THEPOWERGAME
Στον «αποδιοργανωτικό» ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ εστιάζουν δημοσίευμά τους για τη γείτονα οι New York Times, με αφορμή το «παζάρι» για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στη Συμμαχία. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δημοσίευμα, η άρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μπορεί να προκάλεσε αγανάκτηση σε πολλούς δυτικούς ηγέτες, όμως δεν τους προκάλεσε απολύτως καμία έκπληξη. Το δημοσίευμα φτάνει μάλιστα στο σημείο να παρομοιάσει με «κακοποιό» στοιχείο τη στάση της Τουρκίας σε μία Συμμαχία που λειτουργεί με ομοφωνία και συναίνεση.
Οι New York Times προχωρούν σε μία ιστορική αναδρομή της στάσης των Τούρκων μέσα στο NATO, υπενθυμίζοντας ότι ο Ερντογάν το 2009 δημιούργησε πρόβλημα στο διορισμό του Δανού Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, με αφορμή το σάλο για τις γελοιογραφίες του Μωάμεθ, φτάνοντας ακόμη και να κατηγορήσει τη Δανία ότι ανέχεται Κούρδους τρομοκράτες. Για να τον μεταπείσουν χρειάστηκε να τον «καλοπιάσουν» πολλοί ηγέτες, μεταξύ των οποίων και ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, που του υποσχέθηκε κατ’ ιδίαν το διορισμό Τούρκου αξιωματούχου σε υψηλόβαθμη θέση.
Ακόμη ένα κεφάλαιο έντασης προκλήθηκε και στην κόντρα Τουρκίας – Ισραήλ, που είχε ως αποτέλεσμα τη διακοπή της συνεργασίας του ΝΑΤΟ με τους Ισραηλινούς επί έξι χρόνια.
Το άρθρο υπενθυμίζει ακόμα πως μια ένταση στις σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ το επόμενο έτος είχαν ως αποτέλεσμα να διακοπεί η συνεργασία της Συμμαχίας με το κράτος του Ισραήλ για τα έξι χρόνια που ακολούθησαν.
Οι NYT υπενθυμίζουν ακόμη ότι ο Ερντογάν στάθηκε εμπόδιο στα σχέδια του ΝΑΤΟ για οχύρωση των ευρωπαϊκών χωρών έναντι της Ρωσίας. Προκάλεσε δε την παρέμβαση της Γαλλίας, που έστειλε πολεμικά πλοία στο Αιγαίο για να στηρίξει την Ελλάδα, αφού ο Τούρκος πρόεδρος είχε στείλει ερευνητικά πλοία στα ελληνικά χωρικά ύδατα.
Οι NYT κάνουν λόγο για ένα «μακροχρόνιο πρόβλημα» στους κόλπους του ΝΑΤΟ και για έναν αυταρχικό ηγέτη που χρησιμοποιεί όλα τα διαπραγματευτικά χαρτιά του ώστε να ενισχύσει την εικόνα του στο εσωτερικό της χώρας του.
Σημειώνουν δε ότι η κατάσταση αυτή λειτουργεί τελικά προς όφελος του προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, με τον οποίο ο Ερντογάν διατηρεί φιλικές σχέσεις τα τελευταία χρόνια. Αν επικρατήσει τελικά το τουρκικό «όχι» για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, η έγκυρη εφημερίδα κάνει ευθέως λόγο για μία «σημαντική νίκη» του Πούτιν.
Όλα τα παραπάνω καθιστούν την Τουρκία υπό τον Ερντογάν ένα πρόβλημα που χρήζει διαχείρισης, παρά τη σημαντική γεωπολιτική θέση της χώρας του.
Οι NYT υποστηρίζουν ότι αξιωματούχοι μιλούν ξεκάθαρα πλέον για αποσταθεροποιητικό ρόλο της Άγκυρας στο ΝΑΤΟ, ενώ ορισμένοι εκφράζουν προβληματισμό και επιφυλάξεις ότι εκτός Συμμαχίας το πρόβλημα θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο αφού θα την έφερνε πιο κοντά στη Ρωσία.
Μία ενδιαφέρουσα επισήμανση, τέλος, των NYT, είναι ότι η στάση του Ερντογάν ίσως οφείλεται αποκλειστικά στην προσπάθειά του να προκαλέσει το ενδιαφέρον του νυν προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ο οποίος συνεχίζει να κρατά αποστάσεις από τον Τούρκο πρόεδρο.