THEPOWERGAME

*** Μια πολύ κρίσιμη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) είναι προγραμματισμένη σε λίγες ώρες από τώρα. Γιατί θεωρείται (και εν πολλοίς όντως είναι) κρίσιμη;
Πρώτον, επειδή είναι η πρώτη της νέας σεζόν. Κι ως τέτοια, «θα μετρήσει κλίμα» για το τι επίκειται στον δύσκολο χειμώνα, που έρχεται.
Δεύτερον, επειδή είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι η ομάδα των σκληρών του ευρωπαϊκού βορρά, έστω κι ατύπως (δηλαδή, εκτός ατζέντας) θα φέρει αργά ή γρήγορα το θέμα εκεί όπου θέλει: στο έκτακτο QE (το PEPP), που «τρέχει» η ΕΚΤ, εξαιτίας της πανδημίας, εδώ και περίπου έναν χρόνο.
^^^ Το Βερολίνο δεν θέλει ούτε να σκέφτεται το ενδεχόμενο ότι αυτό το πρόγραμμα θα συνεχίζει να εφαρμόζεται για πολύ ακόμα. Και η αλήθεια είναι ότι έχει επιχειρήματα (πάντα, κατά την άποψη του). Το σημαντικότερο, αφορά στις έντονες πληθωριστικές πιέσεις στην Ευρωζώνη, που όσο περνά ο καιρός, γίνονται εντονότερες. Κι όλα αυτά, ενώ είναι γνωστά τα γερμανικά απωθημένα με ό,τι έχει να κάνει ακόμα και με τη λέξη «πληθωρισμός». Πόσο μάλλον όταν πράγματι υπάρχει ζήτημα, όπως τώρα, που ο δείκτης τιμών καταναλωτή κάνει ρεκόρ δεκαετίας στην ζώνη του ευρώ.
### Μόνο που το ζήτημα αυτό προς το παρόν τουλάχιστον είναι απολύτως ελεγχόμενο και σε κάθε περίπτωση δεν το «γέννησε» η Ευρωζώνη, αλλά είναι εξωγενές (αύξηση των τιμών των πρώτων υλών διεθνώς, εκτόξευση των ναύλων μεταφοράς εμπορευμάτων, ελλείψεις προϊόντων κλπ). Ωστόσο, τίποτα από τα παραπάνω δεν αναιρούν την άποψη των Γερμανών (και των Αυστριακών κι Ολλανδών συμμάχων τους): Αυτό το QE πρέπει να σταματήσει. Το αργότερο έως το τέλος του έτους.
@@@ Η προοπτική αυτή εννοείται ότι προκαλεί σύγκρυο στην Ελλάδα. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, χωρίς επενδυτική βαθμίδα και χωρίς τη στήριξη της ΕΚΤ, θα είναι σαν να κολυμπά «με καιρό», χωρίς σωσίβιο. Το καλό είναι ότι κάπως έτσι αισθάνεται και η Ιταλία, του Μάριο Ντράγκι (υπενθυμίζουμε), που δείχνει να είναι ακόμα πιο στριμωγμένη. Κι αυτό είναι θετικό για την Ελλάδα, που «θα κρυφτεί» πίσω της (αν έχει μυαλό). Το ακόμα πιο θετικό είναι ότι η πρόεδρος της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, είναι αποφασισμένη να κάνει «ό,τι χρειαστεί», για να προφυλάξει την Ευρωζώνη, από τη φουρτούνα που έρχεται. Το κακό, από την άλλη, είναι ότι οι βόρειοι έχουν αγριέψει πολύ. Για να δούμε…
*** Μην εκπλαγείτε αν στο προσεχές διάστημα ακούσετε από την Κουμουνδούρου διαρροές περί διάθεσης αλλαγών, σε επίπεδο προσώπων, ενόψει «της τελικής εφόδου για την ανακατάληψη της εξουσίας». Αυτή όμως θα είναι απλώς η πρόφαση. Η αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί αλλού και συγκεκριμένα στο γεγονός ότι στα κορυφαία κλιμάκια του κόμματος επικρατεί η εδραία, πλέον, άποψη ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επικοινωνήσει το πρόγραμμα και τα σχέδια του». Κι ότι «εκεί – πώς να το κάνουμε – έχουμε θέμα», που «πρέπει να το λύσουμε άμεσα».
^^^ Πώς μεταφράζεται λοιπόν όλο αυτό; Σε μετακινήσεις στο επικοινωνιακό μέτωπο. Πώς θα δικαιολογηθούν προς τα έξω; Αφού η κυβέρνηση έκανε τις δικές της κινήσεις σε αυτό το κομμάτι (Οικονόμου), θα πρέπει και η αξιωματική αντιπολίτευση να απαντήσει. Κι αφού το Μαξίμου, όπως λέγεται, θα επιλέξει την τακτική του σκληρού ροκ από εδώ και στο εξής (και ιδιαίτερα μετά την υποδοχή της πρωτοβουλίας για τον Αποστολάκη), η Κουμουνδούρου δεν πρέπει να επιμένει στους χαμηλούς τόνους.
### Ήδη, μια προσπάθεια να ανεβάσει στροφές κάνει ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος στις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του. Αν και προς το παρόν, «δεν του βγαίνει». Από τον ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο υπόσχονται εκπλήξεις, προσεχώς, στην κυβέρνηση. Οπότε δεν έχουμε παρά να περιμένουμε.