*** Κάτι μου λέει ότι η πρόταση για την επιβολή πλαφόν στις τιμές του φυσικού αερίου, φθίνει. Σε επίπεδο ΕΕ, πάντα και με βάση τα όσα άκουσα χθες από τις Βρυξέλλες. Παρά τη μεγάλη στήριξη που έχει από πέντε τουλάχιστον χώρες – μέλη και παρά τους βαρύγδουπους τίτλους περί «δυναμικού πλαφόν» κι άλλων τινών.
*** Κι ότι στο τέλος, μπορεί «κάτι» να εφαρμοσθεί, αλλά δεν θα έχει καμία απολύτως σχέση με την αρχική πρόταση.
*** Η Αθήνα, πάντως, δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει εύκολα την προσπάθεια. Έστω κι αν η συζήτηση, τις τελευταίες ώρες, πήρε την τροπή που πήρε.
*** Η πρόβλεψη; Πάμε προς μια συνήθη, ευρωπαϊκή, λύση. Δηλαδή, για κάτι μεσοβέζικο, ώστε να είναι όλοι ικανοποιημένοι – και κυρίως οι Γερμανοί, που δεν το θέλουν – και γι’ αυτό (πολύ) λιγότερο αποτελεσματικό.
*** Business as usual στις Βρυξέλλες, δηλαδή.
*** Διαβάζοντας τα παραπάνω, ωστόσο, είναι να απορεί κανείς. Και να αναρωτηθεί: Πόσο μπορεί να αντέξει ένας οργανισμός, όταν «ζει» αποκλειστικά στη βάση των ισορροπιών, που μερικές φορές, φτάνουν στα άκρα;
*** Θέλετε ένα τελευταίο, ενδεικτικό, παράδειγμα; Πάρτε αυτό με τη μάχη διαδοχής για τη θέση του επικεφαλής του ESM.
*** Ξεκίνησε την περασμένη άνοιξη, υποτίθεται ότι θα τελείωνε αρχές καλοκαιριού, φτάσαμε στα μέσα φθινοπώρου κι απόφαση ακόμα δεν έχει ληφθεί!
*** Τώρα, διαμηνύεται ότι καθήκοντα επικεφαλής του ESM θα ασκεί ο αναπληρωτής του, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας, δηλαδή έως το τέλος του έτους.
*** Γίνεται, όμως, έτσι δουλειά; Δεν γίνεται. Και ως γνωστόν, ο ESM δεν είναι ένας, οποιοσδήποτε, οργανισμός. Ίσως, γι’ αυτό να μην μπορούν να καταλήξουν σε ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής τα αντιμαχόμενα μέρη.
*** Ποια είναι αυτά; Κλασσικά, οι Βορειοευρωπαίοι και οι Νοτιοευρωπαίοι. Είναι τέτοια η απόσταση που τους χωρίζει, όσο και το λόμπινγκ που κάνουν στο παρασκήνιο, υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου.
*** Και κάπως έτσι, επτά μήνες μετά, ακόμα δεν έχει βρεθεί ποιος θα διαδεχθεί τον Ρέγκλινγκ. Γι’ αυτό σας λέω: Πόσο μπορεί να λειτουργήσει ακόμα ένας τέτοιος οργανισμός;
*** Τελικά, τι θα γίνει; Οι S-300 θα πάρουν τον δρόμο για την Ουκρανία, κατά τα πρότυπα των BMP-1; Η συζήτηση – παρά τα όσα πιστεύουμε – δεν έχει κλείσει.
*** Αντιθέτως, στο παρασκήνιο μαθαίνω ότι οι πιέσεις που ασκούνται στο ελληνικό Πεντάγωνο, για να πάρει την απόφαση, είναι μεγάλες.
*** Τι απαντά η ελληνική πλευρά; Το προφανές: Ναι, να φύγουν από την Κρήτη οι πύραυλοι αλλά με κάποιον τρόπο θα πρέπει να αντικατασταθούν. Γιατί, η αντιπυραυλική προστασία της χώρας δεν πρέπει και δεν μπορεί να μείνει ούτε για μια ώρα με τρύπα.
*** Τι ζητούμε, λοιπόν, σ’ αυτό το πλαίσιο; Στη θέση των S-300 να μας δοθούν Patriot, από τους Αμερικανούς. Και καλύτεροι είναι και πιο σύγχρονοι, ως οπλικά συστήματα.
*** Οι σύμμαχοι το συζητούν, αλλά δεν το έχουν αποφασίσει ακόμα. Αν το κάνουν, όμως, κάτι μου λέει ότι την επόμενη στιγμή, οι S-300 θα φύγουν για Κίεβο, σε …συσκευασία δώρου.
*** Τέτοιες ευκαιρίες, δεν εμφανίζονται κάθε μέρα. Όπως ακριβώς συνέβη και με τα BMP-1. Παμπάλαια, σοβιετικής κατασκευής, πήγαιναν και δεν πήγαιναν στις μονάδες που ήταν τοποθετημένα.
*** Όταν, λοιπόν, έγινε η πρόταση αντικατάστασής τους με νεότερα, γερμανικά, η συζήτηση έκλεισε την επόμενη στιγμή.
*** Και κάπως έτσι βρέθηκαν να ταξιδεύουν για Ουκρανία, την ώρα που τα σύγχρονα γερμανικά οδεύουν προς τις μηχανοκίνητες μονάδες μας του Έβρου.
*** Τόσο απλά, τόσο ωραία.
