Περιπλέκεται η κατάσταση στη Συρία, με την αποκατάσταση της σταθερότητας στην εμπόλεμη χώρα να γίνεται όλο και πιο απόμακρη μετά τις σφοδρές συγκρούσεις ανάμεσα στη νέα ισλαμική κυβέρνηση, που έχει τη στήριξη της Τουρκίας και της μουσουλμανικής κοινότητας των Αλαουιτών, δηλαδή των οπαδών του εκτοπισμένου δικτάτορα Άσαντ. Πάνω από 1.000 νεκροί στις παραθαλάσσιες περιοχές της Ταρτούς και της Λαττάκειας εντείνουν τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ανάφλεξης στη χώρα, όπου παραμένουν ανοικτά και άλλα μέτωπα.
Προς το συμφέρον της Άγκυρας είναι να μην αποκτήσουν αυτονομία οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, οι οποίες νίκησαν προ δεκαετίας το Ισλαμικό Κράτος στην πολιορκία του Κομπανί, στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας, και προέβαλαν τη συνδρομή των Κούρδων στην περιοχή. Την ίδια ώρα, η παρουσία του Ισραήλ σε περιοχές του νότιου τμήματος της Συρίας για τη δημιουργία μιας «ουδέτερης ζώνης» και η υπεράσπιση των Κούρδων από την κυβέρνηση Νετανιάχου στο Τελ Αβίβ δημιουργούν ένα νέο πεδίο αντιπαράθεσης με την Άγκυρα.
Κάτω από αυτήν τη συγκυρία και με την οικονομία να βρίσκεται υπό το καθεστώς οικονομικών κυρώσεων από τη Δύση, οι προκλήσεις για τον Σύρο ηγέτη, Αχμάντ Χουσεΐν αλ-Σαρά, είναι πολλαπλές και αλληλοσυγκρουόμενες σε αρκετές περιπτώσεις. Κύριος φόβος είναι μια ενίσχυση του Ισλαμικού Κράτους. Ας μη λησμονείται πως οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις έχουν σε κράτηση χιλιάδες μέλη του Ισλαμικού Κράτους, έχοντας την υποστήριξη των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή. Η Τουρκία επιμένει να παραδοθούν οι κρατούμενοι στη νέα ηγεσία της Συρίας.
Όμως, πρόσφατες πληροφορίες για την αποχώρηση των δυνάμεων των ΗΠΑ από την περιοχή εντείνουν την ανάγκη μιας από κοινού αντιμετώπισης του ζητήματος υπό την ηγεσία της Συρίας, μαζί με την Τουρκία, το Ιράκ και ίσως και την Ιορδανία. Αυτή είναι, τουλάχιστον, η προσδοκία της Άγκυρας, που βλέπει τους Κούρδους σαν μια τρομοκρατική απειλή.
Σε μια χώρα που συνυπάρχουν διαφορετικές σέχτες, τίθεται και ζήτημα νομιμότητας του νέου ηγέτη της Συρίας, ενώ όπλα κατέχουν ακόμη και στρατιώτες του καθεστώτος Άσαντ, το οποίο κατέρρευσε αιφνιδίως πέρυσι τον Δεκέμβριο έπειτα από μισό αιώνα κυριαρχίας. Καθώς η Συρία δεν έχει σήμερα έναν ενιαίο και δομημένο στρατό, ο Αλ-Σάρα έχει συγκεντρώσει διαφορετικές ένοπλες ομάδες κάτω από την «ομπρέλα» του υπουργείου Αμύνης, υπεραμυνόμενος ενός καθεστώτος σταθερότητας, ώστε να καταφέρει η χώρα να εισέλθει σε μια ομαλότητα που να επιτρέψει τη μετάβασή της, μακριά από τις μαρτυρικές αναμνήσεις του παρελθόντος. Όμως είναι πολλοί που θέλουν όσους υπηρετούσαν για τον Μπασάρ αλ Άσαντ να απολογηθούν και έτσι η ομαλότητα απέχει από το να γίνει πραγματικότητα σύντομα. Η χώρα μπορεί να ανοικοδομηθεί από τα έσοδα του ορυκτού πλούτου της, εάν αρθούν οι δυτικές κυρώσεις, που είχαν επιβληθεί προ 13ετίας. Πριν από τον εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε στη Συρία προ 13ετίας, το πετρέλαιο και η γεωργία ήταν οι βασικοί πυλώνες της οικονομίας. Αν και τα κοιτάσματα της χώρας είναι αρκετά μικρότερα συγκριτικά με άλλα αραβικά κράτη, οι εξαγωγές πετρελαίου αναλογούσαν στο ένα τέταρτο των κρατικών εσόδων. Ανάλογη ήταν η συνεισφορά της παραγωγής τροφίμων, σύμφωνα με στοιχεία της Deutsche Welle.
Σημειώνεται ότι αργά το βράδυ της Κυριακής (ώρα Ελλάδος) διπλωμάτες έκαναν γνωστό πως Ηνωμένες Πολιτείες και Ρωσία ζήτησαν να συνεδριάσει τη Δευτέρα κεκλεισμένων των θυρών το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με θέμα την κλιμάκωση της βίας στη Συρία.
