*** Στο Μέγαρο Μαξίμου η πεποίθηση είναι (περίπου) εδραία: αν η ΝΔ στις πρώτες εκλογές, της 24ης Μαΐου, καταφέρει να εξασφαλίσει ένα ποσοστό της τάξης του 34%-35%, τότε ο στόχος της αυτοδυναμίας στις δεύτερες, της 2ας Ιουλίου, θα είναι βατός.
*** Συμφωνούν όλοι με αυτήν την εκτίμηση; Όχι. Ακόμα και μέσα στο κυβερνών κόμμα υπάρχουν σοβαρά (και σχετικά με τους αριθμούς και τα ποσοστά) στελέχη, που θεωρούν ότι «πιο εύκολα φτάνεις τώρα στο 35%, αλλά πιο δύσκολα μετά στο 38,5%».
*** Γιατί στο 38,5% κατ’ αρχάς; Επειδή εκεί θα διαμορφωθεί ο πήχης της αυτοδυναμίας το βράδυ της 2ας Ιουλίου, με πολύ μικρές αποκλίσεις, που θα έχουν να κάνουν με έναν και μοναδικό παράγοντα.
*** Το ποσοστό που θα συγκεντρώσουν τα κόμματα τα οποία θα μείνουν εκτός Βουλής. Όσο πιο ψηλό θα είναι το τελευταίο, τόσο ο πήχης της αυτοδυναμίας θα πέφτει προς το 38%. Κι αντίστροφα.
*** Γι’ αυτό και είναι κρίσιμη, μεταξύ άλλων, η συμμετοχή ή όχι του κόμματος Κασιδιάρη στη διαδικασία.
*** Ο αντίλογος που διατυπώνεται στα παραπάνω; Εστιάζεται στο γεγονός ότι οι 3,5-4,5 μονάδες που θα χρειάζεται η ΝΔ σ’ αυτήν την περίπτωση, δύσκολα ή εύκολα, θα βρεθούν, κυρίως μέσω της πόλωσης που θα επικρατήσει.
*** Τόσο από τα δεξιά της ΝΔ όσο (κυρίως) κι από τα αριστερά (δηλαδή από το ΠΑΣΟΚ). Ο αντίλογος, εν προκειμένω, έχει να κάνει με το… βάθος των εφεδρειών (κυρίως από τα αριστερά). Γιατί υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να εξαντληθούν, ήδη από την πρώτη κάλπη.
*** Για την ιστορία, ανάλογες συζητήσεις, κατά το μάλλον ή ήττον, γίνονται και στον ΣΥΡΙΖΑ.
*** Μια άλλη παρατήρηση που γίνεται από τα κομματικά επιτελεία, στο πλαίσιο αυτής της προεκλογικής περιόδου; Ότι είναι η λιγότερο θορυβώδης, όλων των τελευταίων ετών. Ο λόγος; Βασικά, λείπουν οι μεγάλες ανοικτές συγκεντρώσεις.
*** Για την ακρίβεια, λείπουν ακόμα και οι μικρού και μεσαίου μεγέθους. Τι γίνεται τώρα; Προσέξτε:
* Βγαίνει το πρόγραμμα του αρχηγού.
* Μαζεύονται 100-150 οπαδοί (στην καλύτερη των περιπτώσεων) σε έναν πεζόδρομο.
* Στήνονται κατά τέτοιον τρόπο ώστε «να δείχνουν μπούγιο» στα (αποκλειστικά) κοντινά τηλεοπτικά πλάνα.
* Στήνεται επίσης μια πρόχειρη μεγαφωνική εγκατάσταση.
* Λέει «δυο πύρινα λόγια» ο πρόεδρος, πάνω σε ένα πρόχειρο αναλόγιο, για τις ανάγκες (κυρίως) των τηλεοπτικών συνεργείων και
* Πάμε παρακάτω.
*** Βεβαίως, μεγάλες ανοικτές συγκεντρώσεις σε Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο και Αθήνα θα γίνουν και από τα τρία κόμματα, αλλά θα είναι «μεγάλες» μόνο σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα και σε καμία περίπτωση σε σχέση με το παρελθόν.
*** Ρώτησα έναν παλιό «συγκεντρωσιάρχη» να μου μιλήσει για το φαινόμενο και μου το εξήγησε με τρεις λέξεις: «Ο κόσμος αλλάζει…».
*** Τι άλλο προκαλεί εντύπωση; Ο μοναχικός προεκλογικός αγώνας που κάνει ο Αλέξης Τσίπρας. Με εξαίρεση την Πόπη Τσαπανίδου, που φοράει καθημερινά «όπλο-κράνος», κανείς ή καμία άλλη από το κόμμα δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον «να βάλει εξάρτυση» και «να πέσει στη μάχη».
*** Τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αρέσκονται σε υψηλή (ενίοτε εσωκομματική) κριτική εκ του μακρόθεν και κάποια επέλεγαν μέχρι πρότινος την εύκολη (και δημοφιλή για την προσωπική τους προβολή) επιλογή των τηλεοπτικών πάνελ αποκλειστικά.
*** Πέραν τούτου, ουδέν. Άσε που ορισμένα στελέχη όταν άνοιγαν το στόμα τους περισσότερα προβλήματα δημιουργούσαν στον πρόεδρο, παρά έλυναν. Κι εννοείται ότι όλα αυτά τα βλέπουν και τα σχολιάζουν στους επάνω ορόφους της Κουμουνδούρου.
