THEPOWERGAME
Ο Πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι πραγματοποιεί ένα σημαντικό ταξίδι σε ΗΠΑ και Γαλλία αυτή την εβδομάδα, με σκοπό να ενισχύσει τις πυρηνικές φιλοδοξίες της Ινδίας, προκειμένου να επιτύχει το στόχο της για μηδενικές εκπομπές άνθρακα και να αναπτύξει την πυρηνική ενέργεια στη χώρα. Ο Μόντι βρίσκεται στο Παρίσι και την Ουάσινγκτον για να συζητήσει τις δυνατότητες τεχνολογικής συνεργασίας και να προωθήσει τις στρατηγικές συνεργασίες με δύο από τους κορυφαίους παίκτες στον κόσμο στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας.
Η Ινδία να ενισχύσει τη χρήση πυρηνικής ενέργειας στην Ινδία για την επίτευξη του στόχου της για μηδενικές εκπομπές άνθρακα μέχρι το 2070. Παρά τις φιλόδοξες προσπάθειες της χώρας, υπάρχουν σοβαρές προκλήσεις, όπως η εξασφάλιση της απαραίτητης γης και αδειοδοτήσεων, καθώς και τα νομικά εμπόδια που εμποδίζουν την ανάπτυξη πυρηνικών έργων από ιδιωτικές εταιρείες.
Η Ινδία αναμένεται να συζητήσει με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ για να ενισχύσει τις τεχνολογικές δυνατότητες της χώρας και να επιταχύνει την ανάπτυξη πυρηνικής ενέργειας μέσω συνεργασιών. Ο Μόντι έχει δηλώσει ότι η συνεργασία με αυτές τις χώρες είναι κρίσιμη για την επίτευξη των ενεργειακών στόχων της Ινδίας, προκειμένου να μειωθούν οι εκπομπές CO2 και να εξασφαλιστεί πιο βιώσιμη ανάπτυξη.
Το στοίχημα των μικρών πυρηνικών αντιδραστήρων
Το Saint-Paul-lez-Durance είναι μια μικρή πόλη περίπου 1.000 κατοίκων στη νότια Γαλλία, που διαθέτει ένα γραφικό κάστρο του 15ου αιώνα και μερικά καταστήματα. Ωστόσο, η γοητεία της δεν ήταν ο μόνος λόγος που προσέλκυσε τον Ινδό πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι αυτήν την εβδομάδα. Το Saint-Paul-lez-Durance φιλοξενεί επίσης το Cadarache, ένα από τα κορυφαία κέντρα πυρηνικής έρευνας στον κόσμο.
Η επίσκεψη στο κέντρο πυρηνικής έρευνας έρχεται μετά την ανακοίνωση από την Υπουργό Οικονομικών Νιρμάλα Σίθαραμαν για την έγκριση ποσού 2,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων στον προϋπολογισμό για την προώθηση της ανάπτυξης πυρηνικής ενέργειας στην Ινδία.
«Αυτή η πρωτοβουλία στοχεύει στην ενίσχυση των εγχώριων πυρηνικών δυνατοτήτων, την προώθηση της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα και την επιτάχυνση της ανάπτυξης προηγμένων πυρηνικών τεχνολογιών όπως οι Μικροί Μονάδες Αντίδρασης (SMRs)», ανέφερε η κυβέρνηση σε δήλωσή της.
Οι μικροί αντιδραστήρες, που παράγουν λιγότερους από 300 μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, θεωρούνται ως η λύση σε πολλές από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η πυρηνική βιομηχανία. Η βιομηχανία υποστηρίζει ότι οι SMRs, οι οποίοι θα κατασκευάζονται σε μονάδες αλλού και θα συναρμολογούνται στον τόπο, θα μειώσουν το χρόνο και το κόστος κατασκευής, τα οποία συνήθως είναι πολλαπλάσια από τις αρχικές εκτιμήσεις.
Η κυβέρνηση αναφέρει ότι θα κατασκευάσει πέντε τέτοιους αντιδραστήρες σε λιγότερο από μια δεκαετία, χρησιμοποιώντας αυτά τα κεφάλαια, βοηθώντας τη να πετύχει τον στόχο των 100 gigawatt πυρηνικής ενέργειας μέχρι το 2047. Σήμερα, η πυρηνική ενέργεια αντιπροσωπεύει περίπου το 3% της παραγωγικής ικανότητας της Ινδίας, με σχέδια να αυξήσει την ικανότητα από 6,7 gigawatt σε 22,4 gigawatt μέχρι το 2031.
Παρόλο που οι στόχοι είναι σίγουρα φιλόδοξοι, οι προκλήσεις φαίνονται τρομακτικές, αν όχι αδύνατες να ξεπεραστούν. Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας και οι επενδυτικές τράπεζες Bernstein και Royal Bank of Canada, για παράδειγμα, αναφέρουν ότι οι πυρηνικές φιλοδοξίες της Ινδίας είναι απλώς ανέφικτες.
Ακόμα και με το ιστορικό της Κίνας στην ανάπτυξη υποδομών, χρειάστηκαν περίπου 15 χρόνια για τη χώρα να εγκαταστήσει τον πρώτο της αντιδραστήρα μικρού μεγέθους Linglong One. Οι αναλυτές λένε ότι θα είναι «ευχάριστη έκπληξη» αν η Ινδία καταφέρει να το κάνει πιο γρήγορα.
«Αν και αξίζει πλήρη προσπάθεια από την πλευρά της Ινδίας – από την πλευρά ενός αναλυτή χρηματιστηρίου είναι πολύ μακρινό για να το συμπεριλάβουμε στην τιμή σήμερα», δήλωσε στο CNBC ο αναλυτής της Bernstein, Νικίλ Νιγκάνια. «Υπάρχει μικρή πιθανότητα να είναι λειτουργικός έστω και ένας εγχώριος SMR στην Ινδία μέχρι το 2033, σε σχέση με τους πέντε που έχει προγραμματίσει η κυβέρνηση».
Αγωγές κατά της πυρηνικής ενέργειας
Η Ινδία ίσως να έχει ήδη σκοντάψει στο πρώτο βήμα. Ένα διαγωνισμό για έναν πυρηνικό αντιδραστήρα 220 μεγαβάτ Bharat Small Reactor, ο οποίος δεν είναι modular, μεταφέρει όλους τους οικονομικούς κινδύνους της κατασκευής ενός πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στον ιδιωτικό τομέα — σύμφωνα με τον «Νόμο για την Πολιτική Ευθύνη για Πυρηνικές Ζημιές» — ενώ η κρατική εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας NPCIL διατηρεί πολλά από τα οφέλη, όπως η ιδιοκτησία και ο έλεγχος του σταθμού.
Ο Νόμος CLND, ο οποίος θεωρεί υπεύθυνες για οποιοδήποτε πυρηνικό ατύχημα στην Ινδία τις εταιρείες και τους προμηθευτές τους, θεωρείται από ορισμένους ειδικούς της βιομηχανίας ως η κατάρα του ιδιωτικού τομέα. Υποστηρίζουν ότι αν δεν υπήρχε αυτός ο νόμος, η κατασκευή του μεγαλύτερου πυρηνικού εργοστασίου στον κόσμο θα βρισκόταν τώρα σε εξέλιξη στην Ινδία.
Η γαλλική κρατική πυρηνική εταιρεία EDF, η οποία λειτουργεί περισσότερους από 60 πυρηνικούς σταθμούς στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, υπέβαλε το 2021 σχέδια για την κατασκευή έξι μονάδων αντιδραστήρων που θα παράγουν 9,6 gigawatts καθαρής ενέργειας. Ωστόσο, νωρίτερα φέτος, δήλωσε ότι η ύπαρξη του CLND την έχει εμποδίσει να προχωρήσει.
«Εκτός από τον κίνδυνο της χώρας, ο οποίος περιλαμβάνει μια σημαντική φορολογική διάσταση, οι όροι που σχετίζονται με το πεδίο ευθύνης για πυρηνικές ζημιές στην Ινδία πρέπει να πληρούνται και το σχέδιο χρηματοδότησης του έργου πρέπει να έχει εξασφαλιστεί πριν από την υπογραφή των τελικών συμβολαίων», ανέφερε η EDF σε ένα έγγραφο προοπτικής ομολόγων που εξέδωσε νωρίτερα φέτος.
Η αμερικανική πυρηνική εταιρεία Westinghouse Electric Company, από την άλλη πλευρά, πρότεινε να κατασκευάσει έξι αντιδραστήρες AP1000 των 1.200 μεγαβάτ, οι οποίοι έχουν δοκιμαστεί στις ΗΠΑ και την Κίνα εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία. Ωστόσο, δεν έχει γίνει καμία πρόοδος στην συμφωνία από τότε.
«Η Westinghouse, ο προμηθευτής των πυρηνικών εργοστασίων υψηλής απόδοσης, παραμένει επιφυλακτική σχετικά με τις πωλήσεις στην Ινδία λόγω της έλλειψης σταθερής εγγύησης για περιορισμένη ευθύνη σε περίπτωση ατυχήματος», δήλωσε η Άσλεϊ Τέλλις, ανώτερη συνεργάτης στο Carnegie Endowment for International Peace, το 2023.
Οι ανησυχίες δεν έχουν περάσει απαρατήρητες. Η ινδική κυβέρνηση δήλωσε ότι σκοπεύει να τροποποιήσει τους νόμους που εμποδίζουν εταιρείες όπως η EDF να εισέλθουν στον πυρηνικό τομέα.
«Για μια ενεργή συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα προς αυτόν τον στόχο, θα ληφθούν τροποποιήσεις στον Νόμο Πυρηνικής Ενέργειας και στον Νόμο Πολιτικής Ευθύνης για Πυρηνικές Ζημιές», δήλωσε η Υπουργός Οικονομικών Σίθαραμαν στην ομιλία της για τον προϋπολογισμό στην Βουλή.
Η τροποποίηση των νομοθετικών βιβλίων είναι μόνο το πρώτο βήμα για την Ινδία, καθώς προσπαθεί να κάνει κάποια πρόοδο στην επίτευξη των πυρηνικών της στόχων.
Σπάνια γη
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που καθυστερεί την κατασκευή αυτών των στρογγυλών μηχανών είναι η εύρεση κατάλληλης γης. Οι πυρηνικοί φόβοι του παρελθόντος, όπως το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα το 2011, έχουν επανειλημμένα χρησιμοποιηθεί από τους κατοίκους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην κατασκευή πυρηνικών σταθμών στην περιοχή τους.
Η θεμελίωση του πυρηνικού εργοστασίου 1,4 gigawatt Gorakhpur στην πολιτεία Haryana πραγματοποιήθηκε το 2014, αλλά δεν αναμένεται να παράγει ούτε ένα τζάουλ ενέργειας πριν το 2032 — 18 χρόνια αργότερα. Ωστόσο, η Ινδία μαθαίνει και από την εμπειρία της.
Καθώς η εύρεση γης — και η αναζήτηση ενός σωρού εγκρίσεων από ενδιαφερόμενα μέρη — είναι μία από τις πιο χρονοβόρες διαδικασίες, τα νέα εργοστάσια που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο στάδιο σχεδιασμού αναπτύσσονται σε μια συστάδα έξι τεράστιων αντιδραστήρων.
Τα περισσότερα από τα υπάρχοντα εργοστάσια της Ινδίας είναι γεωγραφικά διασκορπισμένα και έχουν μόνο δύο ή τέσσερις αντιδραστήρες με υπο-gigawatt παραγωγική ικανότητα το καθένα. Η κυβέρνηση τώρα έχει περίπου 6,5 gigawatts αντιδραστήρων υπό κατασκευή, οι οποίοι είναι όλοι επεκτάσεις υπαρχόντων πυρηνικών εργοστασίων, κάτι που απαιτεί λιγότερες άδειες.
Οι μακροχρόνια χρονοδιαγράμματα σήμερα δεν σημαίνουν ότι πάντα έτσι ήταν. Στο παρελθόν, η χώρα είχε κατασκευάσει αντιδραστήρες σε πέντε χρόνια, απλώς αναπαράγοντας γνωστές τεχνολογίες σε υπάρχοντα μεγέθη πυρηνικών σταθμών.
Οι ιδιωτικές εταιρείες
Οι ιδιωτικές εταιρείες που συμμετέχουν αυτή τη στιγμή σε πυρηνικά έργα — περιοριζόμενες μόνο στα μη βασικά στοιχεία ενός αντιδραστήρα — βοηθούν επίσης να καταστεί η διαδικασία κατασκευής σημαντικά πιο αποδοτική.
Για παράδειγμα, νωρίτερα αυτό το μήνα, η μηχανική εταιρεία Larsen & Toubro παρέδωσε τους γεννήτριες ατμού που αναμένεται να εγκατασταθούν στο Kaiga Atomic Power Station στην νότια πολιτεία Καρνατάκα πριν από το χρονοδιάγραμμα.
«Η L&T δεσμεύεται να παραδώσει 6-8 ατμογεννήτριες 700 MWe κάθε χρόνο και για την επιτυχία του προγράμματος 220 MWe Bharat Small Reactor (BSR) για να διασφαλιστεί μηδενικές εκπομπές άνθρακα μέχρι το 2070», δήλωσε ο Ανίλ Β. Πάραμπ, ανώτερος εκτελεστικός αντιπρόεδρος της L&T Heavy Engineering σε δήλωσή του.
Ένας άλλος τρόπος για να μειωθούν οι χρόνοι και να αυξηθούν οι πιθανότητες επίτευξης του φιλόδοξου στόχου της Ινδίας είναι η συνεργασία με ξένες οντότητες, όπως η γαλλική EDF, για τεχνολογική εξειδίκευση, σύμφωνα με τους αναλυτές. Η Ρωσία παρέχει την υποκείμενη τεχνολογία για την πλειονότητα των πυρηνικών εργοστασίων της Ινδίας, ενώ η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι οι κύριοι χειριστές των στόλων πυρηνικών αντιδραστήρων.
Θα προκαλούσε έκπληξη αν το πυρηνικό θέμα βρισκόταν στην ατζέντα του Μόντι κατά την επίσκεψή του στο Παρίσι και την Ουάσινγκτον αυτή την εβδομάδα;
Διαβάστε επίσης
Ο Xi Jinping βγάζει το σπαθί του οικονομικού πολέμου απ’ το θηκάρι
Super Bowl: Χρυσός τελικός 800 εκατ. διαφημιστικών εσόδων για τη Fox
Ζημιές άνω των 11 δισ. στην Ελλάδα από τις κλιματικές καταστροφές
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
