*** Ποιο είναι ένα από τα βασικά «ηθικά» συμπεράσματα -όπως λέγαμε και στο σχολείο- που προκύπτει από το αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών; Να μην πιστεύετε στις εκτιμήσεις που κάνουν οι ξένες πρεσβείες σε μια χώρα.
*** Στις περισσότερες των περιπτώσεων απηχούν προσωπικές απόψεις των διπλωματών τους και τίποτα περισσότερο. Με αποτέλεσμα «να ρίχνουν στα βράχια» και τις πρωτεύουσές τους.
*** Πόσες φορές δεν είδαμε το ίδιο έργο να παίζεται και στην Ελλάδα; Η τελευταία και πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν στις εκλογές του 2019.
*** Όταν το πολιτικό σκηνικό «φώναζε» ότι πάμε για αλλαγή, αλλά οι περισσότερες ξένες πρεσβείες μετέδιδαν στο «κέντρο» τους ότι «οριακά θα επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ».
*** Το γεγονός είχε προκαλέσει την οργή της ΝΔ και του νυν πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος είχε κάκιστες σχέσεις με μερικούς βασικούς ξένους πρεσβευτές στην Αθήνα.
*** Αλλά κι αυτοί τι να ‘καναν δηλαδή; Αυτά τους έλεγαν (στα περίφημα ενημερωτικά πρωινά του «Μεγάλη Βρετάννια»), αυτά ήθελαν να ακούσουν, αυτά μετέδιδαν.
*** Αν και (εξαιτίας των κακών τους προβλέψεων;) οι περισσότεροι από αυτούς έφυγαν από το εδώ πόστο μέσα στους πρώτους 12 μήνες από την αλλαγή της κυβέρνησης. Οπότε το κλίμα αποκαταστάθηκε.
*** Οι πιο πολλοί, πάντως, αποχώρησαν μέσα στην πίκρα. Ο λόγος; Όποιος ξένος διπλωμάτης έρθει στην Αθήνα, «κολλάει». Είναι κανόνας. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από αυτούς όταν συνταξιοδοτούνται θέλουν να επιστρέψουν.
*** Γρήγορα, όμως, αντιλαμβάνονται ότι άλλο να είσαι στην Ελλάδα ως πρεσβευτής κι άλλο ως ιδιώτης. Η πραγματικότητα είναι σκληρή: Οι προσκλήσεις ελάχιστες, οι γνωστοί λίγοι, οι πρεσβευτικές κατοικίες με άλλους ενοίκους.
*** Μόνο ο ήλιος παραμένει πολύς…
*** Ένα άλλο «ηθικό» συμπέρασμα, που προκύπτει, αυτήν τη φορά απ’ την ελληνική προεκλογική περίοδο, έχει να κάνει με τις συγκεντρώσεις των κομμάτων. Η εποχή τους πέρασε ανεπιστρεπτί. Ας το πάρουμε απόφαση.
*** Οι αρχηγοί των τριών μεγαλύτερων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) γύρισαν όλη την Ελλάδα, περίπου σαν ιεραπόστολοι. Με μικρές συνοδείες, απευθύνοντας «χαιρετισμούς» σε 200-300 οπαδούς στις καλύτερες των περιπτώσεων.
*** Πριν από 10 χρόνια, αυτές οι συγκεντρώσεις θα αναλογούσαν σε μεσαίου μεγέθους πολιτευτές. Τώρα, όμως, μιλάμε για «κεντρικές προεκλογικές συγκεντρώσεις».
*** Βεβαίως, εξαιρέσεις υπάρχουν (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, άντε και Πάτρα, Ηράκλειο), αλλά για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
*** Υπήρξαν περιπτώσεις που είδαμε αρχηγό (ονόματα να μη λέμε, κόμματα να μη θίγουμε) να μιλά σε 70-80 ανθρώπους σε πεζόδρομους πόλεων στη Μακεδονία.
*** Η περίπτωση του Έντι Ράμα είναι ιδιότυπη. Ο Αλβανός πρωθυπουργός, πέραν όλων των άλλων, χαρακτηρίζεται από έναν περίεργο μεγαλοϊδεατισμό, που δεν συνάδει με τίποτε απ’ όσα αντιπροσωπεύει.
*** Στην Αθήνα το γνωρίζουν, δείχνουν συνήθως κατανόηση, αλλά στην περίπτωση των γεγονότων στην Χειμάρρα πέρασε τα όρια. Γι’ αυτό και αποφασίσθηκε να του σταλεί ένα μήνυμα, «εκεί» που καταλαβαίνει. Πού;
*** Στην προοπτική ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ. Καλώς ή κακώς, γι’ αυτόν και τη χώρα του περνά από την Αθήνα. Οι πληροφορίες μου λένε ότι του το εξήγησε ξανά προχθές ο Νίκος Δένδιας.
*** Έκανε ότι δεν καταλαβαίνει. Εν προκειμένω, δύο τινά συμβαίνουν: είτε αποφάσισε να δεθεί στο «χρυσοποίκιλτο» άρμα της… Άγκυρας, είτε πιστεύει ότι η Ελλάδα δεν θα ασκήσει (ή δεν θα διαθέτει) βέτο, όταν έρθει η ώρα.
*** Πόσο λάθος κάνει…
