THEPOWERGAME
Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η αντιπαράθεση Ρωσίας-Δύσης δείχνει να περνάει σε νέα φάση. Η «εμπλοκή» όμως της Κίνας είναι αυτή που δίνει αρκετά χαρακτηριστικά ψυχρού πολέμου και διαμορφώνει ένα νέο γεωπολιτικό τοπίο. Την ώρα που ο Τζο Μπάιντεν επισκέπτεται το Κίεβο, το Πεκίνο δείχνει τις προθέσεις του, μετά από πολλούς μήνες κατά τους οποίους προσπαθούσε να πείσει τη διεθνή κοινή γνώμη ότι διατηρούσε ουδέτερη στάση στο θέμα του πολέμου στην Ουκρανία, με τον πρόεδρο Σι να σχεδιάζει να επισκεφθεί τη Μόσχα τους προσεχείς μήνες. Αν σε όλα αυτά συνυπολογιστεί και η πολυετής πλέον κόντρα ΗΠΑ-Κίνας για το εμπόριο και την τεχνολογία, τα τσιπάκια και την Ταϊβάν, το τοπίο γίνεται ακόμη πιο ομιχλώδες, τόσο γεωπολιτικά, όσο και οικονομικά.
Στην Ουάσιγκτον αυξάνονται τελευταία οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η Κίνα αλλάζει στάση. Σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους, το Πεκίνο σκοπεύει να παρέμβει στον πόλεμο στην Ουκρανία, παρέχοντας όπλα και πολεμικό εξοπλισμό απευθείας στο Κρεμλίνο και χωρίς καμία κάλυψη. Μία τέτοια ενέργεια θα άλλαζε δραματικά τις διεθνείς ισορροπίες με πολλούς πλέον ειδικούς να κάνουν λόγο για μια νέα εποχή ψυχρού πολέμου με απρόβλεπτες επιπτώσεις.
Προς ώρας, οι Κινέζοι διαψεύδουν την έντονη φημολογία για παρέμβασή τους και κατηγορούν την Ουάσιγκτον ότι προσπαθεί να δημιουργήσει ρήγματα στις σχέσεις Πεκίνου-Μόσχας. Δεν είναι όμως μόνο η Ουάσιγκτον που βλέπει εμπλοκή των Κινέζων. Τόσο ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ρίσι Σούνακ, όσο και ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με τις ΗΠΑ, κάτι που υποδηλώνει ότι η Δύση προετοιμάζεται. Αρκεί να θυμηθούμε τις δηλώσεις του Σούνακ, ότι η «χρυσή εποχή» στις σχέσεις Μ. Βρετανίας-Κίνας έχει τελειώσει.
Το ερώτημα που προκύπτει σχετίζεται με την αντίδραση της Δύσης σε πιθανή αποστολή πολεμικού υλικού από το Πεκίνο στη Μόσχα. Το πιθανότερο σενάριο είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες να βρουν μία ακόμα, δικαιολογημένη αυτή τη φορά, αφορμή για να επιβάλλουν επιπλέον κυρώσεις κατά της Κίνας, σφίγγοντας ακόμη περισσότερο τον κλοιό γύρω από τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, μετά τους πρόσφατους περιορισμούς στις εξαγωγές τεχνολογίας.
Συνολικά οι σχέσεις της Κίνας με τον Δυτικό κόσμο θα επιδεινωθούν περαιτέρω μετά την υπόθεση με τα μπαλόνια, ενώ και η Ευρώπη θα κληθεί να πάρει θέση. Αν η Ευρώπη ακολουθήσει τις ΗΠΑ, η παγκόσμια σκηνή θα χωριστεί στα δύο σε μία συνθήκη που δεδομένα θα έχει και οικονομικές προεκτάσεις και συνέπειες. Μέχρι στιγμής, η Ευρώπη εμφανίζεται διαιρεμένη κάθε φορά που γίνεται συζήτηση για κυρώσεις κατά της Κίνας γιατί οι δύο αγορές χρειάζονται η μία την άλλη.
Πριν από μερικά χρόνια, δύσκολα θα σκεφτόταν κάποιος ότι η Κίνα θα έπαιζε τέτοιο ρόλο. Ο πρόεδρος Σι έχει ακολουθήσει μία πορεία που δείχνει ότι επιθυμεί να ενισχύσει σημαντικά τη διπλωματική ισχύ της Κίνας και να την εδραιώσει στους κορυφαίους παίκτες παγκοσμίως. Ο Κινέζος πρόεδρος θα παρουσιάσει τη δική του πρόταση για τη λήξη του πολέμου και οι ειδικοί εκτιμούν ότι θα πρόκειται για μία συνθήκη που δεν θα αρέσει πολύ ούτε στην Ουκρανία, ούτε στη Δύση, αλλά θα παρουσιαστεί ως η μοναδική εφικτή λύση και μία λύση που θα ήθελε να δει ο αναπτυσσόμενος κόσμος έτσι ώστε να τερματιστεί η διεθνής κρίση στις τιμές των τροφίμων που πλήττει κυρίως τις φτωχότερες χώρες.
Μία άλλη πτυχή του θέματος έχει να κάνει με την κυριαρχία του δολαρίου. Η Ρωσία προσπαθεί εδώ και πολλά χρόνια να χτίσει συμμαχίες με απώτερο σκοπό την εκθρόνιση του δολαρίου, ενώ η Κίνα εκμεταλλεύεται την κατάσταση με τον πόλεμο και τις κυρώσεις, επιταχύνοντας τη διείσδυση του κινεζικού γουάν στη ρωσική οικονομία. Ο αποκλεισμός του ρωσικού τραπεζικού συστήματος από το σύστημα διεθνών συναλλαγών SWIFT, έστειλε τη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας, μία εξέλιξη που εξυπηρετεί και το Πεκίνο.
Η σύσφιξη των σχέσεων Κίνας-Ρωσίας πιθανότατα θα ακυρώσει όλα τα υφιστάμενα σχέδια για τη δημιουργία ενός νέου νομίσματος που θα χρησιμοποιούν οι χώρες του κλαμπ BRICS και οι σύμμαχοί τους και θα προκρίνει το γουάν ως διεκδικητή απέναντι στο δολάριο. Όλες οι δυνάμεις που συγκλίνουν προς τη συμμαχία των Κίνας-Ρωσίας, θέλουν να αξιοποιήσουν τη μετατόπιση του κέντρου βάρους της παγκόσμιας οικονομίας προς την Ανατολή, με την Κίνα, την Ινδία και μελλοντικά την Ινδονησία να είναι οι κύριοι εκφραστές της ασιατικής δυναμικής.