*** Όσοι ξέρουν σε βάθος τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι αγορές μου λένε ότι «μέχρι το τέλος Απριλίου τουλάχιστον, θα πρέπει να είμαστε alert, για ένα ενδεχόμενο credit event». Με αφορμή την υπόθεση της Credit Suisse.
*** Κι ότι ο κίνδυνος μπορεί να φαίνεται ότι απομακρύνθηκε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πέρασε. Συνεπώς, δεν πρέπει να ξεθαρρεύουμε.
*** Για την εγκυρότητα της εκτίμησης, να αναφέρω το εξής: είναι η ίδια πηγή που μου έδειχνε την καμπύλη των ελληνικών δεκαετών ομολόγων, για να με καθησυχάσει όσον αφορά την ελληνική σταθερότητα. Λίγες ώρες μετά -«πατώντας» πάνω σ’ αυτήν την καμπύλη- ο ΟΔΔΗΧ ανακοίνωνε την έκδοση του νέου πενταετούς.
*** Συνεπώς, οι ελληνικές τράπεζες παραμένουν σε συναγερμό, απλώς δεν το φωνάζουν. Και καλά κάνουν. Αλλά ότι είμαστε ασφαλείς, είναι γεγονός. Απόδειξη;
*** Είναι τέτοια η διάρθρωση του ελληνικού χρέους, που εδώ και κάμποσες μέρες έφτασε να αποτελεί καταφύγιο για τους ξένους. Γιατί είναι «εγγυημένο», έχει βάθος χρόνου και προσφέρεται γι’ αυτές τις συγκυρίες.
*** Κι ας είναι ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, ως ποσοστό του ΑΕΠ, διεθνώς.
*** Θα το έχετε διαβάσει κι αλλού στο Powergame, αλλά να σας το αναφέρω, just in case. Τις επόμενες ώρες λήγει η καταληκτική ημερομηνία υποβολής των προσφορών για το 67% του λιμανιού του Ηρακλείου.
*** Ότι θα γίνει μάχη ή μάλλον… ναυμαχία για τη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν χρειάζεται να το σημειώσω. Για την ακρίβεια, αυτό που μου μεταφέρουν όσοι έχουν γνώση του παρασκηνίου είναι πως θα έχει μεγαλύτερες διαστάσεις κι από εκείνη για το λιμάνι της Ηγουμενίτσας.
*** Αρκεί να σας θυμίσω ότι ο Γκριμάλντι ήρθε ο ίδιος στην Κρήτη, για να επιθεωρήσει τις εγκαταστάσεις και να ενημερωθεί (προσωπικά) για τις προοπτικές του.
*** Οι άλλοι, δεν χρειάστηκε. Ίσως επειδή το ξέρουν καλύτερα κι απ’ την παλάμη τους.
*** Η Ελλάδα, όπου μπορεί, αποφεύγει να πηγαίνει ενάντια στα γαλλικά συμφέροντα. Και μεταξύ μας; Μάλλον καλά κάνει. Γιατί ο γεωστρατηγικός κίνδυνος με τους Τούρκους μπορεί να ατόνησε, αλλά δεν πέρασε.
*** Το γράφω με αφορμή την τελευταία ενδοευρωπαϊκή διένεξη, για τη διαχείριση της ενεργειακής κρίσης, που έλαβε χώρα προ ημερών στις Βρυξέλλες.
*** Εκεί η Αθήνα διαπίστωσε ότι μια ομάδα δέκα, έντεκα ευρωπαϊκών χωρών συνασπίστηκε ενάντια στα «θέλω» του Παρισιού. Και τι έκανε; Απέφυγε να ταυτιστεί μαζί τους, μένοντας διακριτικά στο περιθώριο.
*** Σοφόν, θα έλεγα.
*** Όπως δεν μπορεί κανείς να μη σταθεί στην στενή συνεργασία Αθήνας και Ιερουσαλήμ, για την εξάρθρωση του τρομοκρατικού δικτύου που ετοίμαζε χτύπημα σε εβραϊκό στόχο στου Ψυρρή.
*** Έχω να παρατηρήσω ότι Ελλάδα και Ισραήλ είναι ένας άλλος κρίσιμος άξονας για τα γεωστρατηγικά συμφέροντά μας, στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου.
*** Κι όσο πιο στενή είναι η συνεργασία μαζί τους, τόσο το καλύτερο…
*** Οι Γερμανοί «μας χρωστούν» άλλα 20 Marder. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να μας τα δώσουν. Μην ξεχνιόμαστε. Ευτυχώς, δεν ξεχνιούνται στο Πεντάγωνο, απ’ όπου φροντίζουν να το υπενθυμίζουν επίμονα, όπου δη.
*** Γιατί δεν μας τα έχουν στείλει ακόμα; Επειδή η ουκρανική άμυνα ενισχύεται με κάθε μέσο, εν όψει της δύσκολης άνοιξης που αναμένεται στο μέτωπό της. Γι’ αυτό.
*** Ωστόσο, επειδή αργά ή γρήγορα οι σύμμαχοι θα μας ζητήσουν να στείλουμε και τα υπόλοιπα ΒΝΡ-1 στο Κίεβο, ξέρουμε ότι η έλευση των Marder θα ολοκληρωθεί.
