THEPOWERGAME
Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη γέννηση του χιπ χοπ, από τα πρώτα «πάρτι της γειτονιάς» στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης όπου οι νεαροί μαύροι συναγωνίζονταν στις καυτές ρίμες και τα επαναλαμβανόμενα beats. Η επέτειος θα επισημανθεί με διάφορες εκδηλώσεις, εμφανίσεις, όπως η πρόσφατη στην απονομή των βραβείων Γκράμι και ντοκιμαντέρ που μας υπενθυμίζουν τις κορυφαίες στιγμές του μουσικού κινήματος. Ένα από αυτά, που μόλις προβλήθηκε στο BBC και το PBS, είναι το «Fight the Power: How Hip-Hop Changed the World» σε παραγωγή του θρύλου των Public Enemy, Chuck D. Παρακολουθώντας το αντικρίζεις συγκρούσεις με την αστυνομία, γειτονιές που αφέθηκαν να παρακμάσουν εξαιτίας της περικοπής της κρατικής χρηματοδότησης, επεισόδια ρατσισμού και άλλα πολλά ζητήματα που καθόρισαν το χιπ χοπ σε αυτές τις δεκαετίες.
Απουσιάζει η αυτοκριτική
Δεν είναι λίγοι όμως εκείνοι που σημειώνουν ότι από το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ απουσιάζει κάτι εξίσου σημαντικό: Η αυτοκριτική. Ο Afrika Bambaataa υπήρξε πρωτεργάτης του χιπ χοπ που άσκησε καθοριστική επιρροή στους καλλιτέχνες που τον ακολούθησαν. Όμως πουθενά στο φιλμ δεν αναφέρονται οι κατηγορίες ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ήταν υπεύθυνος για σεξουαλική κακοποίηση και τράφικινγκ ανηλίκων, κατηγορίες που υποχρέωσαν το συγκρότημά του, τους Zulu Nation, να τον αποκηρύξουν το 2016.
Στο ντοκιμαντέρ γίνεται λόγος για τον Ράσελ Σίμονς, παραγωγό και μάνατζερ του χιπ χοπ και τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε στη διάδοση αυτής της μουσικής. Δεν ακούγεται όμως το παραμικρό για τις κατηγορίες περί βιασμών και σεξουαλικής κακοποίησης από τουλάχιστον δέκα γυναίκες, καταγγελίες που τον οδήγησαν σε παραίτηση από μια σειρά από εταιρείες στις οποίες συμμετείχε. Ή τον σπουδαίο Dr. Dre, φιγούρα του χιπ χοπ που αντιμετωπίζεται με σεβασμό και θαυμασμό. Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται στην πορεία του και την προσφορά του αλλά ασφαλώς δεν κάνει την παραμικρή νύξη για βίαια επεισόδια στα οποία έχει πρωταγωνιστήσει όπως εκείνο του 1991 όπου επιτέθηκε βάναυσα σε δημοσιογράφο, ενώ την ίδια στιγμή οι σωματοφύλακές του κρατούσαν τους παρευρισκόμενους σε απόσταση με τα πιστόλια στα χέρια.
Ούτε κουβέντα για μισογυνισμό
Για τον μισογυνισμό για τον οποίο πολλοί κατηγορούν το χιπ χοπ, ούτε κουβέντα στο ντοκιμαντέρ. Πρέπει να περάσουν δύο ώρες και σαράντα λεπτά για να αναφερθούν οι δημιουργοί του στο θέμα μόνο και μόνο όμως για να παρουσιάσουν την ακτιβίστρια Σ. Ντελόρες Τάκερ, που έχει καταγγείλει τους χιπ χοπ καλλιτέχνες στο παρελθόν για μισογυνισμό, ως μια αλλόκοτη γυναίκα που δεν μπορεί κανείς να την πάρει στα σοβαρά. Το MeToo δεν υπάρχει για το ντοκιμαντέρ, ενώ οι γυναίκες που κάνουν χιπ χοπ απουσιάζουν αισθητά από το φιλμ. Καλλιτέχνιδες όπως η Νίκι Μινάζ, η Ντότζα Κατ ή η Megan Thee Stallion είναι σα να μην υπάρχουν και αυτό είναι άδικο καθώς τουλάχιστον η τελευταία θα είχε μια «ενδιαφέρουσα» ιστορία να αφηγηθεί για τον πρώην σύντροφό της και ράπερ, Tory Lanez, ο οποίος ένα βράδυ τον Ιούλιο του 2020 την πυροβόλησε στα πόδια φωνάζοντάς της «χόρεψε σκύλα». Πολλοί καλλιτέχνες του χιπ χοπ τότε αντέδρασαν στην καταγγελία της Megan κατηγορώντας την ότι ψεύδεται. Ο Drake και ο 50 Cent ήταν οι πιο «επιφανείς» ανάμεσά τους.
Και η λίστα συνεχίζεται με γνωστούς καλλιτέχνες του χιπ χοπ να κατηγορούνται κάθε τόσο για σεξουαλική κακοποίηση και βίαιη συμπεριφορά όπως οι Da Baby, XXXtentacion, Kodak Black και 6ix9ine.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο αρχηγός των Public Enemy και παραγωγός του φιλμ, Chuck D έλεγε ότι «το 33% της παραγωγής χιπ χοπ μουσικής σήμερα προέρχεται από γυναίκες. Και αυτό είναι πολύ καλό». «Γιατί όχι 50%;», αναρωτιούνται πολλοί. Αυτό θα ήταν πραγματικά καλό.