Ένας χρόνος πέρασε, σαν σήµερα, από την εφιαλτική νύχτα του σιδηροδροµικού δυστυχήµατος των Τεµπών και ο πόνος της απώλειας για τους συγγενείς των αδικοχαµένων επιβατών παραµένει το ίδιο έντονος και κόβει σαν ξυράφι, µατώνοντας την καρδιά τους, όπως το πρώτο λεπτό. Όπως είπαν, µιλώντας στην εφημερίδα «Απογευματινή», γονείς, σύζυγοι και παιδιά των ανθρώπων που επέβαιναν στη µοιραία αµαξοστοιχία, «κάνουµε κουράγιο και συνεχίζουµε να παλεύουµε για να σώσουµε τις επόµενες γενιές».
Με σπασµένη από τον πόνο φωνή, αλλά προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιµία του, ο Παύλος Ασλανίδης, πατέρας του 26χρονου ∆ηµήτρη ο οποίος επέβαινε στο µοιραίο τρένο για να πάει να ζητήσει σε γάµο την κοπέλα του, είπε πως ο πόνος είναι αβάσταχτος: «∆εν ισχύει ότι ο χρόνος γλυκαίνει τον πόνο, ίσα ίσα θεριεύει. Όταν γυρίζεις σπίτι όπου έχει µεγαλώσει το παιδί σου και βλέπεις µόνο φωτογραφίες από αυτό, πώς να συνεχίσεις… Θυµάµαι όταν ήταν 12 ετών, πήγε εκπαιδευτική εκδροµή στη Βουλή και καθίσαµε µαζί στα έδρανα. Τότε, είχε γυρίσει και µου είχε πει ότι είναι περήφανος για τη χώρα του… Και αυτή η χώρα τον δολοφόνησε», είπε συντετριµµένος ο κ. Ασλανίδης και πρόσθεσε: «Πλέον, παλεύουµε για τα αυτονόητα, αυτά που δεν γίνονται και αυτά που δεν έγιναν. Το κουράγιο και την ορµή τα παίρνουµε από τα παιδιά µας, όσο βλέπουµε την αδικία συνεχίζουµε, µπας και σώσουµε τις επόµενες γενιές, για να σταµατήσουµε να παίρνουµε κλειστά φέρετρα».
Με τη σειρά του ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Πληγέντων ∆υστυχήµατος Τεµπών Χρήστος Κωνσταντινίδης, σύζυγος της αδικοχαµένης 55χρονης Βάσως Χλωρού, µητέρας τριών παιδιών, εµφανίστηκε αισιόδοξος για τον αγώνα που δίνουν εδώ κι έναν χρόνο και πως θα πληρώσουν οι υπαίτιοι: «Ελπίζω σε πολλά πράγµατα, αλλιώς δεν θα κάναµε τίποτα. Ναι, είµαι αισιόδοξος ότι θα καθίσουν στο σκαµνί οι ένοχοι και προσωπικά δεν νοµίζω ότι υπάρχει κάποιος που να µπορεί να µας σταµατήσει».
Από την πλευρά της, η 21χρονη Βίκη Τσαβδαρόγλου, που έχασε µητέρα και θεία στο φρικιαστικό σιδηροδροµικό δυστύχηµα, ανέφερε πως ο πόνος της απώλειας καίει ακόµα την καρδιά της: «Εκείνο το βράδυ έχασα την 55χρονη µητέρα µου Χρυσή Κουκαριώτου και την 63χρονη αδελφή της και θεία µου, Ευαγγελία Ντος Σάντος Σίλβα. Και οι δύο έµεναν µόνιµα στη Γερµανία και είχαν έρθει για διακοπές, για να µε δουν. Τότε, είχαν πάει σε µια κηδεία και επέστρεφαν στη ∆ράµα και… πέθαναν», είπε συγκινηµένη η φοιτήτρια και τόνισε: «Πιστεύω πως αν είµαστε όλοι ενωµένοι, θα καταφέρουµε να βάλουµε στο σκαµνί τους υπαίτιους αυτής της πολύνεκρης τραγωδίας».
Μεταξύ ζωής και θανάτου
Την ίδια στιγµή, ο µοναδικός επιζών του πρώτου βαγονιού του µοιραίου Intercity 62, ο 21χρονος Γεράσιµος-Ιάσων Γεωργιάδης, παραµένει σε κώµα. Για την κατάστασή του µίλησε στην εφημερίδα «Απογευματινή» ο δικηγόρος της οικογένειάς του, Λουκάς Αποστολίδης: «Το παιδί βρίσκεται σε κώµα και παλεύει µεταξύ ζωής και θανάτου. Του παρέχεται θεραπεία αλλά και η αµέριστη φροντίδα ξένων γιατρών του νοσοκοµείου της Βιρτζίνια των ΗΠΑ, όπου νοσηλεύεται, αλλά και οµογενών κορυφαίων καθηγητών οι οποίοι βρίσκονται στο πλευρό του νεαρού», σηµείωσε ο κ. Αποστολίδης, επισηµαίνοντας πως «πλησιάζει η ώρα της ανεύρεσης της αλήθειας και των ευθυνών». Ο ίδιος τόνισε ότι έχει ζητήσει να φωταγωγηθεί το Κοινοβούλιο σε µνήµη των νεκρών και να χτυπήσουν 57 φορές οι καµπάνες όλων των εκκλησιών, κάτι που ήδη είχε προαναγγελθεί από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυµο κι έγινε σήμερα το πρωί.
