1. Το ξέρετε ότι ο Γιάννης Κωστόπουλος έγινε τραπεζίτης εξαιτίας μιας σειράς οικογενειακών συγκυριών; Ότι ο ίδιος δεν το συζητούσε καν, όταν ξεκινούσε τις σπουδές του ναυπηγού στο King George του Λονδίνου;
2. Ωστόσο, επιστρέφοντας κάπως απότομα στην Αθήνα, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, σχεδόν υποχρεώθηκε να ξεκινήσει την τραπεζική από την Καλαμάτα. Αλλά και πάλι, με πολύ προχωρημένους για την εποχή όρους
3. Για παράδειγμα, ο Κωστόπουλος σχεδόν ποτέ δεν σταμάτησε την ιστιοπλοΐα. Είχε μάλιστα μερικά από τα πιο γρήγορα σκαριά. Όταν τα χρόνια πέρασαν και δεν μπορούσε να ανοίξει πανιά, τα χορηγούσε, «βγάζοντας Ολυμπιονίκες». Η περίπτωση του Κακλαμανάκη ήταν η πιο χαρακτηριστική, αλλά δεν ήταν η μοναδική
4. Άλλο παράδειγμα: Ήταν συλλέκτης, με ορισμένα πολύ καλά κομμάτια στο διαμέρισμα της Ηρώδου του Αττικού (και όχι μόνο). Αυτό το πάθος το «πέρασε» αργότερα και στην τράπεζα, ανοίγοντας δρόμους και σε αυτό το επίπεδο
5. Ακόμα πιο μεγάλο πάθος του ήταν τα νομίσματα. Εξ ου και η μεγάλη συλλογή της Alpha Bank, που αργότερα εξελίχθηκε σε ξεχωριστό μουσείο.
6. Επί των ημερών του, στην Alpha, ακόμα και στο peak της δεκαετίας του ’90, απόγευμα Παρασκευής ο πέμπτος κι ο έκτος όροφος των κεντρικών της Σταδίου ερήμωναν. Ακόμα κι όταν εξελίσσονταν «μεγάλα πράγματα». Μεγαλύτερα από τις δυο απόπειρες συγχώνευσης με την Εθνική, υπήρχαν; Κι όμως, πάλι, ερήμωναν. Αντε, το πολύ – πολύ, να γίνονταν Σάββατο πρωί κανένα μυστικό ραντεβού με τον Θ. Καρατζά στην Κηφισιά. Αλλά και πάλι, σπάνια.
7. Ποτέ δεν πίστεψε σε «οικογένειες», «παραδόσεις» κι άλλα συναφή. Απόδειξη; Όταν ξεκίνησε η μάχη της πραγματικής διαδοχής του (επί Μαντζούνη CEO) δεν έδωσε το «δαχτυλίδι» σε κανέναν ανεψιό του, όπως η αγορά θεωρούσε σχεδόν δεδομένο.
8. Κράτησε το γραφείο του στην Alpha, ακριβώς απέναντι από αυτό του Μαντζούνη, έως την τελευταία στιγμή. Απλώς, από κάποια στιγμή και μετά, δεν μπορούσε να περάσει έστω για δυο – τρεις ώρες, όπως συνήθιζε τα τελευταία χρόνια.
9. Πολιτικές συμπάθειες δεν είχε ιδιαίτερες. Ωστόσο, αρέσκονταν να θεωρείται ο ένας από τους δυο βασικούς βενιζελικούς πόλους της Αθήνας.
Και τέλος…
10. Είχε ελάχιστους φίλους, στους οποίους, όμως, στάθηκε όσο μπορούσε, όταν μπορούσε. Κάποιοι λένε πως όταν έπαψε αυτός να μπορεί, άρχισε και το «ξήλωμα τους». Αλλά αυτά πλέον είναι ιστορία.
