THEPOWERGAME
Το τραγικό συμβάν στα Τέμπη, με τη σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών που στέρησε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους, αποτελεί αναμφισβήτητα το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στη σύγχρονη Ελλάδα και ένα από τα χειρότερα στην Ευρώπη.
Οι σιδηρόδρομοι έχουν ιστορία τουλάχιστον 200 ετών και το τρένο θεωρείται ως ένα από τα πιο ασφαλή μέσα μεταφοράς, ωστόσο το βάρος του (το μέσο σύγχρονο βαγόνι επιβατικού τρένου μπορεί να ζυγίζει έως και 36.287 κιλά) και οι ταχύτητες (έως 160 χλμ ανά ώρα), καθιστούν ένα πιθανό ατύχημα εξαιρετικά επικίνδυνο και θανατηφόρο.
Ο σιδηρόδρομος, λοιπόν, έχει τις δικές του μαύρες σελίδες και αυτά είναι τα χειρότερα δυστυχήματα που συγκλόνισαν την υφήλιο.
Η καταστροφή του τρένου Ufa στη Ρωσία – 575 θάνατοι
Στα Ουράλια Όρη της Ρωσίας, δύο τρένα βρέθηκαν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Στα τρένα υπήρχαν τουλάχιστον 1.300 επιβάτες, εκ των οποίων εκατοντάδες παιδιά, τα οποία πήγαιναν ή επέστρεφαν από κατασκηνώσεις σε παραλίες της Μαύρης Θάλασσας.
Εκατοντάδες μέτρα μακριά, μία διαρροή αερίου περίμενε μία μικρή σπίθα, η οποία ήρθε από τη ρόδα του ενός τρένου και προκάλεσε μία τεράστια έκρηξη, ορατή από χιλιόμετρα και ισοδύναμη με 10.000 τόνους TNT.
Σύμφωνα με επίσημα αρχεία, σκοτώθηκαν 575 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 181 παιδιά. Ανεπίσημες πηγές αναφέρουν ακόμη υψηλότερους αριθμούς νεκρών – πιστεύεται ότι υπήρχαν περισσότεροι από 780 θάνατοι εκείνη την τραγική νύχτα. Περισσότερα από 100 ασθενοφόρα μετέφεραν πάνω από 800 τραυματίες σε τοπικά νοσοκομεία, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα της Γκουανταλαχάρα – Περίπου 600 θάνατοι
Εν μέσω μιας βίαιης επανάστασης, το 1915 αποδείχθηκε μια ταραχώδης χρονιά για το Μεξικό. Το 1913, ο Πρόεδρος Φρανσίσκο Μαδέρο δολοφονήθηκε, δημιουργώντας ένα κενό στην εξουσία και φέρνοντας αναταραχές στη χώρα. Εν μέσω κρίσης, δύο πρώην σύμμαχοι, ο Πάντσο Βίλα και ο Βενουστιάνο Καράνζα βρέθηκαν αντιμέτωποι διεκδικώντας την προεδρία της χώρας.
Σε μία νίκη του στην Γκουανταλαχάρα, ο Καράνζα θέλοντας να γιορτάσει, προσκάλεσε τις οικογένειες των στρατευμάτων στην περιοχή. Στο τρένο επιβιβάστηκαν περισσότεροι από 900 επιβάτες. Ήταν γεμάτο με μεγαλύτερη χωρητικότητα από ό,τι μπορούσε να αντέξει – οι αναφορές λένε ότι ορισμένοι επιβάτες κρέμονταν στην οροφή και στα κάτω οχήματα.
Γρήγορα το τρένο άρχισε να ανεβάζει επικίνδυνα ταχύτητες, με τους επιβάτες να εκτοξεύονται από τα βαγόνια, αφού ταξίδευε με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή που είχε σχεδιαστεί. Τελικά, το τρένο έφυγε από τις γραμμές και έπεσε κατακόρυφα σε ένα μεγάλο φαράγγι, οδηγώντας στον θάνατο περισσότερα από 600 θύματα. Όταν οι στρατιώτες του Καράνζα έμαθαν τη δυσάρεστη είδηση, πολλοί αυτοκτόνησαν από θλίψη.
Η καταστροφή του τρένου του Μπιχάρ στην Ινδία – Μεταξύ 600 και 800 θανάτων
Τον Ιούνιο του 1981, η Ινδία γνώρισε μια σκληρή εποχή μουσώνων. Τα νερά προκάλεσαν την άνοδο των ποταμών και ισχυροί άνεμοι έπνεαν πλήττοντας σπίτια και υποδομές. Στις 6 Ιουνίου, ένα τρένο με 9 βαγόνια ήταν γεμάτο με τουλάχιστον 1.000 επιβάτες, ξεπερνώντας κατά πολύ τα ανώτερα όρια του σχεδιασμού του τρένου.
Το τρένο έφυγε από τον σταθμό στο Μάνσι και ταξίδευε προς τη Σαχάρσα στην πολιτεία Μπιχάρ. Ταξίδευε σε μια γέφυρα πάνω από ένα υπερχειλισμένο ποτάμι όταν ο μηχανικός του τρένου φρέναρε ξαφνικά, με αποτέλεσμα επτά από τα εννέα βαγόνια να πέσουν κατακόρυφα στον ποταμό. Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης εξήγησε ότι το ξαφνικό φρενάρισμα ήταν αυτό που προκάλεσε τον εκτροχιασμό.
Ωστόσο, ο πρόεδρος του συμβουλίου των ινδικών σιδηροδρόμων ανέφερε ότι ισχυροί άνεμοι έριξαν το τρένο στον ποταμό. Η αλήθεια, όπως συμβαίνει συχνά, μπορεί να βρίσκεται κάπου στη μέση. Ο καιρός πράγματι έπαιξε σημαντικό ρόλο, αφού μόνο το φρενάρισμα δεν θα είχε προκαλέσει εκτροχιασμό. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η βροχή έκανε τους τροχούς του τρένου να γλιστρήσουν και να εκτροχιαστούν. Όποια και να είναι η αιτία, υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 600 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Λόγω της απομακρυσμένης τοποθεσίας του σημείου της καταστροφής, η βοήθεια δεν έφτασε για ώρες. Μέχρι τότε, υπολογίζεται ότι περίπου 300 άνθρωποι παρασύρθηκαν από το ποτάμι, συνεπώς ο τελικός αριθμός των θανάτων δεν εξακριβώθηκε ποτέ.
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Τσούρεα της Ρουμανίας – Πάνω από 800 νεκροί
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Τσούρεα, συνέβη στις 13 Ιανουαρίου 1917, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν πολίτες και στρατιώτες προσπάθησαν να γλιτώσουν από την επικείμενη γερμανική επίθεση.
Δεν υπήρξε επίσημη έρευνα και τα ακριβή αίτια του δυστυχήματος είναι άγνωστα, ωστόσο όπως έγινε γνωστό τα βαγόνια ήταν υπερφορτωμένα, δημιουργώντας πρόβλημα στα φρένα. Ο αριθμός των νεκρών είναι, επίσης, αβέβαιος, με τις περισσότερες πηγές να αναφέρουν μεταξύ 800 και 1.000 θανάτους. Με αυτές τις εκτιμήσεις, η σιδηροδρομική καταστροφή της Τσούρεα είναι ένα από τα χειρότερα σιδηροδρομικά ατυχήματα στην παγκόσμια ιστορία, όσον αφορά στον αριθμό των θυμάτων.
Ο εκτροχιασμός της Μωριέν – Μεταξύ 800 και 1.000 θάνατων
Η χειρότερη σιδηροδρομική καταστροφή στην ιστορία, το περιστατικό Σαιν-Μισέλ-ντε-Μωριέν, χρονολογείται επίσης κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στη Γαλλία. Το τρένο ταξίδεψε από την Ιταλία στη Γαλλία, μεταφέροντας πάνω από 1.000 επιβάτες (σχεδόν εξ ολοκλήρου Γάλλους στρατιώτες) για μια σύντομη ανάπαυλα από τις μάχες. Οι στρατιώτες ήλπιζαν για μικρές διακοπές μακριά από τις μάχες, όμως πολλοί από αυτούς δεν θα είχαν την ευκαιρία να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Σύμφωνα με επίσημα αρχεία, 982 στρατιώτες επέβαιναν σε 19 βαγόνια, ωστόσο ο αριθμός ενδέχεται να ήταν μεγαλύτερος. Ο μηχανικός του τρένου αρχικά αρνήθηκε να φύγει από τον σταθμό λόγω της κατάστασης του τρένου, αλλά ενέδωσε στην απειλή του διοικητή.
Το τρένο έφτασε σε ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες από τα σχεδιαστικά του όρια, δημιουργώντας πρόβλημα στα φρένα.
Τα φρένα λειτούργησαν μόνο σε τρία βαγόνια, με αποτέλεσμα πολλά από τα υπόλοιπα να εκτροχιαστούν, αναφλεγόμενα από τα κεριά που χρησιμοποιούσαν οι εργάτες του τρένου αντί για ηλεκτρικά φώτα. Η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη εξαιτίας της μη εξουσιοδοτημένης κατοχής χειροβομβίδων και εκρηκτικών από τους στρατιώτες που βρίσκονταν στο τρένο
Οι επίσημες αναφορές λένε ότι εκατοντάδες επιβάτες (700-800) έχασαν τη ζωή τους, όμως η καταγραφή των θυμάτων ήταν δύσκολη λόγω της φωτιάς, η οποία έκαιγε μέχρι το επόμενο πρωί. Μόνο 432 πτώματα μπόρεσαν να αναγνωριστούν από τους περίπου 800 επίσημους θανάτους.