Επί σειρά ετών, η διαχείριση των ακινήτων του Δημοσίου έχει απασχολήσει την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Φαίνεται, όμως, πως ανάλογα προβλήματα υπάρχουν και στις ΗΠΑ. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει ένα αποτελεσματικό σχέδιο για την αξιοποίηση ενός μεγάλου αριθμού κτιρίων και εγκαταστάσεων που παραμένουν αναξιοποίητα και επιβαρύνουν τους φορολογουμένους με περιττές δαπάνες για την έστω και υποτυπώδη συντήρησή τους. Συνολικά, υπολογίζεται πως ξεπερνούν τα 7.000 ακίνητα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
Όπως επισημαίνεται από τους New York Times, σκοπός της Ουάσινγκτον προ πενταετίας ήταν να δημιουργήσει μια υπηρεσία που θα ασχολούνταν αποκλειστικά με τη ακίνητη περιουσία του ομοσπονδιακού κράτους. Στην πράξη, όμως, το εγχείρημα αυτό αποδείχθηκε πολύ πιο περίπλοκο. Aν και το συμβούλιο για τη μεταρρύθμιση των κτιρίων του δημοσίου (Public Buildings Reforms Board, ΡΒRB) ιδρύθηκε το 2016, έπρεπε να παρέλθει μια τριετία για να αναλάβουν επισήμως καθήκοντα τα πέντε μέλη του διοικητικού συμβουλίου. Μέχρι σήμερα παραμένουν κενές δυο ακόμη θέσεις, συμπεριλαμβανομένης αυτής του προέδρου.
Όταν το PBRB αποπειράθηκε να πουλήσει ένα δημόσιο κτίριο στο Σιάτλ, ασκήθηκε αγωγή εις βάρος του διότι οι χώροι του συγκεκριμένου ακινήτου χρησιμεύουν για την αποθήκευση σημαντικών ιστορικών αρχείων. Από την έναρξη της λειτουργίας του PBRB μόνον μια πώληση έχει λάβει τελική έγκριση. Οι δυσκολίες που έχει συναντήσει το διοικητικό συμβούλιο αντανακλούν τη γραφειοκρατία που επικρατεί σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις που προέκυψαν από την αρχή της πανδημίας.
Την ίδια ώρα, οι πιέσεις για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του ομοσπονδιακού κράτους των ΗΠΑ αναμένεται να αυξηθούν όσο αρκετοί δημόσιου υπάλληλοι θα συνεχίσουν να εργάζονται εξ αποστάσεως, περιορίζοντας τις ανάγκες του κράτους για χώρους γραφείων.
Εντούτοις, το πρόβλημα αυτό είναι χρόνιο, με τις κυβερνήσεις Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων να προσπαθούν να βρουν τις κατάλληλη φόρμουλα. Η Υπηρεσία Λογοδοσίας της Κυβέρνησης είχε χαρακτηρίσει το ζήτημα ως ένα «υψηλού ρίσκου» λόγω των δυσκολιών στις διαδικασίες πώλησης. Παραδείγματος χάριν, εάν ένα ακίνητο χαρακτηριστεί περιττό τότε σε αρχική φάση θα πρέπει να προσφερθεί σε άλλες υπηρεσίες του ομοσπονδιακού κράτους. Εάν δεν εκδηλωθεί ενδιαφέρον τότε θα διατίθεται σε υπηρεσίες για τους αστέγους ή άλλες χρήσεις. Η διαδικασία μπορεί να κρατήσει χρόνια ολόκληρα.
