THEPOWERGAME
Προς ομαλή προσγείωση κινείται η παγκόσμια οικονομία σύμφωνα με την ενδιάμεση έκθεσή του, η οποία δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα από το ΔΝΤ. Ειδικότερα, η παγκόσμια ανάπτυξη προβλέπεται στο 3,1% το 2024 και στο 3,2% το 2025, με την πρόβλεψη για το 2024 να είναι κατά 0,2 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερη από την αντίστοιχη πρόβλεψη στις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές (ΠΔΠ) του Οκτωβρίου 2023, λόγω της μεγαλύτερης από την αναμενόμενη ανθεκτικότητας των Ηνωμένων Πολιτειών και πολλών μεγάλων αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων οικονομιών, καθώς και της δημοσιονομικής στήριξης στην Κίνα.
Χαμηλότερη η πρόβλεψη για το 2024-25
Η πρόβλεψη για το 2024-25 είναι, ωστόσο, χαμηλότερη από τον ιστορικό (2000-19) μέσο όρο του 3,8%, με τα αυξημένα επιτόκια πολιτικής των κεντρικών τραπεζών για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, την απόσυρση της δημοσιονομικής στήριξης εν μέσω υψηλού χρέους που επιβαρύνει την οικονομική δραστηριότητα και τη χαμηλή υποκείμενη αύξηση της παραγωγικότητας. Ο πληθωρισμός μειώνεται ταχύτερα από ό,τι αναμενόταν στις περισσότερες περιοχές, εν μέσω της άρσης των προβλημάτων από την πλευρά της προσφοράς και της περιοριστικής νομισματικής πολιτικής. Ο παγκόσμιος συνολικός πληθωρισμός αναμένεται να μειωθεί στο 5,8% το 2024 και στο 4,4% το 2025, με την πρόβλεψη για το 2025 να αναθεωρείται προς τα κάτω.
Με τον αποπληθωρισμό και τη σταθερή ανάπτυξη, όπως λέει το ΔΝΤ, η πιθανότητα μιας σκληρής προσγείωσης έχει υποχωρήσει και οι κίνδυνοι για την παγκόσμια ανάπτυξη είναι σε γενικές γραμμές ισορροπημένοι. Από την άλλη πλευρά, ο ταχύτερος αποπληθωρισμός θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω χαλάρωση των χρηματοπιστωτικών συνθηκών. Χαλαρότερη δημοσιονομική πολιτική από ό,τι είναι απαραίτητο και από ό,τι υποτίθεται στις προβολές θα μπορούσε να συνεπάγεται προσωρινά υψηλότερη ανάπτυξη, αλλά με τον κίνδυνο μιας πιο δαπανηρής προσαρμογής αργότερα. Η ισχυρότερη δυναμική των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων θα μπορούσε να ενισχύσει την παραγωγικότητα με θετικές διασυνοριακές επιδράσεις.
Στην αρνητική πλευρά, νέες αιχμές στις τιμές των βασικών εμπορευμάτων από γεωπολιτικά σοκ -συμπεριλαμβανομένων των συνεχιζόμενων επιθέσεων στην Ερυθρά Θάλασσα- και διαταραχές στην προσφορά ή πιο επίμονος υποκείμενος πληθωρισμός θα μπορούσαν να παρατείνουν τις σφιχτές νομισματικές συνθήκες. Η εμβάθυνση των προβλημάτων του τομέα των ακινήτων στην Κίνα ή, αλλού, μια διασπαστική στροφή σε αυξήσεις φόρων και περικοπές δαπανών θα μπορούσαν επίσης να προκαλέσουν απογοητεύσεις στην ανάπτυξη.
Η βραχυπρόθεσμη πρόκληση για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής είναι να διαχειριστούν με επιτυχία την τελική κάθοδο του πληθωρισμού προς τον στόχο, διαμορφώνοντας τη νομισματική πολιτική σε συνάρτηση με την υποκείμενη δυναμική του πληθωρισμού και -όπου οι πιέσεις στους μισθούς και τις τιμές σαφώς διαλύονται- προσαρμόζοντας τη στάση τους σε λιγότερο περιοριστική.
Ταυτόχρονα, σε πολλές περιπτώσεις, με τον πληθωρισμό να υποχωρεί και τις οικονομίες να είναι σε θέση να απορροφήσουν καλύτερα τις επιπτώσεις της δημοσιονομικής σύσφιξης, απαιτείται μια νέα εστίαση στη δημοσιονομική εξυγίανση για την ανασυγκρότηση της δημοσιονομικής ικανότητας ώστε να αντιμετωπιστούν μελλοντικά σοκ, να συγκεντρωθούν έσοδα για νέες προτεραιότητες δαπανών και να περιοριστεί η αύξηση του δημόσιου χρέους.
Οι στοχευμένες και προσεκτικά διαδοχικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα ενισχύσουν την αύξηση της παραγωγικότητας και τη βιωσιμότητα του χρέους και θα επιταχύνουν τη σύγκλιση προς υψηλότερα επίπεδα εισοδήματος. Απαιτείται αποτελεσματικότερος πολυμερής συντονισμός, μεταξύ άλλων, για τη διευθέτηση του χρέους, για την αποφυγή της δυσχέρειας του χρέους και τη δημιουργία χώρου για τις αναγκαίες επενδύσεις, καθώς και για τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.