*** Γιατί ξαφνικά η κυβέρνηση Σολτς μετέβαλε στάση και τρέχει τις εξελίξεις όσον αφορά το προσφυγικό ζήτημα στην Ευρώπη; Για τρεις βασικά λόγους, που είναι στο σύνολο τους εσωτερικού ενδιαφέροντος (ως συνήθως).
*** Πρώτον, επειδή το γερμανικό ακροδεξιό κόμμα AfD καρπώνεται μεγάλα δημοσκοπικά κέρδη από τη σημερινή εικόνα του προσφυγικού, όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά σε όλη την ΕΕ.
*** Δεύτερον, επειδή το επόμενο διάστημα είναι προγραμματισμένες μια σειρά από εκλογές σε τοπικά γερμανικά κρατίδια. Αρχής γενομένης από την Έσση. Όπου το AfD μπορεί να δει τα ποσοστά του να εκτοξεύονται.
*** Τρίτον, επειδή το προσφυγικό ζήτημα στην ΕΕ όντως τείνει να βγει πλέον εκτός ελέγχου. Εξ ου και η απόφαση του Βερολίνου να επαναφέρει τους προσωρινούς ελέγχους στα γερμανικά σύνορα με τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες-μέλη της ΕΕ.
*** Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να καταλαβαίνουμε τι συνέβη ξαφνικά και οι εξελίξεις τρέχουν με τόσο γρήγορο ρυθμό στο συγκεκριμένο μέτωπο, για το οποίο η Ελλάδα (και όχι μόνο) φωνάζει εδώ και καιρό.
*** Τι αποδεικνύεται, λοιπόν, για μια ακόμα φορά; Ότι στην Ευρώπη οι αποφάσεις λαμβάνονται μόνο όταν επηρεάζεται η Γερμανία. Αλλιώς, εφαρμόζεται η πολιτική της υπομονής και της αναβλητικότητας.
*** Ποιος είναι ο μεγαλύτερος δημοσιονομικός πονοκέφαλος για τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη σήμερα; Η Ιταλία. Κι αυτήν τη φορά δεν υπάρχει καμία Ελλάδα, για να κρυφτεί από πίσω της.
*** Όπως έκανε -όχι μόνο η Ρώμη, αλλά και πολλές άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες- καθ’ όλη την υπερδεκαετή δική μας κρίση. Όταν τα προβλήματά ήταν κι εκεί εξίσου μεγάλα, αλλά κρύβονταν κάτω από το «ελληνικό χαλί».
*** Γιατί τα θυμήθηκα όλα τα παραπάνω; Γιατί μου έλεγαν ότι την περασμένη εβδομάδα έγινε μια δραματική συνεδρίαση του ιταλικού υπουργικού συμβουλίου, με θέμα τη δημοσιονομική κρίση της χώρας. Που τείνει να βγει εκτός ελέγχου. Και στην οποία είχε καρφωμένο το βλέμμα της «καταϊδρωμένη» η ΕΕ.
*** Γι’ αυτό. Α, και σημειωτέον ότι η ιταλική οικονομία είναι η τρίτη μεγαλύτερη στην Ένωση. Που σημαίνει ότι αν σκάσει, θα την ανατινάξει. Όχι σαν τη μικρή ελληνική, που εξ αυτού του λόγου εξάντλησαν όλοι, όλη τους την αυστηρότητα πάνω της…
*** Το γεγονός ότι τα χρόνια πέρασαν δεν σημαίνει ότι ξεχάσαμε κιόλας.
*** Κι αφού είμαι σε ευρωπαϊκό mood, να σας πω και κάτι ακόμα που άκουσα. Στο Μαξίμου φλερτάρουν με την ιδέα της θέσπισης ενός άτυπου πλαφόν δυο θητειών για τους «γαλάζιους» ευρωβουλευτές. Πολύ βολικό (γι’ αυτούς).
*** Βλέπετε, κατ’ αυτόν τον τρόπο θα τελειώνουν μια και καλή με τις (παρασκηνιακές) διενέξεις του ποιος θα είναι και ποιος δεν θα είναι ξανά υποψήφιος στις επόμενες εκλογές. Από τους εν ενεργεία, πάντα.
*** Και θα κλείσω, για σήμερα, ευρωπαϊκά. Γι’ αυτήν την ιστορία της γαλλο-γερμανικής πρότασης, που αφορά την εικόνα-διάρθρωση της νέας ΕΕ, θα έχετε ακούσει. Των λεγόμενων τεσσάρων κύκλων-ταχυτήτων.
*** Ακούω, λοιπόν, ότι η Ελλάδα σε αυτόν τον διαχωρισμό θα συμπεριλαμβάνεται στον πρώτο κύκλο. Του πολύ στενού πυρήνα. Βλέπετε, σε αυτήν την περίπτωση κριτήριο δεν θα αποτελέσει μόνο η οικονομία, αλλά και η αρχαιότητα (αλλά και όχι μόνο).
*** Θα παρακολουθώ με πολύ μεγάλη προσοχή κι ενδιαφέρον τις εξελίξεις από αυτό το μέτωπο και θα σας ενημερώνω. Γιατί θα υπάρχει κι αντίτιμο: το βέτο.
