*** Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, στο σύνολό τους οι ξένοι οίκοι που ασχολούνται με την Ελλάδα έχουν επαναφέρει στην κορυφή της ατζέντας τους ένα πράγμα σχετικά με τη χώρα μας: το πολιτικό ρίσκο. Κι ό,τι αυτό σημαίνει.
*** Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα έπειτα από κάθε συνάντηση μαζί τους. Είναι το πρώτο (και το τελευταίο) πράγμα που σε ρωτούν: «Θα υπάρχει κυβέρνηση μετά τις εκλογές;».
*** Φανταστείτε τι τραβούν οι τραπεζίτες και οι επικεφαλής των μεγάλων εισηγμένων, όταν έρχονται σε επαφή μαζί τους. Και καλούνται να απαντήσουν στα ερωτήματά τους.
*** Λογικό, πάντως. Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα εξακολουθεί -ακόμα και σήμερα- να έχει ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια χρέη, παγκοσμίως ως ποσοστό του ΑΕΠ. Συνεπώς, όποτε γίνεται κάποια «στραβή» διεθνώς, είναι από τις πρώτες χώρες που μπαίνουν στα alerts των ξένων οίκων.
*** Βεβαίως, έχει ένα μεγάλο όπλο, πλέον. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τη διάρθρωση αυτού του χρέους. Που παραπέμπει ευθέως σε… ιαπωνικό. Όμως η ανησυχία παραμένει ανησυχία.
*** Πάντως, επειδή κι εμένα με ξάφνιασε η ανησυχία των ξένων διαχειριστών, απευθύνθηκα σε παμπάλαια πηγή μου από την εποχή των κλασικών ντίλινγκ ρουμς. Η οποία με καθησύχασε, δείχνοντάς μου τις αποδόσεις των ελληνικών δεκαετών τίτλων (και όχι μόνο). Και επιβεβαιώθηκε λίγη ώρα μετά με την ανακοίνωση του ΟΔΔΗΧ για το νέο πενταετές.
*** Α, και κάτι ακόμα: αν ήμουν στη θέση των Ιταλών, δεν θα ήμουν και τόσο σίγουρος (και υπερόπτης) για την επόμενη μέρα μου, όπως εξακολουθούν να είναι οι γείτονες…
*** Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ξεκίνησε το άγριο παρασκήνιο για τη διανομή των καλών θέσεων σε επίπεδο ΕΕ και ΝΑΤΟ. Με τους υποψηφίους να είναι πολλοί και ισχυροί, ενώ αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι ότι αυξάνονται συνεχώς. Τι εννοώ;
*** Στο παιχνίδι μπαίνουν πλέον ανοιχτά οι Ανατολικοευρωπαίοι και οι Βαλτικοί. Το είπε με απροκάλυπτο τρόπο το νέο αστέρι της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής.
*** Ο λόγος αφορά την Εσθονή πρωθυπουργό, Κάλας, η οποία υποστήριξε τις προάλλες ότι «είμαστε πλέον 14 χρόνια μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και φρονώ ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε κάποιες από τις top θέσεις τους».
*** Τι άλλο να πει η γυναίκα, δηλαδή; Δώστε μας ό,τι μας χρωστάτε; Η συγκεκριμένη -μια και το ‘φερε η κουβέντα- ακούγεται ότι καλοβλέπει τη θέση της προέδρου της Κομισιόν. Μέσω μιας καραμπόλας, που μπορεί και να βγει.
*** Προσέξτε: η θητεία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στην ΕΕ ολοκληρώνεται. Η τελευταία λέγεται ότι θα ήθελε να πάει στη θέση του Στόλτεμπεργκ, στο ΝΑΤΟ, οπότε ανοίγει μια καλή θέση. Την οποία τη βλέπει η Κάλας.
*** Κι αφού ο λόγος παραπάνω στην Ούρσουλα, η σκέψη συνειρμικά πάει στον «έτερο Καππαδόκη», τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ. Του οποίου η θητεία επίσης λήγει.
*** Εν προκειμένω, διαβάζω (στο Politico κι αλλού) ότι του ετοιμάζουν άλλο (καλό) πόστο. Ενδεχομένως του αρμοδίου για τις εξωτερικές υποθέσεις της ΕΕ.
*** Ε, βέβαια. Τα πήγε τόσο καλά στο τωρινό, που πρέπει οπωσδήποτε να ανταμειφθεί με κάτι εξίσου καλό ή και καλύτερο στη συνέχεια.
*** Α propos, με τη Φον ντερ Λάιεν μετά βίας εξακολουθούν να ανταλλάσσουν μια «καλημέρα». Οι σχέσεις τους χάλασαν από εκείνη την περίφημη επίσκεψη στην Άγκυρα, με τη χοντράδα του Μισέλ εις βάρος της Φον ντερ Λάιεν στον… καναπέ, κι έκτοτε δεν ξανάφτιαξαν, σχεδόν ποτέ.
*** Ωραία ατμόσφαιρα. Ευρωπαϊκή.
