Ο βαθμός ψηφιοποίησης των συστημάτων των φορολογικών αρχών και οι περιβαλλοντικοί φόροι είναι τα δύο πρώτα κριτήρια στον τομέα της φορολογίας, τα οποία βαρύνουν στην απόφαση των επενδυτών σχετικά με το αν προχωρήσουν στην υλοποίηση των επενδυτικών σχεδίων τους σε μία χώρα. Αντίθετα, οι φορολογικοί συντελεστές για τα εταιρικά κέρδη και οι ασφαλιστικές εισφορές βρίσκονται στην 6η και 8η θέση αντίστοιχα.
Σύμφωνα με την EY Attractiveness Survey Europe, στην οποία έχουν απαντήσει 501 στελέχη πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, το 45% ιεραρχεί ως πρώτο κριτήριο στον τομέα της φορολογίας για τη λήψη επενδυτικών αποφάσεων τον βαθμό ψηφιοποίησης των συστημάτων των φορολογικών αρχών καθώς, όπως επισημαίνεται στην έρευνα, «οι επιχειρήσεις θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να αποδείξουν ότι συμμορφώνονται με τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, με απλό και αποτελεσματικό τρόπο».
«Ο βαθμός ψηφιοποίησης ενός συστήματος φορολογίας αποτελεί δείκτη της σχέσης συμμόρφωσης με τη φορολογική διοίκηση. Πολλές φορολογικές αρχές έχουν προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα κι έτσι παρέχουν, για παράδειγμα, τη δυνατότητα επικοινωνίας με βιντεοκλήση σε μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι πριν την Covid-19», δηλώνει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής του τομέα φορολογικής πολιτικής της EY για την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Ινδία και την Αφρική, κ. Jean-Pierre Lieb.
Στη δεύτερη θέση, τα στελέχη των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων τοποθετούν με ποσοστό 39% τους περιβαλλοντικούς φόρους όσον αφορά τόσο στην έκταση όσο και στους συντελεστές τους. Ο λόγος είναι ότι οι επιχειρήσεις ανησυχούν για την επιβολή νέων φόρων, ή την αύξηση των υπαρχόντων, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η πράσινη μετάβαση. «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να δημιουργήσει ένα κοινό πλαίσιο για τους περιβαλλοντικούς φόρους, περιορίζοντας τη δυνατότητα κάθε χώρας να χρησιμοποιεί περιβαλλοντικούς φόρους ανταγωνιστικά, ωστόσο παραμένει ο κίνδυνος να επηρεαστεί η συνολική ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης σε σύγκριση με τη Βόρεια Αμερική και την Ασία», σημειώνεται στην έρευνα.
Στην τρίτη θέση, κατατάσσονται με 38% τα κίνητρα (φορολογικές εκπτώσεις) για την Έρευνα & Ανάπτυξη, αποτελώντας, όπως αναφέρεται στην έρευνα, έναν από τους λίγους εναπομείναντες τομείς φορολογικού ανταγωνισμού στην Ευρώπη καθώς και εργαλείο για την προσέλκυση επενδύσεων και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας κάθε χώρας.
Στην τέταρτη θέση, έρχεται με 36% ο βαθμός του πραγματισμού και της ευελιξίας των φορολογικών αρχών («περιμένω στο μέλλον να αυξηθεί ο βαθμός πραγματισμού και ευελιξίας να γίνει σημαντικότερος», δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ. Jean-Pierre Lieb) κι ακολουθεί στην πέμπτη θέση με 33% ο συντελεστής φορολόγησης για άτομα που διαθέτουν μεγάλα κεφάλαια.
Στην έκτη θέση, ισοψηφούν με 28% ο κίνδυνος δικαστικών αγωγών για τη φορολογία και ο συντελεστής φορολόγησης των εταιρικών κερδών, κάτι που ερμηνεύεται και υπό το πρίσμα της προωθούμενης εναρμόνισης των εν λόγω συντελεστών από την ΕΕ και διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΟΣΑ. Την πρώτη οκτάδα συμπληρώνουν με 26% οι συντελεστές των ασφαλιστικών εισφορών.
