Η απουσία ουσιαστικού διαλόγου με την τοπική κοινωνία, φαινόμενο που επαναλαμβάνεται κάθε φορά που προχωράει μια μεγάλη επένδυση ή έργο, απειλεί να εκτροχιάσει και την υποθαλάσσια ζεύξη Σαλαμίνας – Περάματος, έργο που σχεδιάζεται εδώ και σχεδόν μισό αιώνα.
Ο διαγωνισμός που ξεκίνησε το 2016, με τρεις υποψηφίους και προϋπολογισμό περί το μισό δισ. ευρώ, βρίσκεται στο στάδιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, αλλά η δημοτική αρχή του νησιού τηρεί αρνητική στάση.
Τον περασμένο Αύγουστο υπήρξε και ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου η οποία έθετε σειρά ζητημάτων, από τις νέες ανάγκες σε υποδομές που θα απαιτηθούν όταν η Σαλαμίνα «γίνει προάστιο του Πειραιά» μέχρι τις κοινωνικές επιπτώσεις που θα προκληθούν για τους περίπου 600 εργαζόμενους στα φεριμπότ.
Σε μια προσπάθεια να ανοίξει παράθυρο διαλόγου την Δευτέρα υπήρξε συνάντηση του δημάρχου Σαλαμίνας Γιώργου Παναγόπουλου με τον υφυπουργό Υποδομών Γιώργο Καραγιάννη στην οποία συμμετείχε και ο βουλευτής Β’ Πειραιά της ΝΔ Δημ. Μαρκόπουλος.
Ο δήμαρχος επανέλαβε όσα υποστηρίζει τους τελευταίους μήνες και κυρίως πως δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς οι νέες ανάγκες σε υποδομές που θα δημιουργήσει η λειτουργία της ζεύξης.
Το νησί με τους 40.000 μόνιμους κατοίκους έχει σήμερα ανεπαρκές οδικό δίκτυο (έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά τροχαίων ατυχημάτων στη χώρα), σοβαρά προβλήματα με το αποχετευτικό δίκτυο, κέντρο υγείας με περιορισμένες δυνατότητες και σχολεία που λειτουργούν σε προκατασκευασμένες αίθουσες. Τι θα συμβεί αν αυξηθεί ο μόνιμος πληθυσμός λόγω της υποθαλάσσιας ζεύξης;
Γι’ αυτό και το δημοτικό συμβούλιο είχε αποφασίσει ομόφωνα να ζητήσει το «πάγωμα» του διαγωνισμού για τη ζεύξη μέχρι να ολοκληρωθεί η μελέτη για τις αναγκαίες υποδομές και να ενταχθούν τα απαραίτητα έργα σε περιφερειακό, εθνικό ή άλλο ευρωπαϊκό αναπτυξιακό πρόγραμμα.
Η δημοτική αρχή και οι τοπικοί φορείς θέτουν και σειρά ζητημάτων που συνδέονται με την τύχη των εργαζομένων στα φεριμπότ του δεύτερου μεγαλύτερου πορθμείου της Ευρώπης με βάση την επιβατική κίνηση (μετά το Ντόβερ – Καλαί μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας).
Δεν φαίνεται να πείθονται από τα επιχειρήματα κυβερνητικών παραγόντων σύμφωνα με τα οποία τα φεριμπότ θα διατηρήσουν το 60% της κίνησης, ενώ μόνο το 40% θα διοχετεύεται μέσω της υποθαλάσσιας σήραγγας.
Ο κ. Παναγόπουλος έχει υποστηρίξει πως η δημοτική αρχή δεν είναι κατά του έργου, αλλά θέτει σειρά ζητημάτων που πρέπει να εξεταστούν σοβαρά πριν υλοποιηθεί. Ένα παράδειγμα είναι τα έσοδα του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Σαλαμίνας που φτάνουν τα 350.000 ευρώ το χρόνο, ποσό που μικρό αλλά όχι αμελητέο για έναν πρώην χρεοκοπημένο δήμο όπως η Σαλαμίνα.
Το έργο της υποθαλάσσιας ζεύξης Σαλαμίνας – Περάματος περιλαμβάνει έξι σήραγγες μονού κλάδου συνολικού μήκους 7,07 χιλιομέτρων, τρία cut & cover διπλού κλάδου συνολικού μήκους 590 μέτρων, πέντε ανισόπεδοι και πέντε ισόπεδοι κόμβοι, τέσσερις γέφυρες μονού κλάδου συνολικού μήκους 386 μέτρων και σειρά άλλων τεχνικών εργασιών.
Στο δεύτερο στάδιο του διαγωνισμού έχουν περάσει τρεις εταιρείες / κοινοπραξίες οι οποίες προβλέπονταν πως θα κληθούν μέσα στον επόμενο χρόνο να καταθέσουν δεσμευτικές οικονομικές προσφορές, με στόχο να ξεκινήσει το έργο το 2023.
Πρόκειται για την ΤΕΡΝΑ, την Μυτιληναίος και την κοινοπραξία του γαλλικού ομίλου Vinci με την ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις του ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ.
