*** Η αλήθεια είναι πως στο Μαξίμου φλέρταραν κάποια στιγμή, σοβαρά, με την ιδέα να αλλάξουν τον εκλογικό νόμο. Κι όταν λέω «Μαξίμου», εννοώ προφανώς τον πρωθυπουργό. Ωστόσο, όταν ήρθε η κρίσιμη ώρα, αποφασίσθηκε να μην πειραχτεί τίποτα. Πώς αυτό; Επειδή, όπως μαθαίνω, μαζί ήρθαν και τα αποτελέσματα κάποιων μετρήσεων, που είχαν παραγγελθεί κι αφορούσαν (και) το συγκεκριμένο θέμα. Τι έδειχναν; Ότι το βασικό target group τους στη δεδομένη στιγμή, αυτό που αποκαλούμε ή αυτοαποκαλείται ή μετριέται τέλος πάντων ως «μεσαίος χώρος», ήταν κάθετα αρνητικό σε μια τέτοια προοπτική.
*** Και κάπως έτσι, ακόμα κι αν (κατά βάθος) το ήθελαν, στο Μαξίμου εποίησαν την ανάγκη φιλοτιμία κι αποφάσισαν να αφήσουν ανέγγιχτο τον εκλογικό νόμο. Άλλωστε αυτοί οι ίδιοι δεν τον είχαν ψηφίσει; Αυτοί. Οπότε, αποφάσισαν να μην κινηθούν. Και κάπως έτσι το συγκεκριμένο κεφάλαιο έκλεισε οριστικά, όπως μου λένε οι πηγές μου από το πρωθυπουργικό γραφείο. Και γνωρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις, δεν έχω λόγο να μην τις πιστέψω.
*** Τρίτη και φαρμακερή (;) για το «Αμπάσαντορ»; Το κτίριο στην Ομόνοια, όπου παλιότερα στεγαζόταν το συγκεκριμένο ξενοδοχείο και το οποίο, κατά καιρούς, φιλοξένησε διάφορες χρήσεις – μεταξύ των οποίων και δικαστήρια για σειρά ετών – βγαίνει ξανά σε πλειοδοτικό διαγωνισμό. Προηγήθηκαν άλλοι δύο, οι οποίοι, για διάφορους λόγους, απέβησαν άκαρποι. Αλλά στον e-ΕΦΚΑ, που είναι οι ιδιοκτήτες του, αποφάσισαν να του δώσουν άλλη μια ευκαιρία. Μεταξύ μας, δεν έχουν και πολλές εναλλακτικές. Η άλλη είναι να παραμένει αναξιοποίητο, σε μια χρονική συγκυρία που σχεδόν καμία ιδιοκτησία στην ευρύτερη περιοχή δεν πάει χαμένη. Ήδη, το Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου ενέκρινε τη διαδικασία κι απομένει η εκτέλεση της. Για να δούμε αυτή τη φορά. Ενδιαφέρον πάντως μου λένε ότι υπάρχει.
*** Τελικά, η Moody’s, ως γνωστόν, δεν μας έκανε το χατίρι την περασμένη Παρασκευή και δεν αναβάθμισε τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Κρίμα. Στον ΟΔΔΗΧ είχαν ένα – δυο φιλόδοξα σχέδια για να υλοποιήσουν, αν οι αναλυτές του οίκου το αποφάσιζαν. Μεταξύ άλλων, μαθαίνω ότι είχαν αποφασίσει να προχωρήσουν σε μια ομολογιακή έκδοση. Προσεκτικά, υπό την έννοια ότι «θα άνοιγαν» μια παλαιότερη, πιθανότατα δεκαετή, αλλά θα το έκαναν. Τώρα, το σχέδιο επιστρέφει εκεί απ’ όπου ανασύρθηκε για την περίσταση: στο συρτάρι. Μέχρι νεωτέρας. Είναι απορίας άξιο, ωστόσο, γιατί η Moody’s αποφάσισε να μείνει – και πάλι – σταθερή. Υπό την έννοια ότι:
- έχει πάνω από ενάμιση χρόνο να κάνει οποιαδήποτε κίνηση, σχετικά με τη χώρα μας,
- η βαθμολογία της υπολείπεται κατά τρία επίπεδα από την επενδυτική βαθμίδα, ενώ
- αν αποφάσιζε να μας κάνει μια αναβάθμιση τώρα, κανείς δεν θα έλεγε τίποτα. Τα βασικά οικονομικά μεγέθη της χώρας παραμένουν άψογα (σε σχέση με ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη). Τι να πεις…
*** Και μιας κι αναφέρθηκα στην Παρασκευή, να σας αναφέρω κλείνοντας και μια ακόμα εξέλιξη, που δρομολογήθηκε εκείνη τη μέρα, χωρίς να πάρει δημοσιότητα. Ο λόγος αφορά στην επίσημη τοποθέτηση του Τζέφρι Πάιατ στη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, με αρμοδιότητα τα θέματα ενέργειας.
*** Η αλήθεια είναι ότι ολοκλήρωση της διαδικασίας άργησε λίγο, αλλά η υποψηφιότητα του από τη Γερουσία πέρασε ομόφωνα, οπότε τέλος καλό, όλα καλά.
