THEPOWERGAME
*** Τι ακούω; Ότι η Έφη Αχτσιόγλου δέχεται πιέσεις από την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει επιτέλους την ηγεσία της άτυπης εσωκομματικής αντιπολίτευσης του κόμματος. Η ίδια πάντως δεν το θέλει κι αντιστέκεται.
*** Γιατί; Επειδή εκτιμά προφανώς ότι κάτι τέτοιο θα ήταν άκαιρο στην παρούσα συγκυρία. Όχι επειδή… λυπάται τον νέο πρόεδρο, αλλά επειδή θεωρεί ότι οι συνθήκες δεν είναι ακόμα ώριμες.
*** Πότε «θα ξεκινήσουν τα εσωκομματικά όργανα» στον ΣΥΡΙΖΑ; Εκεί γύρω στα τέλη Ιουνίου. Δηλαδή, μετά τις Ευρωεκλογές. Αν το αποτέλεσμά τους είναι αντίστοιχο των αυτοδιοικητικών.
*** Αυτό θα το χρεωθεί στο 100% ο νέος πρόεδρος και τότε… Απλώς, μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή θα μεσολαβήσουν μια-δυο κρίσιμες στάσεις. Με πρώτη και σημαντικότερη εκείνη του συνεδρίου.
*** Εννοείται ότι θα δοθεί μάχη για τον έλεγχο των εκλεκτόρων και κατ’ επέκταση της εκλογής των νέων μελών. Στην εσωκομματική αντιπολίτευση θεωρούν ότι όσο πιο γρήγορα γίνει, τόσο μεγαλύτερες είναι οι δικές τους πιθανότητες.
*** Γι’ αυτό και πιέζουν. Οι προεδρικοί, που το ξέρουν, θα το αναβάλουν. Για πότε; Μάλλον για τον Φεβρουάριο. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα γίνει τον Νοέμβριο, όπως είναι προγραμματισμένο.
*** Η αφορμή υπάρχει. Παρουσιάζεται στον στρατό ο Κασσελάκης. Οπότε στον ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται «να κάνουν τη θητεία τους», μαζί του. Βρε, τι τους έμελλε να πάθουν στα γεράματα (κυριολεκτικά…).
*** Αν πάντως στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποφύγουν τη διάσπαση, όσοι φύγουν θα ήθελαν να πάρουν μαζί τους και τουλάχιστον 10 βουλευτές. Για να κατοχυρώσουν την κοινοβουλευτική τους παρουσία.
*** Ξέρουν ότι οι 16 που ψήφισαν λευκό στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής είναι δύσκολο να τους ακολουθήσουν, αλλά και οι 10 τους φτάνουν. Το συμπέρασμα απ’ όλα τα παραπάνω; «Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα», που έλεγε και ο Ηλιόπουλος.
*** Τι άλλο ακούω; Ότι ο γίγαντας Ερντογάν, πριν η Χαμάς επιτεθεί στο Ισραήλ και κάνει τις γνωστές ακρότητες, είχε κατά νου να διοργανώσει μια φιλόδοξη περιφερειακή διάσκεψη για την ανατολική Μεσόγειο. Με αυτόν πρόεδρο, εννοείται.
*** Θα γινόταν στην Άγκυρα (πού αλλού;) και θα προσκαλούνταν όλοι οι βασικοί παίκτες της περιοχής, πλην της Κύπρου, εννοείται.
*** Η ατζέντα θα ήταν κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα: το ενεργειακό εννοείται ότι θα βρίσκονταν στην κορυφή της. Θα δέσποζε, κατά κάποιον τρόπο.
*** Θα είχε προηγηθεί και η επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Ενέργειας στο Τελ Αβίβ, για να συμφωνηθεί η από κοινού άντληση υδρογονανθράκων με τους Ισραηλινούς στην περιοχή κι όλα θα πήγαιναν κατ’ ευχήν.
*** Και ξαφνικά, ήρθε η εισβολή της Χαμάς στα ισραηλινά χωριά, που σκόρπισε τον τρόμο και τον θάνατο και τίναξε στον αέρα όλους τους φιλόδοξους σχεδιασμούς του Ερντογάν.
*** Ο οποίος αρχικά προσπάθησε ξανά να το παίξει ουδέτερος, κάπου ανάμεσα στους Παλαιστινίους και στους Ισραηλινούς. Μόνο που αυτή η ιστορία δεν έχει καμία σχέση με το ουκρανικό. Και γρήγορα εγκατέλειψε την προσπάθεια, επιλέγοντας την πλευρά των Παλαιστινίων.
*** Μαθαίνω όμως ότι σ’ αυτήν τη φάση δεν εμπιστεύεται κανείς τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος υποτίθεται ότι αναλαμβάνει πρωτοβουλίες στο παρασκήνιο, αλλά κάτι μου λέει ότι αυτές είναι περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση, αυτήν τη φορά.
*** Γι’ αυτό καλά λένε πως «όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός (εν προκειμένω ο Αλλάχ) γελάει…».
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
