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε, αλλά ότι υπάρχουν, υπάρχουν. Το σίγουρο είναι ότι οι εβδομάδες που ακολουθούν θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον στον χώρο της κεντροαριστεράς.
*** Αυτή η ιστορία με τη «δεξαμενή ταλέντων», που ετοιμάζει η ΕΕ για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών προς όφελος των χωρών-μελών, δεν είναι «χθεσινή». Δουλεύεται εδώ και μήνες και απλώς τώρα ήρθε η ώρα να παρουσιαστεί.
*** Ο Μαργαρίτης Σχοινάς τη θεωρεί ως το σημαντικότερο project που έχει ασχοληθεί όλα τα χρόνια που βρίσκεται στις Βρυξέλλες -και είναι πολλά. Το σημαντικότερο; Έχει τις ευχές της Γερμανίας.
*** Γι’ αυτό κι έχει πιθανότητες να πετύχει. Μεταξύ μας; Στην κατάσταση που βρίσκεται πολιτικά το SPD του καγκελάριου Σολτς, οποιαδήποτε λύση στο πρόβλημά του γίνεται δεκτή μετά φανών και λαμπάδων.
*** Γιατί το μεταναστευτικό είναι το μεγαλύτερο (εσωτερικό) πρόβλημά του, που απειλεί να εξαϋλώσει τόσο το κόμμα όσο και τον ίδιο.
*** Πάνω σ’ αυτήν τη βάση συζήτησαν άλλωστε Σολτς και Μητσοτάκης στις αρχές της περασμένης εβδομάδας. Κι έτσι εξηγείται και η αναφορά του Έλληνα πρωθυπουργού στην ανάγκη εργατικών χεριών, που τότε μας ακούστηκε «ξεκάρφωτη».
*** Το σχέδιο θυμίζω προβλέπει ότι κάθε χώρα-μέλος θα ματσάρει τις ανάγκες εργατικών χεριών με τις ροές μεταναστών που θα υποδέχεται. Καταλάβατε τώρα τι ετοιμάζεται;
