Μακρόν: Aλαζόνας που παίζει με το μέλλον της Γαλλίας

Η απόφαση του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, αφού το ακροδεξιό κόμμα του Εθνικού Συναγερμού κέρδισε υπερδιπλάσιες ψήφους από την κεντρώα συμμαχία του, έγινε δεκτή με έκπληξη, απογοήτευση και όχι μόνο λίγη απορία.

Έφερε επίσης στην επιφάνεια μακροχρόνιες επικρίσεις κατά του Μακρόν, ιδίως από πολιτικούς σχολιαστές και αντιπάλους, οι οποίοι βλέπουν τον πρόεδρο ως αλαζόνα, εγωιστή και, ίσως πιο ανησυχητικό στα μάτια τους, έναν ηγέτη πρόθυμο να θέσει σε κίνδυνο τη σταθερότητα της Γαλλίας σε κάτι που θεωρείται «τεράστιο πολιτικό στοίχημα».

Από την πλευρά του, ο Μακρόν δήλωσε ότι η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών θα δώσει σαφήνεια μετά τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις οποίες το κόμμα NR κέρδισε περίπου το 31% των ψήφων, ποσοστό υπερδιπλάσιο από το 14,6% της κεντρώας, φιλοευρωπαϊκής συμμαχίας στην οποία συμμετείχε το κόμμα της Αναγέννησης του Μακρόν.

Σε εθνικό διάγγελμα το βράδυ της Κυριακής, καθώς ανακοίνωνε την απόφασή του να διαλύσει το κοινοβούλιο, ο Μακρόν είπε στους ψηφοφόρους ότι «άκουσε» τις ανησυχίες τους και ότι «δεν θα τις αφήσει αναπάντητες. Η Γαλλία χρειάζεται μια ξεκάθαρη πλειοψηφία για να δράσει με ηρεμία και αρμονία», πρόσθεσε. Ο πρώτος γύρος της ψηφοφορίας θα διεξαχθεί στις 30 Ιουνίου και ο δεύτερος στις 7 Ιουλίου.

Σε τι ελπίζει ο Μακρόν

Αναλυτές είπαν ότι η απόφαση του Μακρόν ήταν πιθανότατα ένα τακτικό στοίχημα, με τον πρόεδρο να ελπίζει ότι 1) η συντριβή στις ευρωεκλογές ήταν αποτέλεσμα μιας ψήφου διαμαρτυρίας και όχι βαθύτερης δυσαρέσκειας με την ηγεσία του και 2) ότι η προοπτική μιας ακροδεξιάς κατάληψης της εξουσίας θα κινητοποιήσει το κεντρώο εκλογικό σώμα να ψηφίσει υπέρ του κόμματός του για να αποτρέψει το NR από το να αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, την κάτω βουλή του κοινοβουλίου.

Πιστεύεται επίσης ότι ελπίζει ότι, ακόμη και αν το NR έχει καλές επιδόσεις και αναγκαστεί να διορίσει ένα μέλος του κόμματος ως πρωθυπουργό (με τον ηγέτη του Εθνικού Συναγερμού (RN), Ζορντάν Μπαρντελά να είναι ο πιθανός υποψήφιος για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, γνωστό ως «συγκατοίκηση» στη Γαλλία), το κόμμα δεν θα καταφέρει να εντυπωσιάσει τους ψηφοφόρους όταν θα έχει εξέχοντα ρόλο στη γαλλική πολιτική και θα αποτύχει στις προεδρικές εκλογές του 2027.

«Απελπισμένος» πρόεδρος, ριψοκίνδυνο «στοίχημα»

Ωστόσο, ορισμένοι από τους επικριτές του Μακρόν και τους πολιτικούς σχολιαστές δεν εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα από την απόφαση και τη στρατηγική του Μακρόν, με ορισμένους να λένε ότι κάνει τον Μακρόν να φαίνεται αλαζόνας – κατηγορία που του είχαν προσάψει οι επικριτές του τα προηγούμενα χρόνια – και σαν ένας άνθρωπος πρόθυμος να ρισκάρει με το μέλλον της χώρας.

Η αριστερή εφημερίδα Liberation περιέγραψε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών ως «ακραίο στοίχημα», ενώ η κεντροδεξιά Le Figaro έγραψε έναν σύντομο τίτλο τη Δευτέρα: «Le choc» («σοκ»). Συνέχισε με ένα κύριο άρθρο στο οποίο ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Alexis Brézet δήλωσε ότι «ο σεισμός ήταν αναμενόμενος, ο μετασεισμός φαινόταν αδιανόητος».

«Ο Brézet προειδοποίησε ότι ο Μακρόν «παίρνει το ρίσκο να εμπιστευτεί τα ηνία της εξουσίας… στο κόμμα του οποίου την πρόοδο είχε υποσχεθεί να ανακόψει! Αυτή η πρωτοφανής απόφαση είναι, για τη χώρα, ένα άλμα στο άγνωστο, οι συνέπειες του οποίου είναι ανυπολόγιστες». Ο ίδιος άφησε να εννοηθεί ότι ο Μακρόν αποφάσισε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές επειδή είχε ταπεινωθεί προσωπικά από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, λέγοντας ότι ως εκ τούτου «ο Μακρόν αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα»!.

Ο Jérôme Fenoglio, διευθυντής σύνταξης της δημοφιλούς εφημερίδας Le Monde, ήταν επίσης επικριτικός απέναντι στην κίνηση, περιγράφοντας τους Γάλλους πολίτες ως «το διακύβευμα» στο «ριψοκίνδυνο στοίχημα ενός απελπισμένου προέδρου».

«Το πρόβλημα, πάνω απ’ όλα, είναι ότι ο παίκτης [Μακρόν] έχει χάσει το προβάδισμά του. Αυτό συνέβη πολύ πριν από την ταπείνωση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, στις οποίες το κόμμα Αναγέννηση του Μακρόν πήρε λιγότερες από τις μισές ψήφους από το ακροδεξιό Rassemblement National. Η προεκλογική εκστρατεία απλώς συγκέντρωσε αυτό το μείγμα αλαζονείας και αδεξιότητας, το οποίο αηδιάζει πολλούς ψηφοφόρους έτοιμους να στραφούν σε ψήφο διαμαρτυρίας», έγραψε ο Fenoglio τη Δευτέρα.

Χαρακτήρισε τις «αρχικές εξηγήσεις του Μεγάρου των Ηλυσίων … για να δικαιολογήσει αυτή τη διάλυση, ένα μείγμα μπλόφας και αυτοπεποίθησης». Στο μεταξύ, άλλοι σχολιαστές και εφημερίδες, όπως η Les Echos, χαρακτήρισαν την κίνηση του Μακρόν ως παιχνίδι πόκερ.

«Προσωπικοί και θεσμικοί» λόγοι

Η παροιμία λέει ότι χρειάζονται χρόνια για να χτίσεις μια καλή φήμη και λίγα λεπτά για να την καταρρίψεις. Ο Μακρόν έχει κατηγορηθεί για ελιτισμό, αντιπαθητικότητα και αλαζονεία κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.

Το 2017, ο Μακρόν με τα ακριβά κοστούμια του προκάλεσε αντιδράσεις, καθώς χαρακτήρισε τους αντιπάλους των εργασιακών μεταρρυθμίσεών του ως «τεμπέληδες» (αυτό έγινε σύνθημα για τους διαδηλωτές) και θεωρήθηκε ότι δεν είχε επαφή με τις ανησυχίες των ψηφοφόρων για τη μετανάστευση, τη στέγαση και το κόστος ζωής. Κατηγορήθηκε συχνά ότι είναι υπερασπιστής των πλουσίων και «πρόεδρος των πλουσίων», κατηγορία που τροφοδότησε τις διαδηλώσεις των «κίτρινων γιλέκων» του 2018 και του 2019. Οι υποστηρικτές του Μακρόν υπερασπίζονται τον πρόεδρο ως έναν αυτοδημιούργητο και φιλόδοξο άνθρωπο που έχει έναν άμεσο τρόπο να μιλάει στους ψηφοφόρους.

Είτε το αξίζει είτε όχι, η φήμη του Μακρόν για αλαζονεία είναι δύσκολο να αποτιναχθεί. Ο Robert Ladrech, ομότιμος καθηγητής ευρωπαϊκής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Keele, δήλωσε τη Δευτέρα στο CNBC ότι η τελευταία εκλογική πρόσκληση του Μακρόν «θα μπορούσε να θεωρηθεί αλαζονική για δύο λόγους – [και] προσωπικούς και θεσμικούς».

«Πρώτον, ερμήνευσε την ψήφο για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως προσωπική προσβολή, ως απόρριψη της εσωτερικής πολιτικής του κατεύθυνσης. Η μεταναστευτική του πολιτική είχε ήδη «σκληρύνει» πρόσφατα και ανέφερε πέρυσι ότι ίσως μια «παύση» στην πολιτική της ΕΕ για το κλίμα θα ήταν καλή. Και οι δύο αυτές νεύσεις προς το εκλογικό σώμα του RN φαίνεται ότι δεν είχαν κανένα αντίκτυπο, αν πράγματι η ψήφος ήταν δημοψήφισμα για τον ίδιο», σημείωσε.

«Δεύτερον, ένας Γάλλος πρόεδρος έχει διαλύσει στο παρελθόν το κοινοβούλιο μόλις δύο χρόνια μετά την έναρξη της θητείας του για να προκηρύξει νέες εκλογές, ο συντηρητικός [πρώην] πρόεδρος Σιράκ το 1997, ελπίζοντας να διευρύνει την πλειοψηφία του. Τα θαλάσσωσε χοντρά, αναγκασμένος να «συγκατοικήσει» με έναν αριστερό πρωθυπουργό, τον Ζοσπέν. Έτσι, όπως και να έχει, πρόκειται για ένα στοίχημα από την πλευρά του Μακρόν – αλαζονεία αν νομίζει ότι μπορεί να «κερδίσει», και αλαζονεία αν νομίζει ότι μια νίκη του RN μπορεί να του πάρει τον αέρα από τα πανιά μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2027».

Διαβάστε επίσης:

Τσέτη: Αναλαμβάνω την ευθύνη να επιλύσω τα προβλήματα του επιχειρείν

“Χαμηλές πτήσεις” για τα ελληνικά λιμάνια

Σήμα Βρυξελλών για στήριξη των μονάδων φυσικού αερίου μέσω Γερμανίας