THEPOWERGAME
Επί 17 ημέρες η Μαριούπολη ήταν απλά μία από τις πολλές πόλεις που οι Ρώσοι εισβολείς πολιορκούσαν τις πρώτες ημέρες του ρωσοουκρανικού πολέμου.
Πολύ σύντομα η πόλη μετατράπηκε από απλός στόχος στον υπ’ αριθμόν ένα στόχο για τις ρωσικές δυνάμεις. Οι λόγοι είναι μετά από 50 ημέρες ξεκάθαροι ακόμη κι αν το Κρεμλίνο συνεχίζει να μιλά για κέντρο ναζιστών. Η Ρωσία δεν θέλει μετά το 2014 μόνο ένα κομμάτι της κοιλάδας του Ντονμπάς αλλά ολόκληρη την κοιλάδα. Η Μαριούπολη δεν είναι ένα απλό λιμάνι στην Αζοφική θάλασσα αλλά ένα λιμάνι που κάνει την συγκεκριμένη ζώνη ρωσική λίμνη. Η πόλη των 500.000 κατοίκων έχει στρατηγική θέση για όσα ο Πούτιν έχει υποσχεθεί στους ρωσόφωνους σε Ντονέτσκ και Λουχάνσκ. Όχι η Μαριούπολη δεν είναι δώρο του Ρώσου Προέδρου σε όσους συμφώνησαν να επιστρέψουν στην ρωσική αγκάλη… είναι στρατηγικής σημασίας σημείο από το οποίο όχι μόνο θα ελέγχει τα στενά του Κέρτς και την Αζοφική θάλασσα αλλά κυρίως θα εξασφαλίζει την πολυπόθητη ευημερία και κυρίως την υδροδότηση της Κριμαίας.
Για άλλους τυχερός για άλλους άτυχος βρέθηκα στην συγκεκριμένη πόλη από την αρχή του συγκεκριμένου πολέμου. Την Τρίτη ημέρα από τις συνολικά 50 που πολιορκείται βρέθηκα στα ανατολικά της πόλης. Διασχίζοντας μία από τις λίγες, για τα ουκρανικά δεδομένα, γέφυρες βρέθηκε μπροστά σε ένα τεράστιο εργοστάσιο. Το φουγάρο του συνέχιζε να καπνίζει σημάδι πως λειτουργούσε. Τα μέτρα ασφαλείας και κυρίως οι στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται γύρω από το γιγαντιαίο Azofstal δεν μου κίνησαν αρχικά το ενδιαφέρον καθώς θεώρησα λογικό μία υποδομή τέτοιου μεγέθους να φυλάσσεται με μεγάλο αριθμό στρατιωτών ειδικά σε καιρό πολέμου. Κάνοντας ρεπορτάζ και προσπαθώντας βασικά να προσεγγίσω κάποια από τα μέλη του τάγματος των Azof πληροφορήθηκα πως βρισκόμουν στην είσοδο ενός από τα μεγαλύτερα εργοστάσια επεξεργασίας μετάλλου της Ευρώπης. Έμαθα επίσης πως το συγκεκριμένο εργοστάσιο είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης σε ολόκληρη την ανατολική Ουκρανία. Αυτό που με έβαλε σε σκέψεις όμως είναι το γεγονός πως έμαθα πως το συγκεκριμένο εργοστάσιο αποτελεί το τελευταίο οχυρό σε περίπτωση που οι άμυνες της πόλης κατέρρεαν.
Εντός του Azofstal υπάρχει ένα τεράστιο δίκτυο από στοές και καταφύγια που όλα τους επικοινωνούν μεταξύ τους. Το εργοστάσιο έχει μήκος που ξεπερνά τα 4 χιλιόμετρα και διαθέτει εγκαταστάσεις που μπορούν να φιλοξενήσουν στα 150 μέτρα από την επιφάνεια της γης περισσότερους από 3000 ανθρώπους. Το τάγμα των Azof σε συνεργασία με την ιδιοκτήτρια εταιρεία και τους μετόχους του Azofstal από τα τέλη του 2013 προετοιμάζονταν για τον πόλεμο του 2022. Οι προμήθειες που υπάρχουν εντός του εργοστασίου μπορούν να συντηρήσουν τους 3000 «ενοίκους» τους για περισσότερο από 3 μήνες και οι υποδομές που διαθέτει το καθιστούν ένα μεσαιωνικού τύπου φρούριο το οποίο έχει θέα παντού και είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαλυθεί ακόμη και από σφυροκόπημα από μαχητικά.
Όπως μου ξεκαθάρισε ένας από τους άνδρες της φρουράς του Azofstal μέσα από τους χοντρούς σοβιετικού τύπου τοίχους του εργοστασίου θα δώσουν μέχρι το τέλος την μάχη με τους Ρώσους όσοι επιλέξουν να πεθάνουν για την χώρα τους. Όταν τον ρώτησα εάν αυτοί είναι πολλοί επέλεξε να απαντήσει με ένα μειδίαμα που γέμισε με ρυτίδες το ήδη ταλαιπωρημένο του πρόσωπο.
Λεπτομέρειες για το τι οπλικά συστήματα και πόσες δυνάμεις υπάρχουν εντός του Azofstal πιθανότατα δεν έχει ούτε το Κίεβο. Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως το συγκεκριμένο εργοστάσιο το οποίο χτίστηκε από τον Λένιν είναι το τελευταίο οχυρό της Ουκρανικής αντίστασης που επιμένει να καθυστερεί για σχεδόν δύο μήνες την έκδοση ανακοίνωσης από το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας με την ένδειξη «η Μαριούπολη έπεσε».