*** Να μου το θυμηθείτε. Στο τέλος θα γεμίσει ξενοδοχεία η Αθήνα. Πεντάστερα, τετράστερα, μεγάλα, μεγαλύτερα και μικρότερα, σχεδόν σε κάθε γωνία. Και είναι να απορεί κανείς: Τι προβλέπουν για την τουριστική κίνηση στην πρωτεύουσα, τα επόμενα χρόνια, όσοι τα χτίζουν; Ότι η πόλη θα «πνιγεί» στον τουρισμό;
*** Η πλατεία Ομόνοιας και ολόκληρη η περιοχή πέριξ, μπορεί να αποκτά αυτόν τον καιρό ταυτόχρονα, πάνω από 10-15 μονάδες, χωρίς υπερβολή. Το ίδιο και στην πλατεία Συντάγματος. Σε απόσταση 100 και 200 μέτρων, μεταξύ τους, βλέπεις ξενοδοχεία να ξεφυτρώνουν.
*** Δεν έχει μείνει (πρώην αναξιοποίητο) ακίνητο ασφαλιστικού Ταμείου, που να μην μεταμορφώνεται.
*** Προχθές έμαθα ότι σε ξενοδοχείο μετατρέπεται ακόμα κι ένα παλιό κτίριο στην Περικλέους, στο κέντρο (πιο κέντρο δεν γίνεται) της πρωτεύουσας. Πήρε τα απαραίτητα ok και ξεκίνησαν οι εργασίες ανακατασκευής.
*** Τι θα γίνει; Boutique hotel αυτό. Βλέπετε, όπου ο χώρος δεν αρκεί, υπάρχει κι αυτή η λύση πλέον. Πεντάστερη πάντα…
*** Και μια και ξεκίνησα με ξενοδοχεία, δεν μπορώ να μην σας πω και κάτι ακόμα που σκεφτόμουν τις προάλλες, περνώντας από τα Καμένα Βούρλα: Το πόσο μεγάλο στοίχημα παίρνει εκεί ο όμιλος Μήτση.
*** Στον πρόσφατο διαγωνισμό, για την αξιοποίηση (όλων) των εγκαταστάσεων spa στην περιοχή (παλιών και νέων) επικράτησε εύκολα, αφού ήταν ο μόνος σοβαρός ενδιαφερόμενος στην πραγματικότητα.
*** Όμως, εν αντιθέσει με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι, μέσω αυτής της διαδικασίας, δεν αναλαμβάνει μόνο τη χρήση του «Γαλήνη» για τα επόμενα 40 χρόνια, αλλά και την υποχρέωση να αναβιώσει τα άλλα δυο γειτονικά (και εγκαταλειμμένα) ξενοδοχεία, τις παλιές ιαματικές πηγές και δυο – τρεις ακόμα χρήσεις.
*** Γι’ αυτό σας λέω: Μεγάλο το στοίχημα, αλλά το πιθανότερο, μεγάλο και το σχέδιο του ομίλου εκεί. Αν υλοποιηθεί (που δεν έχω κανέναν λόγο να αμφιβάλλω), ολόκληρη η περιοχή θα αλλάξει μορφή τα επόμενα χρόνια. Να μου το θυμηθείτε.
*** Και θα συνεχίσω με τον ξενοδοχειακό τομέα. Όταν στον όμιλο Κωνσταντακόπουλου πήραν την απόφαση να επανασχεδιάσουν το Hilton της Αθήνας, ασφαλώς και δεν είχαν υπόψη τους την κρίση που θα ακολουθούσε. Πιθανόν να το ξανασκέφτονταν.
*** Όμως, αυτά έχουν οι δουλειές. Πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι. Αλλά πώς να προσαρμοστείς στην αύξηση του κατασκευαστικού κόστους, για παράδειγμα;
*** Δεν αποκλείεται λοιπόν, η ομολογιακή έκδοση που ετοιμάζει η Ιονική Κατασκευαστική για να αντιμετωπίσει τις αυξημένες χρηματοδοτικές ανάγκες του project να «φύγει» τελικά πολύ πάνω από τα 130 – 140 εκατ. ευρώ, που ήταν ο αρχικός σχεδιασμός.
*** Που θα φτάσει; Ανάλογα το που θα κυμανθεί η αγορά. Ενδεχομένως και πάνω από τα 200 εκατ. ευρώ. Στην περιοχή των 230 – 250 εκατ. ευρώ.
*** Πιστέψτε με, όμως. Εκεί που έχουν φτάσει τα κόστη, τίποτα πλέον δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση.
*** Και θα κλείσω με μια πληροφορία που έχω από την τραπεζική αγορά. Ο φόβος της νέας γενιάς κόκκινων δανείων είναι υπαρκτός και είναι εδώ. Αυτή τη φορά, την άποψη αυτή δεν έχει μόνο η Τράπεζα της Ελλάδας (όπως στην περίπτωση της πανδημίας), αλλά την ενστερνίζονται και οι εμπορικοί τραπεζίτες.
*** Κι άπαντες αναζητούν λύση στο πρόβλημα. Και στρέφουν το βλέμμα τους – που αλλού; – στην Πολιτεία.
*** Μια σκέψη, να επιδοτηθεί από το Δημόσιο η διαφορά στο επιτοκιακό κόστος, απορρίφθηκε μετ’ επαίνων. Αναζητείται άλλη λύση…
