Τα εργοστάσια της Ασίας έχουν ριχτεί στη «μάχη» της αναζήτησης νέου ανθρώπινου δυναμικού, ώστε να καλύψουν κενές θέσεις εργασίας. Το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού είναι βαθύ και διαχέεται σε όλη την οικονομία της χώρας. Ωστόσο, τα νέα αυτά είναι άσχημα και για τη Δύση, που έχει συνηθίσει να αγοράζει τα φθηνά προϊόντα της Ασίας. Ως απάντηση στην κρίση, τα ασιατικά εργοστάσια χρειάστηκε να αυξήσουν τους μισθούς και να υιοθετήσουν μερικές φορές δαπανηρές στρατηγικές -όπως η κατασκευή νηπιαγωγείων για τα παιδιά των εργαζομένων-, ώστε να μη χάσουν προσωπικό.
Η εταιρεία κατασκευής παιχνιδιών Hasbro δήλωσε φέτος ότι οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού στο Βιετνάμ και την Κίνα έχουν αυξήσει το κόστος των προϊόντων. Η Mattel, που κατασκευάζει Barbie, η οποία έχει μεγάλη παραγωγική βάση στην Ασία, παλεύει με το υψηλότερο κόστος εργασίας. Αμφότερες έχουν αυξήσει τις τιμές στα προϊόντα τους. Η Nike, η οποία κατασκευάζει τα περισσότερα παπούτσια της στην Ασία, επισήμανε τον Ιούνιο ότι το κόστος των προϊόντων της είχε αυξηθεί λόγω των υψηλότερων δαπανών εργασίας.
Οι νεότεροι εργαζόμενοι, καλύτερα μορφωμένοι από τους γονείς τους, και οι βετεράνοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν αποφασίσει ότι η επαγγελματική τους ζωή δεν πρέπει να ανθεί μέσα στους τοίχους των εργοστασίων. Αντίστοιχα, και οι δημογραφικές αλλαγές έχουν οξύνει το πρόβλημα. Οι νέοι στην Ασία έχουν λιγότερα παιδιά από τους γονείς τους, πράγμα που σημαίνει ότι βρίσκονται υπό λιγότερη πίεση να αποκτήσουν σταθερό εισόδημα στα 20 τους. Σύμφωνα με την WSJ, ένας αναπτυσσόμενος τομέας υπηρεσιών προσφέρει την επιλογή της λιγότερο εξαντλητικής εργασίας -υπάλληλοι καταστημάτων σε εμπορικά κέντρα και ρεσεψιονίστ σε ξενοδοχεία. Το πρόβλημα είναι οξύ στην Κίνα, όπου η ανεργία των νέων στις πόλεις έφτασε το 21% τον Ιούνιο, παρ’ όλο που τα εργοστάσια έχουν ελλείψεις εργατικού δυναμικού. Πολυεθνικές εταιρείες έχουν μεταφέρει την παραγωγή από την Κίνα σε χώρες όπως η Μαλαισία, η Ινδονησία, το Βιετνάμ και η Ινδία. Οι ιδιοκτήτες εργοστασίων εκεί είπαν ότι, επίσης, αγωνίζονται να προσελκύσουν το «νέο αίμα». Οι μισθοί των εργοστασίων στο Βιετνάμ έχουν υπερδιπλασιαστεί από το 2011, σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών. Στην Κίνα, οι μισθοί των εργοστασίων αυξήθηκαν κατά 122% από το 2012 έως το 2021, την τελευταία περίοδο για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία του ΟΗΕ.
Στο παρελθόν οι κατασκευαστές μπορεί απλώς να μετέφεραν το εργοστάσιό τους σε λιγότερο ακριβούς προορισμούς. Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο αυτές τις μέρες. Υπάρχουν κράτη στην Αφρική και τη Νότια Ασία με μεγάλες δεξαμενές εργατικού δυναμικού, αλλά πολλά είναι πολιτικά ασταθή ή στερούνται καλής υποδομής και εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού. Όσον αφορά την Ινδία, είναι μία χώρα με τεράστιο πληθυσμό και οι εταιρείες που αναζητούν εναλλακτικές λύσεις επεκτείνονται εκεί. Αλλά ακόμη και στην Ινδία, οι διευθυντές εργοστασίων αρχίζουν να διαμαρτύρονται για τις δυσκολίες διατήρησης νέων εργαζομένων. Οι εκπαιδευόμενοι μηχανικοί εγκαταλείπουν τα εργοστάσια για δουλειές πληροφορικής.
Οι Ασιάτες ιδιοκτήτες εργοστασίων προσπαθούν να κάνουν τις δουλειές πιο ελκυστικές, συμπεριλαμβανομένης της επιδότησης παιδικών σταθμών και της χρηματοδότησης προγραμμάτων τεχνικής κατάρτισης. Μερικοί μεταφέρουν εργοστάσια σε αγροτικές περιοχές, όπου οι άνθρωποι είναι πιο πρόθυμοι να κάνουν χειρωνακτική εργασία, αλλά αυτό τους απομακρύνει από τα λιμάνια και τους προμηθευτές. Το εργασιακό τοπίο ήταν πολύ διαφορετικό πριν από δύο δεκαετίες, όταν η εύρεση εργαζομένων ήταν απλά πανεύκολη.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Lovesac Company, Shawn Nelson, αναφέρει ότι οι νέοι σε μέρη όπως η Κίνα και το Βιετνάμ που διαθέτουν smartphone και είναι συνδεδεμένοι στην παγκόσμια κουλτούρα ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για την εργασία στο εργοστάσιο.
