Politico: Τι θα σήμαινε μια νίκη Τραμπ για την Ευρώπη

To Politico εστιάζει στον Ντόναλντ Τραμπ και αναλύει τι σημάνει μια ενδεχόμενη νίκη του, στις εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ. Eιδικότερα, ο Ivo Daalder, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ και διευθύνων σύμβουλος του Συμβουλίου του Σικάγο για τις Παγκόσμιες Υποθέσεις, εξηγεί το τι θα συμβεί στην Ευρώπη εάν επικρατήσει ο Τραμπ στις κάλπες της 5ης Νοεμβρίου.

«Η Ευρώπη στοιχειώνεται – στοιχειώνεται από το φάντασμα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό που ξέρουμε. Αλλά αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση τις τελευταίες τρεις εβδομάδες που ταξίδευα στην Ήπειρο ήταν λιγότερο η ανησυχία που εκφράστηκε για τις οικονομικές επιπτώσεις και τις επιπτώσεις στην ασφάλεια μιας πιθανής νίκης του Τραμπ και περισσότερο τι θα σήμαινε η επιστροφή του για την ευρωπαϊκή πολιτική. Σε σύγκριση με τις αρχές του έτους, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι φαίνεται να έχουν επιτέλους συνειδητοποιήσει τι θα σήμαινε μια προεδρία Τραμπ για την ευημερία της Ηπείρου. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η υποστήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία θα αποδυναμωθεί και ότι η συνέχιση της υποστήριξης των ΗΠΑ προς το ΝΑΤΟ θα είναι αμφίβολη. Υπάρχει επίσης ευρεία κατανόηση ότι ο Τραμπ θα ξεκινούσε μια εκστρατεία οικονομικού εθνικισμού με βάση τους δασμούς, τον προστατευτισμό και τον αποκλεισμό της αγοράς, κάτι που αναμφίβολα θα έπληττε τις οικονομίες τους» είπε αρχικά ο Ivo Daalder.

Συνεχίζοντας, τόνισε τα εξής: «Έτσι, εδώ και μερικούς μήνες, κάνουν σχέδια που έχουν σχεδιαστεί για να «θωρακίσουν» τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και πολιτικές έναντι του Τραμπ, δίνοντας έμφαση στην ανάγκη η Ευρώπη να δαπανήσει περισσότερα για την άμυνα, την παραγωγή όπλων και τις στρατιωτικές δυνατότητες. Γίνεται επίσης πολύς λόγος για μια πιο γεωστρατηγική προσέγγιση της οικονομικής πολιτικής – όχι μόνο απέναντι στην Κίνα, αλλά και σε περίπτωση που οι ΗΠΑ γίνουν όλο και πιο μονομερείς και προστατευτικές. Όλοι εδώ συνειδητοποιούν ότι ο αντίκτυπος μιας προεδρίας Τραμπ θα είναι μεγάλος, αλλά υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση ότι μια Ευρώπη 450 εκατομμυρίων ανθρώπων μπορεί να διαχειριστεί αυτές τις συνέπειες. Εκτός, ίσως, όταν πρόκειται για την εσωτερική πολιτική. Η αλήθεια είναι ότι μια δεύτερη νίκη του Τραμπ θα είχε βαθύτατο αντίκτυπο στην εθνική πολιτική στην Ευρώπη, ενδεχομένως υπερφορτώνοντας τα ακροδεξιά λαϊκιστικά κόμματα και κινήματα που ασπάζονται τις ίδιες ανελεύθερες πολιτικές που ο Τραμπ και το κίνημά του «Make America Great Again» υπερασπίζονται εδώ και χρόνια».

Και συμπλήρωσε ο Ivo Daalder,λέγοντας: «Δεν πέρασε απαρατήρητο από την Ευρώπη ότι όταν η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Καμάλα Χάρις δήλωσε ότι «οι παγκόσμιοι ηγέτες γελούν με τον Ντόναλντ Τραμπ» κατά τη διάρκεια του τηλεοπτικού προεδρικού ντιμπέιτ αυτό το μήνα, ο Τραμπ επισήμανε την ισχυρή υποστήριξη που έλαβε από τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν: «Ένας από τους πιο σεβαστούς άνδρες, τον αποκαλούν ισχυρό άνδρα», είπε. Ο Όρμπαν, υποστήριξε ο πρώην πρόεδρος, υποστηρίζει αμοιβαία ότι «ο πιο σεβαστός, ο πιο φοβερός άνθρωπος είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Ούτε ο Ούγγρος ηγέτης είναι σχεδόν μόνος του σε αυτό. Οι ανελεύθεροι ηγέτες και τα κόμματα σε όλη την Ευρώπη βλέπουν τον Τραμπ και το κίνημά του ως παράδειγμα προς μίμηση, όχι προς φόβο. Από τον Björn Höcke της Γερμανίας και το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία μέχρι τον Geert Wilders της Ολλανδίας και το Κόμμα της Ελευθερίας του, την ηγέτιδα της γαλλικής αντιπολίτευσης Marine Le Pen και το κόμμα της Εθνικός Συναγερμός (RN) και την πρωθυπουργό της Ιταλίας Giorgia Meloni και το κόμμα της Αδελφοί της Ιταλίας – γι’ αυτούς, ο Trump προσωποποιεί το πώς μοιάζει ένας επιτυχημένος ηγέτης στη σύγχρονη κοινωνία. Οι κεντρώες ευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν ήδη καταλήξει να βασίζονται στην υποστήριξη της ακροδεξιάς για να κερδίσουν ή να διατηρήσουν την εξουσία σε πάρα πολλές χώρες: Σκληροδεξιά κόμματα έχουν εισέλθει σε κυβερνήσεις συνασπισμού σε επτά χώρες της ΕΕ – την Κροατία, την Τσεχία, τη Φινλανδία, την Ουγγαρία, την Ιταλία, τις Κάτω Χώρες και τη Σλοβακία. Επιπλέον, η σημερινή σουηδική κυβέρνηση εξαρτάται από τη βοήθεια της ακροδεξιάς- και η νέα κεντροδεξιά κυβέρνηση της Γαλλίας θα μπορέσει να κυβερνήσει μόνο με τη σιωπηρή υποστήριξη του RN.

Όλα αυτά τα ακροδεξιά κόμματα μοιράζονται βασικές προοπτικές με τον Τραμπ και το κίνημα MAGA: Είναι εθνικιστικά και αντιμεταναστευτικά- φιλορωσικά στον ένα ή τον άλλο βαθμό και -με εξαίρεση τον Μελόνι- αντιτίθενται στην υποστήριξη της Ουκρανίας- επιρρίπτουν την ευθύνη για τα οικονομικά και κοινωνικά δεινά σε άλλους, όπως οι ξένοι, οι έγχρωμοι, οι μη χριστιανοί ή άλλοι αποδιοπομπαίοι τράγοι- είναι σκεπτικιστές της ΕΕ και, σε ορισμένες περιπτώσεις, αντι-ΝΑΤΟικοί. Επιπλέον, η πολιτική τους είναι σαφώς ανελεύθερη, επικεντρωμένη στην καταστολή των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, στην κυριαρχία της δικαιοσύνης και στον έλεγχο της κεντρικής τράπεζας. Και αυτό ισχύει τώρα, ακόμη και πριν από μια πιθανή νίκη του Τραμπ. Μια νίκη του θα κινητοποιούσε σίγουρα περαιτέρω αυτά τα κόμματα και θα ενθάρρυνε την εξομάλυνσή τους – όπως συνέβη και στις ΗΠΑ.

Είναι πραγματικά τραβηγμένο το ενδεχόμενο να δούμε τη νέα γαλλική κυβέρνηση να κάνει συμφωνίες με το RN για να παραμείνει στην εξουσία, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα αναλάβει πιο ανελεύθερες πολιτικές; Είναι τόσο αδιανόητο ότι μια νικηφόρα Χριστιανοδημοκρατική Ένωση στη Γερμανία δεν θα αρνιόταν την υποστήριξη του AfD, αν αυτό σήμαινε τον αποκλεισμό των σημερινών κυβερνητικών κομμάτων από την εξουσία; Ή ότι η Μελόνι θα έμπαινε στον οδυνηρό πειρασμό να καλοπιάσει τον Αμερικανό πρόεδρο, ακόμη και αν αυτό σήμαινε την υιοθέτηση μιας πιο επιφυλακτικής στάσης απέναντι στην Ουκρανία και την ΕΕ; Πολλοί από εμάς θα θρηνούσαμε για το τέλος της παγκόσμιας ηγεσίας της Αμερικής που μια νίκη του Τραμπ θα σήμαινε αναμφίβολα. Αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι που θα έβλεπαν μια ανανέωση της αμερικανικής ηγεσίας σε αυτή τη νίκη -αν και μια βαθιά διαφορετική από αυτήν που έχει δει ο κόσμος από το 1945. Οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ μπορεί να κρίνονται από τους Αμερικανούς ψηφοφόρους, αλλά έχουν παγκόσμιες συνέπειες. Και αυτό ισχύει σίγουρα για τον ερχόμενο Νοέμβριο, που θα είναι ίσως η πιο σημαντική κούρσα από το 1860, με εκτεταμένες συνέπειες για τη δημοκρατία στο σύνολό της».

Διαβάστε επίσης

Data Centers: “Παντρεύονται” εντός του Οκτωβρίου με τις ΑΠΕ

Ξενοδοχεία Αθήνας: Αύγουστος με μειωμένες πληρότητες, αλλά αυξημένες τιμές

Γιατί η Κάμαλα Χάρις μιλά προεκλογικά για το νικέλιο και το κοβάλτιο