THEPOWERGAME
*** Ποιο είναι το μήνυμα που φτάνει από την Κουμουνδούρου μετά το σοκ που προκάλεσε το ολέθριο εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής και η χθεσινή παραίτηση Τσίπρα; Με 12 λέξεις συνοψίζεται στα εξής: «Η ήττα ήταν όντως οδυνηρή. Μπορούμε όμως να κάνουμε την τολμηρή ανανέωση»; Προσοχή.
*** Το μήνυμα αυτό εκφράζεται με τον πλέον επίσημο τρόπο, ακόμα και μέσω επίσημων καναλιών και ασφαλώς δείχνει την αγωνία της επόμενης μέρας ενώ σηκώνει και πολλές ερμηνείες. Γιατί αν το διαβάσει κανείς «ανάποδα», αγγίζει για πρώτη φορά ευθέως τις ευθύνες του πρώην, πλέον, προέδρου του κόμματος, που φεύγοντας αφήνει πίσω του συντρίμμια. Χωρίς υπερβολή.
*** Ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος Αλέξης Τσίπρας, πήρε «γραμμή» για το κλίμα που βάραινε επικίνδυνα στην Κουμουνδούρου για λογαριασμό του, μετά και την προχθεσινή εύστοχη ατάκα του Ευάγγελου Αποστολάκη: «Ο πρόεδρος, δεν αμφισβητείται, προς το παρόν».
*** Η αίσθηση που αργά αλλά σταθερά είχε αρχίσει να δημιουργείται, τα τελευταία εικοσιτετράωρα, ήταν ότι ακόμα και αν το επόμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ επαναβεβαίωνε, όπως αναμένονταν, με μεγάλη πλειοψηφία, την ηγετική θέση του Τσίπρα, όλα θα κρίνονταν ξανά του χρόνου τέτοιο καιρό, το αργότερο. Γιατί;
*** Είναι απλό: Αν το κόμμα, στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024 συνέχιζε τις ίδιες χαμηλές πτήσεις ή – χειρότερα – έκανε ακόμα χαμηλότερες, τότε θα έφτανε εκ των πραγμάτων οριστικά το «τέλος εποχής» για τον Τσίπρα. Άρεσε – δεν άρεσε αυτό στον ίδιο, στους προεδρικούς, στους φίλους του και στην οικογένεια του. Αλλά υπό άλλους όρους, πολύ χειρότερους γι αυτόν απ’ ό,τι τώρα.
*** Και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως παραδέχονταν ακόμα και στελέχη του κόμματος, θα έπρεπε να αναζητήσει, με 12 μήνες καθυστέρηση, τον επόμενο πρόεδρο του, που θα αναλάμβανε να το πάει παρακάτω. Πού; Άγνωστο. Τι είναι όλο αυτό που περιγράφεται παραπάνω; Κάτι σαν «δώρο» στον Μητσοτάκη και στην κυβέρνησή του.
*** Γιατί, το πραγματικά κρίσιμο ραντεβού για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ήταν το επόμενο, αλλά το …μεθεπόμενο συνέδριο. Άσε που θα ‘χαν μεσολαβήσει και οι κάλπες για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τις οποίες ο ίδιος ο Τσίπρας, με τη δήλωση του, της Κυριακής, τις απαξίωσε.
*** Σαν να παραδέχονταν ότι είναι χαμένες από χέρι. Ακόμα κι αν δεν ήθελε να πει αυτό, το συμπέρασμα προέκυπτε αβίαστα. Αν έμπαινε στον κόπο να τις ξανακούσει, θα το καταλάβαινε. Γεγονός που έκανε το κλίμα βαρύτερο, γιατί το κόμμα φαίνονταν να βαδίζει συντεταγμένα σε μια ακόμα ήττα.
*** Και το κλίμα θα βάραινε έτι περαιτέρω, όσο αργούσε να γίνει το «απολογιστικό συνέδριο» ή «συνέδριο επανεκκίνησης» ή όπως αλλιώς το έλεγαν οι φίλοι και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
*** Στο μεταξύ, είχε αρχίσει να κυκλοφορεί η πληροφορία ότι το κόμμα θα ασχολούνταν σοβαρά με την διοργάνωση του από Σεπτέμβριο (επειδή μεσολαβεί καλοκαίρι, επειδή το σοκ ήταν ακόμα μεγάλο, επειδή, επειδή, επειδή). Σας πάω, λοιπόν, στοίχημα ότι δεν θα ‘χαν ξεμπερδέψει ούτε μέχρι τα Χριστούγεννα. Όσοι έχουν περάσει έστω και μια μέρα από την Αριστερά, μπορούν να το βεβαιώσουν.
*** Και κάπως έτσι άρχισαν να ακούγονται πιο πυκνά και πιο ηχηρά οι φωνές μέσα από το κόμμα που έλεγαν ότι δεν πρέπει να πάει χαμένο το καλοκαίρι, για έναν απλό λόγο: Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Κι αυτές άρχισαν να φτάνουν ως στο Σούνιο
*** Κι επειδή η προηγούμενη πλέον ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έτοιμη να ακούσει όσα – ενδεχομένως πολύ σκληρά – θα λέγονταν «πάνω στη φούντωση», πήρε την απόφαση που πήρε. Τόσο απλά…