THEPOWERGAME
Η Ουκρανία είναι μία χώρα σε κρίση. Δεν είναι δυνατό να υπάρχουν σε κάθε πλευρά των συνόρων σου περισσότεροι από 140.000 στρατιώτες και βαριά όπλα του εχθρού κι εσύ να ζεις στον δικό σου κόσμο. Η πολιτική και η διπλωματία έχουν ρόλο σε τέτοιες καταστάσεις, κομβικότερο χωρίς αμφιβολία από τις περιόδους Ειρήνης. Πώς γίνεται λοιπόν η εικόνα που αντικρίζει κάποιος με τα ίδια του τα μάτια να είναι τόσο διαφορετική όχι από αυτό που φαντάζεται, αλλά από αυτό που επίσημα χείλη από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του πλανήτη του μεταφέρουν;
Ο υπογράφων έχει την τύχη (ή για τους περισσότερους την ατυχία) με τη δουλειά που κάνει να βρίσκεται εδώ και μερικές ώρες στην καρδιά της κρίσης, το Κίεβο. Για την ακρίβεια του πράγματος έχει επιλέξει και ένα ιστορικό σημείο, ένα σημείο σύγκρουσης και αιματοχυσίας στην καρδιά της Πρωτεύουσας της Ουκρανίας, την πλατεία Μαϊντάν. Τα πρώτα λεπτά της άφιξης στην Ουκρανία ήταν περίεργα… η έξοδος από την πύλη των αφίξεων του αεροδρομίου τα έκαναν απίστευτα…
Το Κίεβο δεν είναι σίγουρα ολόκληρη η Ουκρανία, αλλά είναι η καρδιά (κυβερνητικά, πολιτικά και οικονομικά) μίας χώρας που στην ιστορία, η «μοίρα» δεν της έχει φερθεί με καλοσύνη… Το αεροδρόμιο Μπορισπόλ απέχει από το ιστορικό κέντρο του Κίεβο κάτι λιγότερο από 40 χιλιόμετρα. Όταν φτάνεις σε μία χώρα που τη σφίγγει εδώ και περίπου δύο μήνες η πολεμική μέγγενη της Ρωσίας περιμένεις παγωμάρα και κυρίως φόβο…
Αυτό που αντίκρισε ο υποφαινόμενος δεν ήταν κοντά … ή στο περίπου… ήταν το ακριβώς αντίθετο. Δρόμοι γεμάτοι κόσμο, που μόλις είχε τελειώσει την δουλειά και είτε επέστρεφε στο σπίτι του, είτε είχε κανονίσει κάποιο ρομαντικό ραντεβού με το έτερον του ήμισυ για να τιμήσει την ημέρα των ερωτευμένων… Μαγαζιά μικρά και μεγάλα παντού ανοιχτά, ο Δνείπερος φωτισμένος σε κάθε του σημείο και το Κίεβο ζωντανό και καθημερινό, όπως κάθε άλλη κανονική Δευτέρα του χρόνου…
Η μεγάλη κίνηση στο κέντρο της πόλης οφειλόταν σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές και στην επίσκεψη του Γερμανού Καγκελάριου Σολτς, αλλά όπως μου είπε Ουκρανός συνεργάτης, «φίλε, έτσι είναι το Κίεβο, τόσο μακριά, αλλά τόσο κοντά στη δική σας Αθήνα»… Είναι πολλοί οι άνθρωποι με τους οποίους μέσα στην πρώτη ημέρα ήρθα σε επαφή, αλλά η συντριπτική τους πλειοψηφία δείχνει όχι να μην φοβάται, αλλά να μην θέλει να υποκύψει στον λογικό φόβο του πολέμου. Ανταποκριτής από μεγάλο ξένο μέσο που έδειξε ενδιαφέρον για τη διαπίστωση της κατάστασης, μου τόνισε πως Ουκρανία δεν είναι μόνο το Κίεβο και πως στα 150 χιλιόμετρα μακριά από την ουκρανική πρωτεύουσα η κατάσταση αλλάζει σημαντικά. Είναι αρκετές χιλιάδες όσοι έχουν ήδη αποφασίσει να φύγουν από τα προάστια και τις μικρότερες πόλεις και μάλιστα έχουν ήδη αναχωρήσει οδικώς οι περισσότεροι προς τα δυτικά της χώρας κοντά στα σύνορα με την Πολωνία.
Σε κάθε περίπτωση, συμβεί δεν συμβεί το απευκταίο μίας ρωσικής εισβολής, οι πολίτες του Κιέβου δείχνουν έτοιμοι να δοκιμαστούν ξανά, αλλά αυτή την φορά με τους δικούς τους όρους.