Σε εξίσωση για δυνατούς λύτες εξελίσσεται το τι τελικά θα κάνει η Fed με τα επιτόκια και το πότε θα μπει «ταβάνι» στο εύρος δανεισμού, το οποίο μετά την πρόσφατη αύξηση κατά 25 μονάδες βάσης, βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο εδώ και 22 χρόνια (5,25%-5,50%). Όπως και στις προηγούμενες συνεδριάσεις, ο διχασμός παραμένει, με τα «γεράκια» και τα «περιστέρια» σε θέσεις μάχης.
Η διάσταση απόψεων μεταξύ των μετριοπαθών και των σκληροπυρηνικών μελών του ΔΣ της Fed εκφράζεται ήδη μέσα από αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις. Ο διοικητής της Fed στη Φιλαδέλφεια, Πάτρικ Χάρκερ, εξέφρασε την άποψη ότι έφθασε η στιγμή η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ να διατηρήσει σταθερά τα επιτόκιά της.
«Απουσία ενδεχόμενων ανησυχητικών νέων οικονομικών στοιχείων από τώρα έως τα μέσα Σεπτεμβρίου, πιστεύω ότι μπορεί να βρισκόμαστε στο σημείο όπου μπορούμε να είμαστε υπομονετικοί και να διατηρήσουμε τα επιτόκια σταθερά και να αφήσουμε τις ενέργειες νομισματικής πολιτικής που έχουν ήδη γίνει, να δράσουν (περισσότερο στην αμερικανική οικονομία)» σημείωσε ο Πάτρικ Χάρκερ, κρατώντας αποστάσεις από Τζον Γουίλιαμς και Μισέλ Μπόουμαν, οι οποίοι επιμένουν για νέες αυξήσεις επιτοκίων, καθώς ο πληθωρισμός (3% τον Ιούνιο στις ΗΠΑ) απέχει ακόμα από τον μεσοπρόθεσμο στόχο του 2%.
Αργεί η μείωση επιτοκίων στις ΗΠΑ
Η επόμενη συνεδρίαση της Fed είναι στις 19-20 Σεπτεμβρίου, με την πλειονότητα των επενδυτών στη Wall Street να περιμένουν μια δεύτερη παύση επιτοκίων το τελευταίο τρίμηνο. Ωστόσο, ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση, οι οικονομικοί αναλυτές συνεχίζουν να κρατούν μικρό καλάθι, υπογραμμίζοντας ότι το χρήμα θα συνεχίσει να είναι ακριβό για αρκετό καιρό ακόμη.
Φρόντισε, μάλιστα, να το ξεκαθαρίσει και ο ίδιος ο Χάρκερ, υπογραμμίζοντας με νόημα: «Η πανδημία μας δίδαξε να μην λέμε ποτέ “ποτέ”, αλλά δεν βλέπω κάποια πιθανή περίσταση για άμεση μείωση των επιτοκίων». Σε ερώτηση για τις επιπτώσεις του επιθετικού κύκλου αυξήσεων της Fed στο αμερικανικό ΑΕΠ, ο Χάρκερ απάντησε: «Αναμένω μόνο μια μέτρια επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας, η οποία θα συνοδεύεται από μία αργή αλλά σταθερή διαδικασία αποπληθωρισμού». Και εξήγησε: «Με άλλα λόγια, μας βλέπω στο μονοπάτι προς μια ομαλή προσγείωση, την οποία όλοι ελπίζουμε και είχε φανεί κάτι αρκετά άπιαστο στο παρελθόν».
