THEPOWERGAME
Έπειτα από πολλές προσπάθειες και χρόνια πολιτικά και τεχνικά ζητήματα, φαίνεται πως η ιδέα της διασύνδεσης της ηπειρωτικής Ιταλίας με τη Σικελία είναι πιο κοντά από ποτέ στο να υλοποιηθεί.
Ο τρέχων σχεδιασμός είναι μια κρεμαστή γέφυρα, μήκους 3.300 μέτρων, που θα την καταστήσει κατά 60% μεγαλύτερη από τη γέφυρα του Κανάκαλε στην Τουρκία, τη μεγαλύτερη μέχρι στιγμής κρεμαστή γέφυρα στον κόσμο, η οποία εκτείνεται σε 2.023 μέτρα.
Στόχος είναι να μειωθεί ο χρόνος απόστασης μεταξύ της φτωχής Σικελίας και της ηπειρωτικής Ιταλίας. Αξίζει να σημειωθεί πως σήμερα ένα ταξίδι με τρένο από τη Σικελία προς την ηπειρωτική χώρα διαρκεί περίπου δύο ώρες. Σε αυτές τις δύο ώρες περιλαμβάνεται και το ταξίδι με πλοίο. Όταν ολοκληρωθεί η γέφυρα, ο συνολικός χρόνος των δύο ωρών θα μειωθεί δραστικά και συγκεκριμένα σε λιγότερα από 10 λεπτά, φέρνοντας σχεδόν 5 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στη Σικελία πολύ πιο κοντά στην υπόλοιπη Ιταλία.
«Είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος», λέει ο Giuseppe Muscolino, καθηγητής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Μεσίνα, ο οποίος ήταν μέλος της κυβερνητικής επιστημονικής επιτροπής για την κατασκευή του έργου μέχρι το 2012. « Αλλά όλα θα αποφασιστούν τους επόμενους μήνες», συμπληρώνει.
Συμβολική αλλά και ουσιαστική η σύνδεση του φτωχού Νότου με τον πλούσιο Βορρά
Η ιδέα της σύνδεσης της Σικελίας με αυτό που οι Σικελοί συχνά αποκαλούν «ήπειρο» είναι συμβολική, αλλά και πρακτική. Στη Νότια Ιταλία τα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας είναι υψηλότερα σε σχέση με τον Βορρά.
«Από τότε που η Ιταλία ενοποιήθηκε το 1861, μία τέτοια γέφυρα εθεωρείτο ο σωτήρας του αγροτικού Νότου, που θα τον έφερνε σε επαφή με τον βιομηχανοποιημένο Βορρά και την υπόλοιπη Ευρώπη», λέει ο Aurelio Angelini, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο. «Ωστόσο, η ιδέα βρίσκει αντίθετους τους ντόπιους και από τις δύο πλευρές, για πολιτικούς, οικονομικούς και περιβαλλοντικούς λόγους, αλλά και λόγω της αντίστασης στην αλλαγή», επισημαίνει ο Angelini.
Όλα ξεκίνησαν το 250 π.Χ.
Η ιδέα της σύνδεσης του μεγαλύτερου νησιού της Μεσογείου με την ηπειρωτική χώρα έχει τις ρίζες της στο 250 π.Χ. Για την ακρίβεια, οι Ρωμαίοι ήταν αυτοί που δοκίμασαν πρώτοι να κατασκευάσουν ένα τέτοιο έργο πριν από 2.000 χρόνια, με σκοπό να μεταφέρουν 100 ελέφαντες από το Παλέρμο της Σικελίας προς τη Ρώμη. Σύμφωνα με τον Έλληνα ιστορικό Στράβωνα, χρησιμοποίησαν άδεια βαρέλια και ξύλινες σανίδες για να κατασκευάσουν προσωρινά μία γέφυρα μέσω του στενού της Μεσσήνης, μιας υδάτινης οδού πλάτους 3,2 χιλιομέτρων. Ωστόσο, το στενό αυτό το χτυπούν ισχυρά ρεύματα και άνεμοι. Εν τέλει οι ελέφαντες έφτασαν στη Ρώμη, αλλά δεν είναι καταγεγραμμένο αν αυτό έγινε μέσω της εν λόγω γέφυρας.
Πώς φτάσαμε στο σήμερα
Η πρώτη σύγχρονη τεχνική μελέτη για μια τέτοια γέφυρα έγινε το 1866. Οι μηχανικοί αποφάσισαν ότι μια γέφυρα δεν θα ήταν εφικτή και πρότειναν μια υποθαλάσσια σήραγγα. Όμως, η σήραγγα κρίθηκε πολύ ακριβή και πολύπλοκη.
Η ιδέα της κρεμαστής γέφυρας επανήλθε στη δημόσια συζήτηση το 1950, αφού το δημοφιλές εβδομαδιαίο περιοδικό Tempo δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Η μακρύτερη γέφυρα του κόσμου». Πραγματοποιήθηκαν γεωλογικές έρευνες και στη συνέχεια, το 1969, η ιταλική κυβέρνηση προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό για τον σχεδιασμό μιας διάβασης, όμως ούτε αυτή η προσπάθεια τελεσφόρησε.
Μόλις τη δεκαετία του 1990 συμφωνήθηκε ένα οριστικό σχέδιο για μία κρεμαστή γέφυρα. Τότε το έργο μετατράπηκε σε πολιτικό ζήτημα, αφού ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έκανε τη γέφυρα βασική προεκλογική δέσμευση.
Όταν ο Μπερλουσκόνι εξελέγη πρωθυπουργός το 2001, ενέκρινε και χρηματοδότησε το έργο, όμως το σταμάτησαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι μετά την ήττα του στις εκλογές του 2006. Αφού επανεξελέγη πρωθυπουργός το 2008, εστίασε και πάλι την προσοχή του στο έργο, το οποίο εγκρίθηκε και πάλι, αλλά λίγο αργότερα, όταν ο Μπερλουσκόνι έχασε την πλειοψηφία του και παραιτήθηκε, ο διάδοχός του, Μάριο Μόντι, ακύρωσε και πάλι το σχέδιο.
Σήμερα το έργο αναβιώνει από την παρούσα κυβέρνηση, η οποία στα μέσα Μαρτίου ενέκρινε διάταγμα που ανοίγει τον δρόμο για την κατασκευή της γέφυρας. Αυτήν τη φορά την κατασκευή του έργου υπερασπίζεται ο Ματέο Σαλβίνι, αναπληρωτής πρωθυπουργός και ηγέτης του λαϊκιστικού κόμματος της Λέγκας, με την υποστήριξη του Μπερλουσκόνι.
Ο Σαλβίνι έχει ήδη υποσχεθεί ότι η κατασκευή θα ξεκινήσει μέχρι το καλοκαίρι του 2024. Άραγε θα είναι αυτή η στιγμή που η «μυθική» γέφυρα θα γίνει τελικά πραγματικότητα;
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
