*** Τελικώς, η απόφαση θα πρέπει να θεωρείται οριστική: Όντως και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης σχεδιάζεται να λειτουργήσει προσεχώς ως λιμάνι κρουαζιέρας. Γεγονός το οποίο εκτιμάται ότι θα δώσει μεγάλη ώθηση στις εργασίες του. Αρκεί βεβαίως να προσελκύσει τον απαραίτητο κύκλο εργασιών. Στην πραγματικότητα, να τον διεκδικήσει. Βασική προϋπόθεση για να το πετύχει; Να βελτιώσει περαιτέρω τις υποδομές του. Γιατί ακούγεται ελκυστικό να λέγεσαι «λιμάνι κρουαζιέρας», προϋποθέτει ωστόσο μεγάλη προεργασία. Κι επενδύσεις…
*** Μια παρατήρηση που κρύβει πολλά μηνύματα: Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) «θα βάλει» στην Ελλάδα περί τα 5 δισ. ευρώ, ως συμμετοχή στο project του Ταμείου Ανάκαμψης. Για τη μόχλευση. Ξέρετε ποιο είναι το αντίστοιχο ποσό που θα επενδύσει στην Ιταλία, για το εκεί σχέδιο ανάκαμψης; Περί το 1 δισ. ευρώ.
^^^ Ο λόγος αυτής της διαφοράς είναι προφανής. Η ελληνική περίπτωση κρίνεται πολύ πιο ελκυστική, υπό την έννοια ότι κρύβει περισσότερες υπεραξίες, άρα και μεγαλύτερη προσδοκία για ανταποδοτικά οφέλη. Ακόμα κι αν υπάρχουν δείκτες που προειδοποιούν όσους εμπλέκονται ότι θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί.
### Ο σημαντικότερος και κρισιμότερος; Αυτός του δημόσιου χρέους. Αυτή την στιγμή, κυμαίνεται στο 236% ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, που είναι το υψηλότερο παγκοσμίως. Τότε, γιατί παραβλέπεται, ως συστημικός κίνδυνος; Κυρίως, επειδή το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού του χρέους βρίσκεται πλέον σε θεσμικά χαρτοφυλάκια.
@@@ Πάντως, όσοι παρακολούθησαν προσεκτικά τον γερμανικό προεκλογικό αγώνα θα διαπίστωσαν ότι και ο υποψήφιος των σοσιαλδημοκρατών (Σολτς) έχει περάσει τελευταία στην ομάδα των «σκληρών», αναφορικά με το μείζον θέμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Για όσους τρέφουν ενδεχομένως φρούδες ελπίδες για την επόμενη μέρα των εκλογών στο Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη.
*** Και οι Γάλλοι; Τι ρόλο παίζουν αναφορικά με όλα όσα περιγράφονται παραπάνω; Είναι επιτηδευμένα ουδέτεροι, μας λένε όσοι γνωρίζουν σε βάθος τις ευρωπαϊκές ισορροπίες. Όπερ σημαίνει ότι δεν ισχύει ως κανόνας η εικόνα που παραδοσιακά καλλιεργείται στην Αθήνα ότι «το Παρίσι είναι μαζί μας». Σε αυτή τη φάση, τουλάχιστον, να ξέρετε ότι το Παρίσι δεν θέλει να πάει κόντρα στο Βερολίνο. Για πολλούς λόγους. Ιδιαίτερα μετά το κάζο των AUKUS.
^^^ Παρ’ όλα αυτά, μαθαίνουμε ότι ετοιμάζει και θα παρουσιάσει την κατάλληλη στιγμή ένα σχέδιο για το χρέος και την διαχείριση του την επόμενη μέρα. Προς το παρόν, ωστόσο, περισσότερες λεπτομέρειες δεν γίνονται γνωστές. Αν και θα είχαν εύλογα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Γιατί αναλαμβάνει τέτοιο πρωτοβουλία; Διότι οι Γάλλοι επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους κυριαρχικό ρόλο στην ΕΕ, στη μετά – Μέρκελ εποχή. Απλώς, σε αυτή τη φάση προτιμούν να μην το επικοινωνούν για να μην προκαλούν.
### Ούτως ή άλλως, έχουν άλλες στενοχώριες, να διαχειριστούν. Η απόφαση του Μακρόν να μην πάει καν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη, μαρτυρά με τον καλύτερο τρόπο το κλίμα που επικρατεί αυτή τη στιγμή στο Παρίσι. Χαμηλό – πολύ χαμηλό – το βαρομετρικό.
*** Και η Ελλάδα; Σ’ αυτή τη φάση θα συνεχίσει να κάνει αυτό που ξεκίνησε να υλοποιεί εδώ και καιρό. Δηλαδή, θα αγοράζει παλιό, ακριβό, χρέος και θα το αναχρηματοδοτεί με καινούργιο, φθηνότερο. Μέχρι πότε; Μέχρι νεωτέρας. Μεταξύ μας, δεν έχει και πολλά περιθώρια για να κάνει κάτι διαφορετικό. Εξ ου και θα ανακοινώνει νέες ομολογιακές εκδόσεις. Κι άλλες, όσες περισσότερες μπορεί.
^^^ Στην ίδια λογική εντάσσεται και η απόφαση για την αγορά, πρωθύστερα, ακριβού χρέους από το ΔΝΤ. Στη βάση της λογικής: Αφού μπορούμε, γιατί να μην το κάνουμε; Μπροστά μας θα το βρούμε, ούτως ή άλλως…
