-Ποιος κυβερνά την Ευρώπη; Αν παραφράσουμε την γνωστή ερώτηση, η απάντηση που (εύλογα) δίνεται είναι: το Βερολίνο. Και στην Αθήνα, αργά αλλά σταθερά, αρχίζουν να το συνειδητοποιούν. Αφορμή για να το ξανασκεφτούν, αποτέλεσε ένα γεγονός που μέχρι πρότινος φάνταζε σχεδόν εξωπραγματικό. Η λειτουργία του αγωγού αερίου Nord Stream 2, που ουσιαστικά θα συνδέει την Ρωσία με την Γερμανία και ξεκινά σε λίγα εικοσιτετράωρα. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε χθες. Ο προηγούμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τραμπ, έκανε ό,τι μπορούσε για να τον «θάψει», ενώ ο νυν εξελέγη με τη σημαία της αποτροπής του. Ούτε έναν χρόνο μετά την εγκατάσταση του στο Λευκό Οίκο, ωστόσο, συνθηκολόγησε και τον αποδέχθηκε περίπου ως αναγκαίο κακό.
^^^ Για την ακρίβεια, εδώ στην Αθήνα όσοι ξέρουν το θέμα στις λεπτομέρειες του, διευκρινίζουν ότι η συνθηκολόγηση έγινε στα τέλη της άνοιξης, όταν γίνονταν οι πρώτες ουσιαστικές επαφές της νέας διακυβέρνησης της Ουάσιγκτον με την (παμ)πάλαια του Βερολίνου. Τότε, ο πρόεδρος Μπάιντεν αναγκάστηκε σε υποχώρηση, προκειμένου να διασφαλίσει άλλης φύσεως ανταλλάγματα. Και κάπως έτσι, ένα από τα θέσφατα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, που αφορά στην ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Μόσχα, κατέρρευσε περίπου σαν χάρτινος πύργος. Βεβαίως, στα λόγια και για (κάποιες) περιφερειακές περιπτώσεις, όπως καλή ώρα η Ελλάδα, ισχύει. Όμως, ως κανόνας πλέον, από την ώρα που το αέριο θα διοχετευθεί στον Nord Stream 2, δεν θα υφίσταται. Ας μην γελιόμαστε.
### Η παραπάνω, άκρως διδακτική, ιστορία είναι αποκαλυπτική των πραγματικών συσχετισμών δυνάμεων σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Και προκαλεί προβληματισμούς στα αρμόδια κυβερνητικά επιτελεία. Εννοείται και στην Αθήνα. Οι ισορροπίες που θα πρέπει να τηρηθούν προσεχώς, θα είναι πολλές και ο παράγων Βερολίνο θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, αλλά στις πραγματικές του διαστάσεις. Όπως, για παράδειγμα, στο προσφυγικό και κατ’ επέκταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το «σύστημα Μέρκελ» θα συνεχίσει να υφίσταται και μετά την αποχώρηση της από την καγκελαρία, στα τέλη Σεπτεμβρίου. Όποιος κι αν είναι ο διάδοχός της. Το ίδιο και η πολιτική της. Όπερ σημαίνει ότι και η Αθήνα, αναλόγως, θα πρέπει να χαράξει και τη δική της…
*** Και μια και ο λόγος στα ενεργειακά ζητήματα, τα οποία είναι παράλληλα και γεωστρατηγικά, να αναφέρουμε εδώ και μια άλλη, πολύ κρίσιμη, λεπτομέρεια, που εν πολλοίς πέρασε απαρατήρητη. Ο λόγος αφορά στην επιτήδεια στροφή της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ως προς το θέμα των γεωτρήσεων στα νότια και νοτιοδυτικά θαλάσσια οικόπεδα της Κρήτης. Η εντύπωση που υπάρχει είναι ότι έπαψαν να αποτελούν ζήτημα πρώτης προτεραιότητας, τόσο αυτά, όσο και οι γεωτρήσεις που είναι προγραμματισμένες να ξεκινήσουν εκεί, κάποια στιγμή ως το τέλος του τρέχοντος έτους. Με τη συμμετοχή και της αμερικανικής πολυεθνικής ExxonMobil.
^^^ Ο Αμερικανός πρεσβευτής, Τζέφρεϊ Πάιατ, αποφεύγει να εντάσσει τις γεωτρήσεις στις βασικές εναλλακτικές ενεργειακές προοπτικές της Ελλάδας, στα επόμενα χρόνια. Βεβαίως, δεν λέει ότι εγκαταλείπονται. Αντιθέτως, όταν ερωτάται συγκεκριμένα για το θέμα, απαντά με διπλωματικό τρόπο ότι υπάρχουν ως προοπτική, αλλά λείπουν πλέον τα χρονοδιαγράμματα και οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες που κάνουν ένα project ενδιαφέρον, ακόμα και στην αναμονή του.
### Όλα τα παραπάνω συνεπάγονται ότι οι γεωτρήσεις δεν θα γίνουν; Μπορεί. Ούτως ή άλλως αμφισβητούνταν από την πρώτη στιγμή, ενώ συνέπεσαν και με μια γενικότερη αρνητική συγκυρία για τις πολυεθνικές του πετρελαίου διεθνώς, που κάνουν την εξίσωση πιο δύσκολη. Η λεκτική διαφοροποίηση του Αμερικανού διπλωμάτη, πάντως, έχει ήδη καταγραφεί, αρμοδίως.
