Μεγάλο Σάββατο μεσημέρι. Λίγο μετά τη λειτουργία της πρώτης Ανάστασης, δύο Έλληνες ομογενείς, που παρίσταντο στον ελληνορθόδοξο ναό της πρωτεύουσας του Σουδάν, Χαρτούμ, για τη λειτουργία, βγαίνουν στον δρόμο με κίνδυνο της ζωής τους. Οι εχθροπραξίες έχουν μόλις ξεκινήσει. Συγκρούονται δύο ισχυρές δυνάμεις: της παραστρατιωτικής οργάνωσης των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF) και του τακτικού στρατού της χώρας.
Η χώρα βρίσκεται στη δίνη ενός σκληρού εμφυλίου πολέμου και οι Έλληνες ομογενείς εγκλωβίζονται στην κόλαση. Οι ρουκέτες που σκάνε δίπλα τους στέλνουν και τους δύο στο νοσοκομείο. Ο ένας έχει τραυματιστεί στο πόδι και ο άλλος σε πόδι, κοιλιά και μάτι. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Α», οι δύο τραυματίες εξακολουθούν να νοσηλεύονται και περιμένουν να χειρουργηθούν. Ο ένας εξ αυτών εξομολογείται: «Δεν έχω φάει εδώ και τρεις ημέρες. Έχω αιμορραγία, είμαι εξουθενωμένος».
Την ίδια ώρα, εγκλωβισμένα στη Μητρόπολη βρίσκονται 15 άτομα, μεταξύ αυτών και Έλληνες πολίτες. Τους φιλοξενεί ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Νουβίας και Παντός Σουδάν, Σάββας. Οι προμήθειές τους λιγοστεύουν, όμως οι εντολές που έχει λάβει ο ίδιος από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είναι σαφείς: δεν πρέπει να κυκλοφορούν στους δρόμους, καθώς όποιος περπατά στην εμπόλεμη ζώνη κινδυνεύει.
Η μαρτυρία της Αλεξάνδρας Καλουμέρη στην εφημερίδα «Απογευματινή» είναι συγκλονιστική. Η νεαρή κοπέλα, ηλικίας 27 ετών, ζει μόνιμα στην περιοχή. Είναι οδοντίατρος και κάνει όνειρα για μια ειρηνική ζωή. Αυτό που βιώνει, όμως, τις τελευταίες ώρες μοιάζει με εφιάλτη. Έχει βρει καταφύγιο στη Μητρόπολη, μέσα από την οποία περιγράφει όσα ακούει και βλέπει πίσω από τα σφραγισμένα παράθυρα του ναού: «Η κατάσταση είναι δραματική. Ακούμε τους πυροβολισμούς έξω. Δεν ξέρουμε πότε θα σταματήσει αυτό. Είμαστε εγκλωβισμένοι. Δεν βλέπουμε ήλιο, δεν βλέπουμε την ημέρα. Ακούμε φωνές, ζούμε σε τρόμο».
Ο ελληνορθόδοξος ναός στην πρωτεύουσα του Σουδάν, Χαρτούμ © Εφημερίδα «Απογευματινή»
Όσο οι ώρες περνούν, οι προμήθειες τελειώνουν και οι αντοχές μειώνονται. «Κλαίω συνέχεια. Η ψυχολογία μου είναι χάλια. Είμαι η μοναδική εδώ που δεν τρώει. Δεν είχα όρεξη για φαγητό από τότε που έγινε αυτό», εξομολογείται και αποκαλύπτει τι τη ρωτούν τα ανήλικα παιδάκια που κρύβονται μαζί της στη Μητρόπολη: «Με ρωτούν “είναι όνειρο ή αλήθεια;”. Τους λέω ότι είναι πραγματικότητα και ότι θα περάσει. Θα το ξεπεράσουμε. Έχει μείνει λίγο πετρέλαιο. Βάζουμε στη γεννήτρια όταν θέλουμε, για μία ώρα το πολύ, και μετά το κλείνουμε για να αντέξει λίγο. Για να έχουμε κινητό ώστε να επικοινωνούμε με τους δικούς μας», λέει και η συζήτησή μας διακόπτεται από δυνατούς πυροβολισμούς.
Έρχονται από τους δρόμους έξω από τη Μητρόπολη, «περνούν» μέσα από την τηλεφωνική γραμμή και κόβουν την ανάσα… Κλείνει το τηλέφωνο με την ευχή ο εφιάλτης να τελειώσει σύντομα.
Σύμφωνα με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, στο Χαρτούμ ζουν 60 Έλληνες – Ελληνοσουδανοί. Οι πιο πολλοί είχαν φύγει λόγω Πάσχα και αρκετοί βρίσκονται στην Ελλάδα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στην πόλη παραμένουν περίπου 25. Από τους 15 εγκλωβισμένους στη Μητρόπολη οι τέσσερις είναι Έλληνες. Στον ναό καταφύγιο έχουν βρει και τρία παιδιά, δύο κοριτσάκια και ένα αγοράκι. Το ένα παιδί κατάγεται από την Ελλάδα, το άλλο από την Αιθιοπία και το τρίτο από τη Ρωσία.
