*** Για ένα γεύμα εργασίας έρχεται αύριο -εκτός σοβαρού απροόπτου- η Ιταλίδα πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι, στην Αθήνα. Και γράφω «εκτός σοβαρού απροόπτου» γιατί έχω τους λόγους μου.
*** Αυτό το ταξίδι αναβλήθηκε ήδη δυο φορές, μέσα σε ένα εξάμηνο, για διάφορους λόγους (π.χ. τη μία συνέπιπτε με τις πρώτες εθνικές εκλογές του Μαΐου), οπότε κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι στο τέλος το κακό δεν θα… τριτώσει. Οπότε, κατ’ αρχάς ας κρατάμε μικρό καλάθι.
*** Το πιθανότερο, πάντως, είναι ότι αυτήν τη φορά η επίσκεψη θα γίνει, γιατί και οι δύο πλευρές το θέλουν πολύ -σας διαβεβαιώνουμε. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν, μάλιστα, ότι τη Μελόνι θα πλαισιώνουν δυο-τρεις, το πολύ, στενοί συνεργάτες της. Δηλαδή, η αποστολή θα είναι μικρή.
*** Ποιο συμπέρασμα προκύπτει απ’ αυτήν την πληροφορία; Ότι η επίσκεψή της θα είναι πολύ στοχευμένη. Κι από τις δύο πλευρές. Και λογικό.
*** Αθήνα και Ρώμη έχουν απομακρυνθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, σε πολλά επίπεδα, οπότε Μητσοτάκης και Μελόνι θα πρέπει να ξεκινήσουν από τα βασικά της προσέγγισης. Η διάθεση, πάντως, υπάρχει.
*** Να θυμίσω εδώ ότι οι Ιταλοί ενδιαφέρονται -πέραν όλων των άλλων- και για την παραγγελία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που αφορά τρεις κορβέτες και την αγορά τους.
*** Τα ιταλικά ναυπηγεία που έχουν εκδηλώσει το σχετικό ενδιαφέρον είναι από τα μεγαλύτερα και τα πιο αξιόπιστα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οπότε, μια νύξη όσον αφορά το θέμα -να το θεωρείτε σχεδόν σίγουρο ότι- θα γίνει.
*** Η ατζέντα των δύο, όμως, θα είναι πολύ ευρύτερη. Σημειώστε, μεταξύ άλλων:
Υπάρχει το προσφυγικό, που απασχολεί πολύ και τις δύο χώρες,
Υπάρχει το δημοσιονομικό, που επίσης είναι κοινό πρόβλημα και θα πρέπει να διευθετηθεί (η Γερμανία έχει άγριες διαθέσεις). Υπάρχει το λιβυκό, όπου η Ιταλία βρίσκεται σε προνομιακή θέση και θα μπορούσε να «τραβήξει» την Ελλάδα,
Υπάρχει επίσης και μια πλειάδα άλλων ζητημάτων (π.χ. ουκρανικό), που θα πέσουν στο τραπέζι.
*** Πιστέψτε με, από αυτήν την επίσκεψη θα προκύψουν ορισμένα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Και θα επικυρωθεί ένα βασικό ζητούμενο: η προσπάθεια επιστροφής της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό -και όχι μόνο- προσκήνιο.
*** Προσοχή, στην πράξη και όχι στα λόγια. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, η μεγάλη δημοσιονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας οδήγησε τη χώρα μας σε ένα καθεστώς ιδιότυπης απομόνωσης.
*** Κανείς δεν ήθελε να την πλησιάσει, γιατί, απλά, ήταν τοξική. Τώρα, όμως, που η περιπέτεια αυτή ανήκει οριστικά στο παρελθόν, τα κόζα αλλάζουν.
*** Και μια τελευταία παρατήρηση: όλα αυτά που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες να δρομολογούνται θα είχαν εξελιχθεί νωρίτερα, αν δεν είχε μεσολαβήσει ένας απρόβλεπτος παράγοντας:
*** Η διετής πανδημία του κορονοϊού. Αυτή καθυστέρησε την επιστροφή της χώρας στη διεθνή κοινότητα. Αλλά ΟΚ. Η Ελλάδα πέρασε τόσα τα τελευταία 12-13 χρόνια. Εκεί θα κολλούσε;
*** Έτσι, για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, θα σας γράψω κλείνοντας ότι οι επισκέψεις του πρωθυπουργού σε Ινδία, Κίνα, Κορέα, Σιγκαπούρη κ.λπ., που προγραμματίζονται για την επόμενη τριετία, θα είχαν γίνει από την πρώτη του θητεία.
*** Αλλά είπαμε. Ας όψεται η πανδημία, που τα πήγε όλα δυο χρόνια πίσω.
