THEPOWERGAME
Μέσα σε ειδική κρύπτη στον καθεδρικό Ναό των Τιράνων αναπαύεται πλέον ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, που πέθανε σε ηλικία 95 ετών το περασμένο Σάββατο. Από την ημέρα του θανάτου του έως σήμερα, ημέρα της ταφής του, πλήθος κόσμου σε Ελλάδα και Αλβανία, όπου τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα το σκήνωμά του, τον αποχαιρέτησε με σεβασμό και αγάπη.
Σήμερα, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου τελέστηκε μέσα σε κλίμα συγκίνησης, η εξόδιος Ακολουθία , παρουσία αρχιεπισκόπων ανάμεσά τους ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, εκκλησιαστικών αντιπροσωπειών, εκπροσώπου του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, εκπροσώπων του Βατικανού, καθώς και των επικεφαλής των θρησκευτικών κοινοτήτων στην Αλβανία.
Κατά τον αποχαιρετισμό του στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο ο Οικουμενικός Πατριάρχης, λύγισε λέγοντας «O μέγας στύλος της Ορθοδοξίας στην Αλβανία έπεσε, ενώ τόνισε πως «ο Αναστάσιος υπήρξεν ο υπηρέτης τού θαύματος της εκ νεκρών αναστάσεως της τοπικής Εκκλησίας, μετά την μεγάλην και σκοτεινήν νύκτα της στρατευμένης αθεΐας, μετά τον μέγαν διωγμόν των Χριστιανών από μέρους αντιθέου καθεστώτος».
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος θα μπορούσε να αποκληθεί και ο διπλωμάτης της αγάπης σε μια αποστολή την οποία ο ίδιος υπηρέτησε με μέτρο και επίγνωση ανέφερε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, στον επικήδειο λόγο του. «”Τολμούμε να ελπίζουμε”. Στις τρεις αυτές λέξεις του συνοψίζεται, νομίζω, η ζωή και η δράση του ιεράρχη που αποχαιρετούμε σήμερα. Γιατί ακριβώς η τόλμη και η ελπίδα ήταν οι δύο πυξίδες που πάντα οδηγούσαν τον Αναστάσιο σε αυτήν τη θαυμαστή διαδρομή του. Μια διαδρομή σταθερά δίπλα στον άνθρωπο και στα δικαιώματά του» υπογράμμισε.
Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα, αποχαιρέτησε τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο με έναν 20λεπτο επικήδειο, αποδίδοντας τα εύσημα στην προσωπικότητα του Ιεράρχη για το έργο και την προσφορά του.
Όπως τόνισε ήρθε στην Αλβανία, ως πιστός διάδοχος των Αποστόλων στην υπηρεσία της Αλβανίας, αναστήλωσε την Ορθόδοξη Εκκλησία, τόσο από ανθρώπινη όσο και από πνευματική πλευρά. «Τον αποχαιρετούμε ως Αναστάσιο της Αλβανίας -πολύ δύσκολα θα βρεθεί στην ιστορική μνήμη, άλλη προσωπικότητα να έχει ταυτιστεί με την Αλβανία» συμπλήρωσε.
Εκ μέρους της οικογένειας με βαθειά συγκίνηση, η ανιψιά του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Ρωξάνη Γιαννουλάτου, ευχαρίστησε τους πολίτες της Αλβανίας για την αγάπη με την οποία τον περιέβαλαν. Αξίες για την ζωή του όπως τόνισε, ήταν αγάπη, προσφορά, δικαιοσύνη, ταπεινοφροσύνη, αγώνας, ελπίδα. «Χριστός Ανέστη αδελφοί μου» ευχήθηκε σε όλους.
Ο πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβούλιου Εκκλησιών, ανέφερε πως ο Αναστάσιος ήταν ένας τεράστιος ηγέτης, ένας βαθύτατα θεολογικός ηγέτης, με ευρύτερους ορίζοντες.
Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης, τοποτηρητής της Εκκλησίας της Αλβανίας αναφέρθηκε στο μεγάλο ανθρωπιστικό έργο και στο γεγονός ότι αφοσιώθηκε σε πρώτο πλάνο στην Παιδεία, ακούραστος, ακτινοβολούσε το φως εκεί που υπήρχε το σκότος. «Ήταν πάντα η αγάπη και ο σεβασμός για κάθε ανθρώπινο ον, αυτό είχε ανάγκη η χώρα ,στήριξε τον διάλογο ανάμεσα σε όλο τον κόσμο» είπε μεταξύ άλλων. «Ο λόγος του Θεού γεφυρώνει. Ήταν ζωντανό παράδειγμα της ακλόνητης πίστης στο θεό, στις δυσκολίες δεν υποχώρησε. Στάθηκε δυνατός ως Βράχος. Ο θεός δεν θα μας εγκαταλείψει. Προσέφερε τον μεγάλο πνευματικό ου πλούτο την σύνεση τη γνώση, ενός μεγάλου πνευματικού ποιμένα» συμπλήρωσε.
Ο Ηγούμενος της Μονής Ξενοφώντος Αλέξιος στην Ιερά Κοινότητα του Άγιου Όρους προσερχόμενος στον καθεδρικό Ναό εξήρε την προσωπικότητα του μακαριστού Ιεράρχη τον οποίον όπως ανέφερε γνώριζε από το 1959. Είμαι βαθύτατα συγκινημένος που βρίσκομαι σε αυτήν την σύναξη, για να αποτίσουμε φόρο τιμής στον Μεγάλο Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος αναγέννησε την Εκκλησία της Αλβανίας. Γνωριστήκαμε το 1959. Ήμουν 20 ετών όταν αυτός ήταν 30 ετών και συνδεθήκαμε βαθύτατα. Και από τότε μας ενέπνεε η εξαίρετη μορφή του. Ένα, άνθρωπος ο οποίος μεγαλούργησε και έφυγε στην αιωνιότητα αφήνοντας πίσω μια ιστορία η οποία θα τον συνοδεύει και η οποία θα βοηθήσει να συνεχίσει αυτή η χώρα την πορεία της προς την Ορθοδοξία, σημείωσε.
Από την Ελλάδα στην κηδεία του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου παρέστησαν, μεταξύ άλλων ο υπουργοί Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης, Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας, Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Σωκράτης Φάμελλος, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ Φρέντι Μπελέρης και του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φαραντούρης, καθώς και ο Νίκος Φίλης από τη Νέα Αριστερά.
Επικήδειος λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εξόδιο ακολουθία του Αναστασίου
«Τολμούμε να ελπίζουμε». Στις τρεις αυτές λέξεις του συνοψίζεται, νομίζω, η ζωή και η δράση του ιεράρχη που αποχαιρετούμε σήμερα. Γιατί ακριβώς η τόλμη και η ελπίδα ήταν οι δύο πυξίδες που πάντα οδηγούσαν τον Αναστάσιο σε αυτή τη θαυμαστή διαδρομή του.
Μια διαδρομή σταθερά δίπλα στον άνθρωπο και στα δικαιώματά του, πότε ως ταπεινός ιεραπόστολος στην Αφρική των πεινασμένων παιδιών, πότε ως αθόρυβος συμπαραστάτης των φοιτητών στην Ελλάδα της δικτατορίας, και βέβαια, ως μέγας αναστηλωτής και επίμονος πρωτεργάτης της Ορθοδοξίας στην Αλβανία.
Σε αυτό το μεγαλείο μιας ξεχωριστής προσωπικότητας υποκλινόμαστε, γιατί ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας ήταν ταυτόχρονα ένας διανοούμενος της πίστης, αλλά και ένας απλός υπηρέτης του πλησίον του. Με άλλα λόγια, ένα φωτεινό παράδειγμα σοφίας, αλλά και δράσης.
Η εκδημία του δημιουργεί ένα δυσαναπλήρωτο κενό, όχι μόνο στον τόπο του και στην ομογένειά μας, όχι μόνο σε όλα τα μέρη όπου χτυπά η καρδιά του Ελληνισμού, για τον οποίον υπήρξε επί δεκαετίες ένας αληθινός φάρος. Φάρος αγάπης και προσφοράς, ευγένειας και απλότητας, πειθούς και αποτελεσματικότητας. Φάρος της Ορθοδοξίας και της ορθόδοξης χριστιανικής βιωτής πίστης.
Οι περισσότεροι εδώ γνωρίζουν, βέβαια, καλά τι πέτυχε ο Αναστάσιος, από την πρώτη ώρα που έφτασε στην Αλβανία, το μακρινό 1991, σε μια ερημωμένη χώρα, ύστερα από το πέρασμα ενός αυταρχικού καθεστώτος, με τους χριστιανούς κυνηγημένους και τους ομογενείς μας στο περιθώριο.
Κι όμως, αντλώντας δύναμη από τη βαθιά πίστη του, θεμελίωσε την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία, ίδρυσε 400 και πλέον ενορίες, έχτισε και ανοικοδόμησε εκατοντάδες ναούς, χειροτονώντας 145 νέους κληρικούς, ενώ παράλληλα ίδρυσε δεκάδες εκπαιδευτικά, υγειονομικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ένα μικρό, ίσως ένα μεγάλο θαύμα μέσα στα ερείπια.
«Μαζεύουμε τις πέτρες που μας πετούν όσοι πολεμούν το έργο μας», συνήθιζε να λέει, πάντα με το χαμόγελο στο πρόσωπό του, «και με αυτές χτίζουμε εκκλησίες και σχολεία». Το έλεγε και το εννοούσε.
Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα τον θρηνούν Έλληνες και Αλβανοί, αλλά παντού όπου υπάρχει άνθρωπος, ανεξάρτητα από θρησκεία, ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή. Πάντα ο Αρχιεπίσκοπος υπήρξε πράγματι μια γέφυρα φιλίας ανάμεσα στους δύο λαούς μας και ένας κρίκος επικοινωνίας ανάμεσα στα δύο κράτη μας.
Θα μπορούσε, λοιπόν, δίκαια να αποκληθεί και «ο διπλωμάτης της αγάπης», σε μία αποστολή, μάλιστα, την οποία ο ίδιος υπηρέτησε με μέτρο και επίγνωση, όμως ταυτόχρονα και με έναν ανυποχώρητο δυναμισμό.
Είμαι από τους τυχερούς που γνώρισα και συνεργάστηκα στενά επί χρόνια με τον ιεράρχη μας και δεν θα κρύψω πως θεωρώ αυτή την εμπειρία όχι μόνο κατάθεση πολιτική αλλά και έναν πλούτο προσωπικό, καθώς ήταν «άγιος και σοφός», όπως τον είχε αποκαλέσει ο πατέρας μου.
Ένα πρόσωπο που σε κατακτούσε με τις γνώσεις του και ένας χαρακτήρας που χωρίς να το ομολογεί, χωρίς καν να προσπαθεί ιδιαίτερα, σε καλούσε με το ύφος του να γίνεις καλύτερος.
Εκεί, άλλωστε, συναντιόντουσαν και οι ρόλοι μας. Στη δυνατότητα, δηλαδή, να κατανοεί κανείς τα προβλήματα των πολλών, ιδίως των πιο αδύναμων, και παρά τις δυσκολίες να μάχεται για να βρουν τη λύση τους.
Για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες και τους Ορθόδοξους στην Αλβανία και απανταχού της Γης, ο Αναστάσιος υπήρξε πηγή υπερηφάνειας, υπήρξε ακούραστος και ταπεινός υπηρέτης, προσφέροντας ελπίδα και πνευματική καθοδήγηση στο ελληνορθόδοξο ποίμνιο απανταχού της Γης.
Μέσα από τη θεολογική του σοφία αλλά και την ταπεινοφροσύνη του απέδειξε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να είναι μια ζωντανή κοινότητα αγάπης και κοινωνικής μέριμνας που ενώνει τους λαούς. Γι’ αυτό και όλοι μας τώρα νιώθουμε μία βαθιά θλίψη δίπλα στο δέος αλλά και τη βαριά κληρονομιά που αφήνει.
Διότι ως ποιμένας έχτισε εκκλησίες, ενώ ως ταγός οικοδόμησε γέφυρες συνεργασίας μεταξύ λαών και θρησκειών. Έδειξε έτσι πως μπορεί να είσαι ταυτόχρονα και αυθεντικά Έλληνας, αλλά και αληθινά οικουμενικός.
Είθε το παράδειγμά του να συνεχίσει να μας εμπνέει και το έργο του να βρει ισάξιους συνεχιστές.
Τον αποχαιρετώ με το δικό του κάλεσμα με το οποίο και ξεκίνησα: «Τολμάμε να ελπίζουμε», κατέληξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Διαβάστε επίσης
Λαγκάρντ (ΕΚΤ): Δεν προδικάζουμε την πολιτική μας για τα επιτόκια
Οκτώ προτάσεις για την αναβάθμιση του ελληνικού σιδηρόδρομου
Ηλεκτροκίνηση: Το μεγάλο στοίχημα των ταχυφορτιστών και του δικτύου
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
