** Πόσο πιθανό είναι η Τουρκία να κατασκευάσει ένα mega ενεργειακό hub στην Αδριανούπολη, ως αντίπαλο δέος σε αυτό της Αλεξανδρούπολης;
*** Όσοι ξέρουν σε βάθος τον χώρο και τις πολύ λεπτές ισορροπίες του, μας λένε «από ελάχιστες» έως «ανύπαρκτες».
*** Κι εξηγούν: Ακόμα κι αν οι εργασίες ξεκινούσαν «αύριο το πρωί», θα απαιτούνταν πάνω από μια δεκαετία για να ετοιμασθεί, ώστε να παραδοθεί σε λειτουργία.
*** Έστω και με την αμέριστη – οικονομική και όχι μόνο – συμπαράσταση της Ρωσίας, που προκρίνει το project, ως δίδυμο με την Τουρκία. Ως αντίβαρο του διδύμου Ελλάδος – ΗΠΑ στην άλλη πλευρά του Έβρου.
*** Τότε, γιατί κάνει τόσο θόρυβο η Άγκυρα με το συγκεκριμένο θέμα;
*** «Είναι απλό», μας εξηγείται: «Για να αυξάνει την πίεση προς την Ουάσιγκτον, ώστε να αποσπάσει ακόμα μεγαλύτερα ανταλλάγματα προκειμένου να απομακρυνθεί από την επιρροή της Μόσχας».
*** Πρόκειται για το γνωστό αξίωμα της «διπλωματίας της Πύλης», που εφαρμόζει απαρέγκλιτα η Τουρκία, όχι εδώ και δεκαετίες, αλλά …εκατονταετίες.
*** Γι’ αυτό και η Αθήνα, ως αντίβαρο, θα παίξει ακόμα πιο δυνατά το χαρτί του «δυτικού προσανατολισμού». Εξ ου και οι συχνές επισκέψεις Δένδια στην Ουκρανία, για παράδειγμα.
*** Πρέπει να είναι ο ευρωπαίος ΥΠΕΞ με τις περισσότερες επισκέψεις στο Κίεβο, από τη μέρα που έγινε η ρωσική εισβολή. Χωρίς υπερβολή.
*** Επίσης, όπως μαθαίνω, προετοιμάζεται ξανά, μια επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας στην Ουκρανία.
*** Αρχικά, επρόκειτο να γίνει το Σεπτέμβριο που μας πέρασε, αλλά αναβλήθηκε για αντικειμενικούς λόγους.
*** Πολλές ελπίδες – για την περαιτέρω «δυτική» στήριξη της χώρας μας – επενδύει η Αθήνα και:
Α) Στην επίσκεψη του καγκελάριου Σολτς στην Ελλάδα την ερχόμενη Πέμπτη.
*** Θα είναι η δεύτερη εδώ (θυμίζω ότι προηγήθηκε εκείνη της Θεσσαλονίκης, στις αρχές καλοκαιριού), με πολύ ενδιαφέρουσα ατζέντα (επενδυτική, ενεργειακή και γεωπολιτική)
Β) Στην επίσκεψη του προέδρου Μακρόν στην Τουρκία, έως το τέλος του έτους
*** Μου λένε ότι προετοιμάζεται εντατικά στο Παρίσι, εν γνώσει της Αθήνας, αλλά είναι άγνωστο μέχρι ποιας …λεπτομέρειας.
*** Υπάρχει απόπειρα προσέγγισης Γαλλίας – Τουρκίας; Εν μέρει ναι, αλλά στο Μαξίμου δεν υπάρχει ανησυχία. Προφανώς, κάτι παραπάνω γνωρίζουν επ’ αυτού.
*** Και τέλος, να αναφέρω και κάτι που μου επισημάνθηκε και η αλήθεια είναι ότι με έβαλε σε σκέψεις. «Δεν δώσατε μεγάλη σημασία στη συμφωνία Ισραήλ – Λιβάνου, για την αξιοποίηση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων στα γειτονικά χωρικά τους ύδατα», μου ειπώθηκε.
*** Γιατί έχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον; Για πολλούς λόγους:
Α) O ένας έχει να κάνει με το γεγονός ότι δυο εμπόλεμες χώρες, στη γειτονιά μας, κατόρθωσαν και «τα βρήκαν» ως προς την αξιοποίηση κοιτασμάτων τους.
Β) ο άλλος έχει να κάνει με το γεγονός ότι για να γίνει αυτή η ιστορική συμφωνία μεσολάβησαν οι ΗΠΑ. Όπερ σημαίνει ότι επιστρέφουν ενεργά στην περιοχή, μετά την περίοδο Τραμπ, που είχαν αποχωρήσει, αφήνοντας το πεδίο ανοικτό στην Τουρκία για κάθε είδους παιχνίδια.
