Στη ζωή όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Μια «ζαριά» καλή όπως έλεγε το παλιό τραγούδι. Το σήμα Παπουτσάνης δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Έχοντας περάσει από μια σειρά περιπετειών στον όμιλο Δαυίδ και εντός της οικονομικής κρίσης των μνημονίων, μια βιομηχανία με πορεία 150 ετών κλυδωνίστηκε. Βρέθηκε και δοκίμασε τα όρια της. Η σαπωνοποιία (και όχι μόνο) με το ιστορικό καραβάκι, η εταιρεία με την οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές, έψαχνε βηματισμό. Όλοι γνώριζαν πως ο Χάρης Δαυίδ είχε προχωρήσει σε μια σειρά μη επιτυχημένων επενδύσεων σε εστίαση αλλά και με τις Παπουτσάνης και Frigoglass. Επενδύσεις που προφανώς είχαν γίνει με καλή θέληση όμως δεν εξελίχθηκαν σωστά και δεν είχαν σχέδιο όπως θα έπρεπε. Ήταν 2013 όταν λοιπόν ήλθε η ώρα των αποφάσεων για την Παπουτσάνης. Η εταιρεία θα περνούσε ιδιοκτησιακά στο δίδυμο των Γιώργου Γκάτζαρου και Μένιου Τασόπουλου για να κάνει μια νέα διαδρομή. Μια καινούργια πορεία προς το μέλλον.
Είχε έλθει η ώρα για μια δεύτερη ευκαιρία, για μια νέα ζωή. Και τα κατάφεραν Με βιομηχανικές εγκαταστάσεις που έδωσαν ώθηση, με έμφαση στις εξαγωγές και με προϊόντα μοντέρνα, ήδη από το 2018 φάνηκε πως η Παπουτσάνης τα καταφέρνει. Με συνεχόμενες κερδοφόρες χρήσεις και με διαρκή ανάπτυξη τζίρου και συνεργατών η βιομηχανία δείχνει πως έχει αποκτήσει στέρεες βάσεις. Η επένδυση της στο χώρο των ξενοδοχείων και το Β2Β, έδωσαν ώθηση κι ας υπήρξαν πλήγματα λόγω της πανδημίας. Εξάλλου την πανδημία οι Γκάτζαρος και Τασόπουλος μάλλον την είδαν ως ευκαιρία παρά λειτούργησαν φοβικά. Ενδεικτικό αυτής της στάσης και τοποθέτησης είναι το γεγονός πως γρήγορα – γρήγορα τοποθετήθηκαν στην παραγωγή μασκών και αντισηπτικών. Κάπως έτσι ο τζίρος της Παπουτσάνης ABEE στο τρίμηνο έφθασε σε 10,29 εκατ. ευρώ, έναντι 8,06 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2020 ενώ από την αρχή του 2021 εξυπηρετεί απευθείας τις μεγάλες αλυσίδες λιανικής με ταυτόχρονη επένδυση στις εξαγωγές.
Η ιστορία
Οι δύο επιχειρηματίες και φίλοι που τρέχουν την Παπουτσάνης στη νέα εποχή έχουν κοινά. Και οι δυο τους είναι απόφοιτοι του Μετσόβιου (ο πρώτος Xημικός Mηχανικός, ο δεύτερος Μηχανολόγος Mηχανικός), έχουν αμερικανική πείρα καθώς και συνδυάζουν τις γνώσεις στην τραπεζική και τη βιομηχανία. Η Παπουτσάνης με τη σειρά της έχει μια μακρά δική της ιστορία. Όλα ξεκίνησαν στο ανατολικό Αιγαίο και τη Μυτιλήνη το 1870 από τον Δημήτρη Παπουτσάνη. Έναν τολμηρό για την εποχή του άνθρωπο ο οποίος αξιοποιώντας την τοπική παραγωγή δημιουργεί το περίφημο πράσινο σαπούνι ελαιόλαδου. To 1913 η εταιρία μεταφέρει τη μονάδα παραγωγής της από το νησί της Λέσβου, στον Πειραιά και γίνεται ο σύμμαχος της γυναίκας στη μπουγάδα της εποχής κι ένα από τα πρώτα ιστορικά brands.
Το 1936 η παραγωγή επεκτείνεται στον τομέα της αρωματικής σαπωνοποιίας παρουσιάζοντας κάτι πρωτόγνωρο στην ελληνική αγορά της εποχής: Σαπούνι με άρωμα πασχαλιάς και σαπούνι «Φλώρα», το πρώτο σαπούνι σε συσκευασία ζελατίνας. Στις αρχές της δεκαετίας του 50, με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου της ελληνικής κοινωνίας, η εταιρεία Παπουτσάνης βρίσκει πρόσφορο έδαφος και παρουσιάζει στην αγορά το εμβληματικό «Καραβάκι». Το πέρασμα της εταιρείας σε μια πολυεθνική διάσταση της έδωσε μια μεγάλη γκάμα ευκαιριών, όμως η πολυδιάσπαση της οικογένειας Δαυίδ σε συνδυασμό με λάθος αποφάσεις διοικητικών στελεχών που δεν ήταν εξοικειωμένα με τις αγορές αυτές πισωγύρισαν την εταιρεία με αποτέλεσμα στις αρχές του 2010 να φτάσει σε οριακά σημεία και πολλοί να μιλάνε ακόμα και για επερχόμενη πτώχευση.
