Σε αναζήτησή μιας ταχείας μεθόδου εκμάθησης επίτευξης συμβιβασμών βρίσκεται η πολιτική ζωή στη Γαλλία, μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της περασμένης Κυριακής τα οποία, όπως σπανίως συμβαίνει στη χώρα αυτή, δεν έδωσαν την απόλυτη πλειοψηφία σε κανένα κόμμα. Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν θέλησε την Παρασκευή από τις Βρυξέλλες, στο κύκνειο άσμα της γαλλικής προεδρίας στην ΕΕ, να καθησυχάσει τους πάντες, εντός και εκτός της Γαλλίας, χαρακτηρίζοντας την πολιτική κατάσταση της χώρας του, «μπανάλ» σε σχέση με τα τεκταινόμενα στις άλλες χώρες της ΕΕ, όπου μόνο σε πέντε υπάρχει σήμερα μονοκομματική κυβέρνηση.
Από την άλλη ωστόσο πολλοί αναλυτές σημειώνουν ότι η επίτευξη πολιτικών συμβιβασμών στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες βρίσκεται στο πολιτικό τους DNA, όχι όμως και στη Γαλλία, όπου τα δύο πρώτα αντιπολιτευόμενα κόμματα, η ενωμένη αριστερά του Μελανσόν και η ακροδεξιά της Λεπέν δηλώνουν πως θα στηρίξουν την έστω σχετική προεδρική πλειοψηφία, μόνο αν εφαρμόσει το δικό τους πρόγραμμα. Το ίδιο ωστόσο τους ζήτησε και ο Μακρόν στο μετεκλογικό του διάγγελμα λέγοντας πως τον Απρίλιο οι Γάλλοι τον εξέλεξαν πρόεδρο επί τη βάσει ενός προγράμματος το οποίο τώρα πρέπει να εφαρμοστεί. Όλα αυτά θυμίζουν βεβαίως μια παρτίδα πόκερ που σίγουρα κάποιοι μπλοφάρουν και κανένας δεν έχει ανοίξει ακόμα τα χαρτιά του.
Ωστόσο η διαφαινόμενη προς το παρόν πολιτική αστάθεια στη Γαλλία, σε συνδυασμό με την περίπλοκη συγκυβέρνηση στη Γερμανία, την θολούρα στην Ιταλία – όπου τα τελευταία χρόνια το 28% των βουλευτών έχουν αλλάξει κόμμα, και την περίπτωση της Ισπανίας η οποία έχει κυβέρνηση μειοψηφίας, δημιουργεί το εύλογο ερώτημα: υπάρχει σήμερα, εν μέσω της ουκρανικής κρίσης και των οικονομικών κινδύνων που ελλοχεύουν, πιλότος στο ευρωπαϊκό αεροπλάνο;
Θέλοντας να καθησυχάσει τις ανησυχίες η πλευρά Μακρόν δηλώνει πως σε ότι αφορά την ευρωπαϊκή πολιτική της Γαλλίας δεν υφίσταται πρόβλημα. Και αυτό διότι τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας είναι αρμοδιότητα του προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ για τη μεταφορά των ευρωπαϊκών κανονισμών στο γαλλικό Δίκαιο συνήθως δεν απαιτείται κοινοβουλευτική έγκριση. Συν τοις άλλοις, υπογραμμίζουν πως ακόμα και μετά τα αποτελέσματα των εκλογών υπάρχει «φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία» στη γαλλική Εθνοσυνέλευση, αυτή των προεδρικών με τους Ρεπουμπλικάνους. Κατά τα άλλα διακηρυγμένος στόχος του προέδρου Μακρόν είναι η διακυβέρνηση της χώρας μέσω συμβιβασμών μεταβλητής πολιτικής γεωγραφίας.
Σε ορισμένα ζητήματα, όπως για παράδειγμα η συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος των αμβλώσεων στη Γαλλία, θα στρέφεται προς τα αριστερά και σε άλλα προς τα δεξιά. Κάτι που για ένα πρόεδρο που εδώ και χρόνια δηλώνει πως δεν είναι ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, δεν ακούγεται εντελώς παράδοξο. Το ερώτημα που ωστόσο πολλοί θέτουν είναι αν στις πλειοψηφίες μεταβλητής πολιτικής γεωγραφίας, με τις οποίες θέλει να συνεχίσει να κυβερνά ο πρόεδρος Μακρόν, συμπεριλαμβάνει και την ακροδεξιά ή όχι. Αν ναι, αυτό θα ήταν όντως παράδοξο για ένα πρόεδρο που εκλέχτηκε δυο φορές, επικαλούμενος κυρίως τον κίνδυνο της Λεπέν.
