THEPOWERGAME
*** Ήταν ένα θρίλερ. Που για πολλές εβδομάδες κράτησε κομμένη την αναπνοή των κέντρων εξουσίας στην Αθήνα. Χωρίς να διαρρεύσει σχεδόν τίποτα. Φαίνεται, προς το παρόν, πως είχε αίσιο τέλος, ωστόσο, όσοι ξέρουν επιμένουν ότι αν το θέμα δεν προσεχθεί, τότε θα επανέλθει κι αυτή τη φορά με ακόμα πιο άγριο τρόπο. Ο λόγος αφορά στην προσμέτρηση στο συνολικό χρέος των 23 δισ. ευρώ, που δόθηκαν ως εγγυήσεις του Δημοσίου για την κάλυψη των κόκκινων δανείων του «Ηρακλή».
^^^ Οι πληροφορίες επιμένουν ότι από συγκεκριμένους -πολύ σκληρούς- κύκλους σε Φρανκφούρτη και Βρυξέλλες, ασκήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα μεγάλες πιέσεις, ώστε αυτό το ποσό πράγματι να προσμετρηθεί. Με το Βερολίνο (εννοείται) να βρίσκεται πίσω από όλα αυτά, βάζοντας ως μπροστινούς κάτι Σλοβένους και κάτι άλλους. Δεν χρειάζεται, φανταζόμαστε, επεξήγηση για το τι θα γίνονταν στην περίπτωση που η εν λόγω πρόταση υιοθετούνταν. Η ήδη ευρισκόμενη «στα σκοινιά» Ελλάδα, θα εγκατέλειπε τον αγώνα με «νοκ ντάουν», πριν καν χτυπήσει το καμπανάκι.
### Ο Στουρνάρας μόνο ξέρει τι προσπάθειες έγιναν στο παρασκήνιο για να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη, που θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική. Και η αλήθεια είναι ότι στο τέλος χρειάστηκε η παρέμβαση της ίδιας της Κριστίν Λαγκάρντ, για να μην συντελεστεί το μοιραίο, με το «άπερκατ» που μας ετοίμαζαν σιωπηρά και μάλλον ύπουλα. Προς το παρόν, λοιπόν, το κακό αποφεύχθηκε. Κανείς, όμως, δεν εγγυάται σε κανέναν ότι η φουρτούνα κάποια στιγμή δεν θα ξαναγυρίσει. Και ενδεχομένως χειρότερη.
ΥΓ: Γι’ αυτό χρειάζονται οι ισχυρές συμμαχίες στο εξωτερικό και οι παρεμβατικές φωνές από το εσωτερικό. Και γι’ αυτό «χτυπιέται» ο Μητσοτάκης για να εντάξει την Ελλάδα σε «στρατόπεδα». Γιατί, αυτές τις εποχές, όποιος κυκλοφορεί μόνος κι ανέμελος στο λιβάδι, προορίζεται απλώς για ορεκτικό της αγέλης των λύκων που παραμονεύει.
ΥΓ 1: Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε επίσης για πόσο καιρό η Λαγκάρντ θα παίζει άμυνα στις πιέσεις των σκληρών για να αλλάξει πολιτική στο μέτωπο του πληθωρισμού και των επιτοκίων.
*** Περίπου ανέμελοι στο λιβάδι των κεντροαριστερών αναζητήσεων τους «τρέχουν» αυτόν τον καιρό και στον ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώντας ότι αν ο Γιώργος Παπανδρέου επικρατήσει στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ, τότε ένα ρεύμα κυβερνητικής αμφισβήτησης θα κυριεύσει το πολιτικό σύστημα της χώρας. Κι ένα κεντροαριστερό κύμα θα μας κατακλύσει. Μόνο που κάποιοι εκεί στην Κουμουνδούρου, που έχουν μάθει να κάνουν και δεύτερες σκέψεις, εμφανίζονται πιο συγκρατημένοι.
^^^ Για δύο λόγους:
Ο πρώτος έχει να κάνει με τον ίδιο τον Γιώργο Παπανδρέου, που δεν είναι ακριβώς και ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο. Επίσης, ως πρώην πρωθυπουργός, λογικό είναι να διεκδικεί τον πρώτο ρόλο σε όλα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν είναι …Πάνος Καμμένος. Συνεπώς, σκούρα τα πράγματα.
Ο δεύτερος έχει να κάνει με τη δυναμική που θα δημιουργήσει στο ΚΙΝΑΛ τυχόν εκλογή του. Η οποία, πού θα στηριχθεί; Κυρίως – για να μην πούμε αποκλειστικά – στον επαναπατρισμό στελεχών και ψηφοφόρων από τον …ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, προς τι οι χαρές στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
ΥΓ: Και κάτι ακόμα από την Κουμουνδούρου. Είναι, δεν είναι ο Παπανδρέου πρόεδρος στο ΚΙΝΑΛ, στο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρηθεί μια ανανέωση. Με ηλιακά κριτήρια. Ποιον ή μάλλον ποιους «παίρνει η μπάλα» έτσι; Σημειώστε κατ’ αρχήν δύο ονόματα: Δραγασάκης και Φλαμπουράρης. Χωρίς να αποκλείεται ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι…