THEPOWERGAME
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει προκαλέσει ανατροπές στην εφοδιαστική αλυσίδα, σε συνέχεια της διετούς αναταραχής με την πανδημία, υποστηρίζει ο διευθυντής Επιχειρηματικής Ανάπτυξης της UNI-PHARMA Σπύρος Κίντζιος. Ο κ. Κίντζιος συμμετείχε σε εκδήλωση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) για τη σημασία του ρίσκου/κινδύνου στο διεθνές εμπόριο.
Απαντώντας σε ερώτηση του powergame.gr σχετικά τις επιπτώσεις της πολεμικής σύρραξης στην Ουκρανία, υποστήριξε πως η φαρμακοβιομηχανία είναι «ένας αρκετά προστατευμένος κλάδος, από την άποψη ότι έχουμε ανελαστική ζήτηση. Οποιαδήποτε μεταβλητότητα, σε επηρεάζει πολύ λίγο. Σε επηρεάζει όμως σημαντικά, στο κομμάτι της εφοδιαστικής αλυσίδας. Οι τιμές στις πρώτες ύλες και τα μεταφορικά κόστη έχουν εκτοξευθεί, αυτό που σε διασφαλίζει είναι να έχεις συνάψει μακροχρόνια συμβόλαια. Το μόνο προβληματικό σημείο που έχουμε από την κατάσταση αυτή του πολέμου μέχρι τώρα, είναι στην εφοδιαστική αλυσίδα. Συνέχισε λέγοντας «ο τρόπος που δουλεύουμε εξακολουθεί να είναι ο ίδιος, επιλέγουμε τις αγορές με κριτήρια ελκυστικότητας, με το αν ταιριάζουν με το μοντέλο μας, με τα προϊόντα μας, με βάση αυτά που μπορούμε να προσφέρουμε εμείς».
Σύμφωνα με τον κ. Κίντζιο «το να «χτίσεις» τις εσωτερικές σου δυνατότητες, είναι το μεγαλύτερο εργαλείο διαχείρισης κινδύνου (risk management). Όσο για το ποια είναι η αφετηρία μιας επιχείρησης που θέλει να αναπτύξει εξαγωγική δραστηριότητα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης είπε: «Πρέπει να θέλουμε “να χτίσουμε” μακρόπνοες σχέσεις, να μην εστιάζουμε σε spot συναλλαγές». Πρόσθεσε πως στις αγορές εκτός της ΕΕ «αυτό που αλλάζει σίγουρα, είναι η πολυπλοκότητα στα μεταφορικά ζητήματα και στον εκτελωνισμό, καθώς και σε κανονιστικά θέματα – διότι στην ΕΕ όλα είναι συντονισμένα-, αλλά η αντιμετώπιση πρέπει να είναι η ίδια. Η αυτονόητη αφετηρία για κάποιον, θα ήταν η επιλογή της κατάλληλης αγοράς, αλλά εγώ θα έλεγα πριν “φτάσουμε” σε αυτό, πρέπει να ξεκινήσουμε από το σπίτι μας. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει μια εταιρεία, είναι να δημιουργήσει αν δεν υπάρχουν και εάν υπάρχουν να τα ενισχύσει, ένα τμήμα επιχειρηματικής ανάπτυξης και διεθνών πωλήσεων καθώς και ένα τμήμα εξαγωγών».
«Ξεκινάς με το να έχεις τους κατάλληλους ανθρώπους που θα μπορούν να επενδύσουν χρόνο για να καταλάβουν τις πολιτιστικές διάφορες των άλλων αγορών, τις πολιτικό-οικονομικές διαφορές, να είναι σε μια διαρκή επικοινωνία, “να μπουν” στα κανάλια εύρεσης των συνεργατών, “να χτίσουν” δίκτυο μέσα από το οποίο θα έρχονται συστάσεις κατάλληλων συνεργατών».
Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει μια αγορά ελκυστική; Ο Σπ. Κίντζιος θεωρεί πως είναι «το μέγεθος της αγοράς, ο ανταγωνισμός, η ανάλυση που πρέπει να κάνουμε για να δούμε αν είμαστε ήδη ανταγωνιστικοί και αν διαθέτουμε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για να δραστηριοποιηθούμε σε αυτή την αγορά». Συνέχισε λέγοντας «πρέπει να μελετήσεις πώς το δικό σου επιχειρηματικό μοντέλο – αυτό που έχεις συνηθίσει στην τοπική σου αγορά- μπορεί να προσαρμοστεί σε μια διεθνή αγορά και τι περισσότερο μπορείς να προσφέρεις σε αξία, σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της αλυσίδας αξίας».
Σχετικά με τους «κρυφούς» κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσει κάποια εταιρεία στην προσπάθεια εξωστρέφειάς, είπε: «Οι περισσότεροι “κρυφοί” κίνδυνοι έχουν να κάνουν με το να μην έχουμε μια σωστή ανάλυση στο πώς προσαρμοζόμαστε εμείς στην αλυσίδα αξίας αυτής της αγοράς, ή να έχουμε παραβλέψει πολιτιστικά στοιχεία που μπορεί να επηρεάσουν την αντίληψη του προϊόντος μας στην τοπική αγορά ή τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε με τους συνεργάτες μας, γεγονός που μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη στη συνεργασία ή να την δυναμιτίσει, ειδικά στα πρώτα στάδια».