THEPOWERGAME
Αστρονομικό είναι το κόστος των δυσαρεστημένων υπαλλήλων για τις επιχειρήσεις στις ΗΠΑ αφού κόστισαν πέρυσι στις εταιρείες σε απώλεια παραγωγικότητας περίπου 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό αποκαλύπτει έρευνα της Gallup, η οποία επιβαρύνει τη δυστυχία στο χώρο εργασίας.
Ειδικότερα, όπως γράφει το Bloomberg, αυτή η εντυπωσιακή φιγούρα προέρχεται από το γεγονός ότι περισσότεροι Αμερικανοί αισθάνονται αποκομμένοι από τους εργοδότες τους στον απόηχο της πανδημίας. Ένα μέτρο δέσμευσης από τις έρευνες της Gallup αυξανόταν σταθερά για μια δεκαετία, αλλά κορυφώθηκε το 2020. Η διαταραχή των τελευταίων ετών μείωσε την ικανοποίηση στον εργασιακό χώρο, με περισσότερους υπαλλήλους να λένε ότι δεν ξέρουν ξεκάθαρα τι αναμένεται από αυτούς -μία ένδειξη περιορισμού τς δέσμευσης.
Το διακύβευμα είναι υψηλό για τις εταιρείες επειδή το αφοσιωμένο εργατικό δυναμικό αυξάνει την παραγωγικότητα και αυτό συμβάλλει στην ενίσχυση των πωλήσεων και των κερδών. Η καλύτερη σύνδεση με το προσωπικό βελτιώνει επίσης τη διατήρηση των εργαζομένων.
Η ύπαρξη εργαζομένων με κίνητρα συνδέεται με «πολλά διαφορετικά αποτελέσματα που είναι σημαντικά για τους οργανισμούς», δήλωσε ο Jim Harter, επικεφαλής επιστήμονας για την πρακτική της Gallup στο χώρο εργασίας.
Η έρευνα παρουσιάζει μια ζοφερή εικόνα του εργατικού δυναμικού της Αμερικής. Μόνο το ένα τρίτο των ερωτηθέντων δήλωσε ότι ασχολείται με τη δουλειά του, ενώ οι μισοί καταβάλλουν ελάχιστη προσπάθεια – αυτό που έχει ονομαστεί «ήσυχη παραίτηση».
Η Gallup υπολόγισε το κόστος της μειωμένης παραγωγικότητας εκτιμώντας τον αντίκτυπο στην αξία του δολαρίου ενός εργαζομένου που δεν απασχολείται και, στη συνέχεια, προέκτασε αυτό για τον εργαζόμενο πληθυσμό. Το συνολικό πλήγμα στην παγκόσμια οικονομία ανήλθε συνολικά σε 8,8 τρισεκατομμύρια δολάρια, ανέφερε η εταιρεία.
Ο Χάρτερ, συγγραφέας πολλών βιβλίων για τη διαχείριση, προειδοποίησε τις εταιρείες να δουν ότι η αφοσίωση των εργαζομένων υπερβαίνει το «να κάνουμε ωραία πράγματα για τους ανθρώπους». Οι εργαζόμενοι θέλουν «να αισθάνονται ότι αυτό που κάνουν στη δουλειά συνδέεται με κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό τους».
Για να διορθωθεί η κατάσταση, ο Χάρτερ πρότεινε ατομικά εβδομαδιαία check-in και καθοδήγηση σχετικά με το πώς να συνεργαστούν με τους συναδέλφους τους. Όταν οι εργαζόμενοι ενημερώνονται για το πώς να συνεργάζονται μεταξύ τους, η σαφήνεια των ρόλων αυξήθηκε σε περίπου 80% από λιγότερο από 50%. Αυτό το είδος στρατηγικής είναι ιδιαίτερα απαραίτητο για τους νεότερους εργαζόμενους, επειδή είναι πολύ πιο πιθανό να αλλάξουν δουλειά σε αναζήτηση μιας πιο ικανοποιητικής ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
«Υπάρχει σίγουρα μια προσδοκία μεταξύ του νέου εργατικού δυναμικού να έχει περισσότερο έναν τύπο προπονητή-διευθυντή που σκέφτεται πραγματικά την ανάπτυξή τους», είπε ο Χάρτερ. «Απαιτούν δουλειά για να βελτιώσουν τη ζωή τους, όχι απλώς για να είναι κάτι ξεχωριστό.