THEPOWERGAME
Η Ισπανία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σκληρή επιλογή μεταξύ του αριστερού και του δεξιού μπλοκ, καθώς προετοιμάζεται για πρόωρες βουλευτικές εκλογές την Κυριακή, οι οποίες θα μπορούσαν να δουν την ακροδεξιά να κερδίζει μια θέση στην κυβέρνηση για πρώτη φορά από τότε που η χώρα επέστρεψε στη δημοκρατία μετά το θάνατο του στρατηγού Φράνκο πριν από σχεδόν 50 χρόνια.
Όπως σημειώνει ο theguardian, οι εκλογές, στις οποίες το αντιπολιτευόμενο συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα αναμένεται να τερματίσει πρώτο, αλλά να υπολείπεται της απόλυτης πλειοψηφίας, έχουν δοθεί σκληρές μάχες. Παρόλο που το PP βρίσκεται στην κορυφή των δημοσκοπήσεων και ο ηγέτης του, Alberto Núñez Feijóo, αναδείχθηκε νικητής-έκπληξη σε μια αντιπαράθεση με τον σοσιαλιστή πρωθυπουργό της Ισπανίας, Πέδρο Σάντσεθ, την περασμένη εβδομάδα, η εκστρατεία του PP είχε μια κακή πορεία τις τελευταίες ημέρες.
Ο Feijóo, ο οποίος είχε ήδη βρεθεί σε δύσκολη θέση αφού οι ισχυρισμοί του σχετικά με το ιστορικό του PP όσον αφορά τις συντάξεις αποδείχθηκαν αναληθείς, στη συνέχεια έκανε μια προφανή αναφορά στο μακιγιάζ της αναπληρώτριας πρωθυπουργού και υπουργού Εργασίας της Ισπανίας, Yolanda Díaz, η οποία επικρίθηκε για το σεξιστικό της ύφος.
Ο ηγέτης του PP αντιμετωπίζει επίσης νέα ερωτήματα σχετικά με την παλιά του φιλία με έναν άνδρα που αργότερα καταδικάστηκε για διακίνηση ναρκωτικών. Μιλώντας την Παρασκευή, ο Feijóo κατηγόρησε τους αντιπάλους του ότι προσπαθούν να τον συκοφαντήσουν, προσθέτοντας ότι όταν τον γνώριζε, ο εν λόγω άνδρας «ήταν λαθρέμπορος [αλλά] ποτέ διακινητής ναρκωτικών».
Η ψηφοφορία της Κυριακής προκηρύχθηκε από τον Σάντσεθ αφού το κυβερνών ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE) και οι μικρότεροι εταίροι του στον συνασπισμό της συμμαχίας Unidas Podemos τα πήγαν πολύ χειρότερα από ό,τι αναμενόταν στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του Μαΐου.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το PP, το οποίο κυβέρνησε για τελευταία φορά μεταξύ 2011 και 2018, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κερδίσει τις περισσότερες ψήφους, αλλά προβλέπεται ότι θα υπολείπεται της πλειοψηφίας των 176 εδρών που απαιτείται στο ισπανικό Κογκρέσο των 350 εδρών. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση υπό την ηγεσία του PP είναι πιθανό να χρειαστεί την υποστήριξη του ακροδεξιού κόμματος Vox, το οποίο είναι σήμερα η τρίτη μεγαλύτερη ομάδα στο Κογκρέσο και με το οποίο το PP έχει ήδη σχηματίσει περιφερειακές κυβερνήσεις συνασπισμού.
Ο Σάντσεθ προσπάθησε να παρουσιάσει την ψηφοφορία της Κυριακής ως μια αναμέτρηση μεταξύ των δυνάμεων της προόδου και των δυνάμεων του αντιδραστικού συντηρητισμού, υποστηρίζοντας ότι μόνο το PSOE και οι σύμμαχοί του στη νέα, αριστερή συμμαχία Sumar του Díaz, στους οποίους περιλαμβάνονται οι Podemos, μπορούν να παραδώσουν και να υπερασπιστούν μια προοδευτική ατζέντα.
Ο πρωθυπουργός κατηγόρησε επίσης το PP ότι νομιμοποιεί την άρνηση του Vox για την κλιματική αλλαγή που οφείλεται στον άνθρωπο και την έμφυλη βία, κάνοντας συμφωνίες με το ακροδεξιό κόμμα.»Υπάρχει κάτι που είναι πολύ πιο επικίνδυνο από το Vox, και αυτό είναι να έχουμε ένα PP που αναλαμβάνει τις πολιτικές και τις στάσεις του Vox», δήλωσε ο Σάντσεθ σε πρόσφατη συνέντευξή του στην El País. «Και αυτό είναι που βλέπουμε: έναν αρνητισμό όταν πρόκειται για κοινωνική, πολιτική και επιστημονική συναίνεση».
Το ΡΡ έχει κατηγορήσει τον πρωθυπουργό και τους εταίρους του ότι απογοήτευσαν τους Ισπανούς μέσω μιας άσχημα αποτυχημένης μεταρρύθμισης της νομοθεσίας για τα σεξουαλικά αδικήματα, η οποία οδήγησε στην πρόωρη αποφυλάκιση περισσότερων από 100 καταδικασθέντων σεξουαλικών παραβατών, και ότι επιδιώκουν να υπερασπιστούν το πολιτικό σήμα που ονομάζει «sanchismo», προσκολλώντας στην εξουσία με κάθε κόστος.
«Πρώτα απ’ όλα, το ΡΡ αντιπροσωπεύει την απαραίτητη, ζωτικής σημασίας πολιτική αλλαγή στην Ισπανία», δήλωσε ο Feijóo στην εφημερίδα ABC την Παρασκευή. «Είμαστε ένα συνταγματικό κόμμα, ένα κόμμα που πιστεύει στη φιλελεύθερη δημοκρατία και την οικονομία της αγοράς, ένα κόμμα που πιστεύει στη σωστή λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, που γνωρίζει ότι η δημοσιονομική πίεση δεν μπορεί να αυξάνεται επ’ αόριστον, και ένα κόμμα που θέλει να προσελκύσει ξένες επενδύσεις και να κρατήσει τις ισπανικές επενδύσεις στην Ισπανία».
Ο Feijóo έχει επικρίνει την κυβέρνηση συνασπισμού μειοψηφίας του Σάντσεθ για το γεγονός ότι είναι υπόχρεη στα καταλανικά και βασκικά αυτονομιστικά κόμματα από τα οποία εξαρτάται για την υποστήριξή της στο κοινοβούλιο. Έχει επίσης δηλώσει ότι σκοπεύει να καταργήσει ορισμένους νόμους που ψήφισε η κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου ενός νόμου για τα δικαιώματα των τρανσέξουαλ και ενός άλλου που αποσκοπεί στην αντιμετώπιση της κληρονομιάς της δικτατορίας του Φράνκο.
Μια δημοσκόπηση της Ipsos για τη La Vanguardia αυτό το μήνα διαπίστωσε ότι η οικονομία ήταν το μεγαλύτερο ζήτημα για τους ψηφοφόρους, με το 31% των ερωτηθέντων να το θέτουν στην κορυφή της λίστας τους. Ακολουθούν η ανεργία (10%) και η υγειονομική περίθαλψη (9%). Η μετανάστευση, ένα από τα αγαπημένα θέματα συζήτησης του Vox, ήταν το πιο σημαντικό ζήτημα για μόλις το 2% των ερωτηθέντων.
Ο Σουμάρ ελπίζει να κερδίσει τους ψηφοφόρους με μια πράσινη ατζέντα, την υπόσχεση για μια «καθολική κληρονομιά» 20.000 ευρώ (17.100 λίρες) για τους νέους Ισπανούς όταν γίνουν 18 ετών – και ωμές προειδοποιήσεις για μια κυβέρνηση PP-Vox.
«Στις 23 Ιουλίου, η Ισπανία θα αποφασίσει μεταξύ δύο ειδών κυβέρνησης – δύο συνασπισμών», δήλωσε ο Ντίας νωρίτερα αυτό το μήνα. «Ο συνασπισμός των δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της προόδου – ένας συνασπισμός από εμάς και το Σοσιαλιστικό Κόμμα – και ο συνασπισμός του μίσους, ο οποίος απορρίπτει τα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤ και ο οποίος στρέφει τις επιχειρήσεις εναντίον των εργαζομένων».
Το Vox, εν τω μεταξύ, ελπίζει ότι η εστίασή του στους πολιτιστικούς πολέμους, η αντιμεταναστευτική ρητορική και η πίεση για την υπεράσπιση των συμφερόντων της αγροτικής Ισπανίας θα το βοηθήσουν τελικά να μπει στην κυβέρνηση μετά την είσοδό του στην εθνική πολιτική πριν από τέσσερα χρόνια.»
Ο Πέδρο Σάντσεθ θα μείνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που ήταν σκληρός και αμείλικτος όταν επρόκειτο για έντιμους Ισπανούς και μαλακός όταν επρόκειτο για εγκληματίες, εχθρούς της Ισπανίας και ξένες ελίτ», αναφέρει το Vox στο μανιφέστο του.