«Καμπανάκι» για τις πιο αδύναμες προοπτικές για την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη τα επόμενα πέντε χρόνια σημαίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, υπογραμμίζοντας ότι είναι οι πλέον αδύναμες από τι 1990 και μετά. Παράλληλα, το ΔΝΤ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και για τον κίνδυνο οικονομικού κατακερματισμού, ζητώντας από τις κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα για την ενίσχυση της παραγωγικότητας.
Ειδικότερα, το ΔΝΤ προβλέπει ότι την επόμενη πενταετία η παγκόσμια ανάπτυξη δεν θα υπερβεί το 3%, με την αύξηση των επιτοκίων να διαδραματίζει «πρωταγωνιστικό» ανασταλτικό ρόλο, όπως επισημαίνει η επικεφαλής του Ταμείου Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα.
Αυτή είναι και η χειρότερη μεσοπρόθεσμη πρόβλεψη ανάπτυξης από την πλευρά του ΔΝΤ από το 1990 και μετά, η οποία είναι και η μικρότερη από τον μέσο όρο πενταετίας του 3,8% των δύο τελευταίων δεκαετιών.
Σύμφωνα με τις προειδοποιήσεις του ΔΝΤ, το 90% των προηγμένων οικονομιών θα βιώσει επιβράδυνση ανάπτυξης το 2023, καθώς η πιο σφιχτή νομισματική πολιτική επιβαρύνει τη ζήτηση και επιβραδύνει την οικονομική δραστηριότητα στις ΗΠΑ και την ευρωζώνη. Οι ζοφερές αυτές προβλέψεις αυξάνουν το ενδιαφέρον ενόψει της έκθεσης που θα δημοσιευθεί στις 11 Απριλίου, στο πλαίσιο των εαρινών συνεδριάσεων του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στις ΗΠΑ.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που επιδείνωσε τις ήδη τεταμένες σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας, πυροδοτώντας την έκρηξη του πληθωρισμού παγκοσμίως.
«Με τις αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις, με τον πληθωρισμό να συνεχίζει να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, μια ισχυρή ανάκαμψη παραμένει ως επί το πλείστον απίθανη. Αυτό βλάπτει τις προοπτικές όλων, ειδικά τους πιο ευάλωτους ανθρώπους και τις πιο ευάλωτες χώρες» σημείωσε η επικεφαλής του ΔΝΤ.
Λόγω του υψηλού πληθωρισμού, οι κεντρικές τράπεζες αναμένεται να συνεχίσουν να αυξάνουν τα επιτόκια, όσο οι πιέσεις χρηματοπιστωτικής σταθερότητας παραμένουν περιορισμένες, μετά την πρόσφατη αναταραχή του τραπεζικού κλάδου σε ΗΠΑ και Ευρώπη, σημείωσε η κα Γκεοργκίεβα.
Στο σημείο αυτό τόνισε ότι χρειάζεται εγρήγορση και ευελιξία, καθώς, εάν το τραπεζικό σύστημα καταστεί ασταθές, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα αντιμετωπίσουν πιο περίπλοκες αντισταθμίσεις μεταξύ του πληθωρισμού και της διαφύλαξης της σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
