THEPOWERGAME
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, τα ενοίκια στο Βερολίνο έχουν αναρριχηθεί έως και 43%, με τους μισθωτές να έρχονται αντιμέτωποι με ένα αυξανόμενο κόστος στέγασης που ακολουθεί το ράλι των τιμών στα ακίνητα.
Σε τοπικό δημοψήφισμα που έχει δρομολογηθεί για το Σεπτέμβριο, οι Βερολινέζοι καλούνται να αποφασίσουν εάν τάσσονται υπέρ της απαλλοτρίωσης 240.000 ακινήτων, δίνοντας τη δικαιοδοσία στις τοπικές αρχές να αναγκάσουν τις εισηγμένες κτηματομεσιτικές εταιρείες που τα κατέχουν να τα πουλήσουν έναντι «δίκαιου αντίτιμου».
Πάνω από το ήμισυ των Γερμανών ζουν στο ενοίκιο, αντανακλώντας το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.
Στο Βερολίνο αυτό το ποσοστό αυξάνεται στο 75%, με την ιδιοκατοίκηση να περιορίζεται στο 17,5%, όπως δείχνουν στοιχεία της κτηματομεσιτικής εταιρείας Guthmann Estate.
Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους αυτής της εκστρατείας των Βερολινέζων για το δημοψήφισμα στο Βερολίνο είναι η Deutsche Wohnen μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον ευρωπαϊκό κλάδο των ακινήτων.
Μάλιστα, η Deutsche Wohnen αποτελεί στόχο εξαγοράς της ανταγωνίστριας Vonovia, η οποία αύξησε αρχές Αυγούστου την προσφορά της από τα 52 στα 53 ευρώ ανά μετοχή ή συνολικά τα 19,1 δισ. ευρώ, αντανακλώντας τη μεγάλη κινητικότητα στη χρηματιστηριακή αγορά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ένωσης των εισηγμένων εταιρειών ακινήτων στην Ευρώπη (EPRE), ο συνολικός κλάδος ακινήτων στη Γηραιά Ήπειρο έχει επεκταθεί από τα 3,5 δισ ευρώ το 2006 στα σχεδόν 85 δισ ευρώ στα τέλη Ιουλίου.
Μεγάλη άνοδος των τιμών στα ακίνητα του Βερολίνου
Αυτή η μεγάλη άνοδος των αξιών δεν αποδίδεται μόνον στο ράλι των χρηματιστηριακών αγορών.
Προ δεκαετίας, η μέση τιμή ενός διαμερίσματος στη γερμανική πρωτεύουσα δεν ξεπερνούσε τα 1.700 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο ενώ σήμερα υπερβαίνει ακόμη και τα 5.000 ευρώ.
Αντανακλάται, ως εκ τούτου, ένα κέρδος της τάξεως του 200% για τον ιδιοκτήτη που το αγόρασε προ δεκαετίας, συμπεραίνει σε πρόσφατη μελέτη της η Gutmann.
Η εταιρεία επισημαίνει επίσης πως αρκετοί ιδιοκτήτες προτιμούν να πουλούν διαμερίσματα αντί να τα νοικιάζουν σε μια αγορά που η προσφορά είναι ήδη περιορισμένη.
Ανάλογο πρόβλημα επικρατεί, επίσης, σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ωθώντας τα ενοίκια σε υψηλότερα επίπεδα.
Οι κυβερνήσεις, μάλιστα, συζητούν όλο και πιο ανοικτά την επιβολή πλαφόν στην αύξηση των ενοικίων. Αν και στόχος τέτοιας φύσεως μέτρων είναι να μην δημιουργείται πρόσφορο έδαφος σε μεγάλες αυξήσεις των ενοικίων, οικονομικοί αναλυτές αμφιβάλουν εάν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
«Φρένο» στα ενοίκια βάζουν οι κυβερνήσεις
Στα μέσα Απριλίου, το ομοσπονδιακό δικαστήριο της Γερμανίας ματαίωσε απόφαση που έλαβε η τοπική αυτοδιοίκηση του Βερολίνου στα τέλη Φεβρουάριου, βάση της οποίας θα παρέμεναν αμετάβλητα τα ενοίκια στα επίπεδα του προπέρσινου Ιουνίου σε σχεδόν όλα τα διαμερίσματα της πρωτεύουσας για την επόμενη πενταετία.
Σκοπός των αρχών του Βερολίνου ήταν να κερδίσουν χρόνο για την ανοικοδόμηση νέων κατοικιών, αλλά τελικά δεν ίσχυσε διότι υπάρχει ήδη νόμος του ομοσπονδιακού κράτους για το «φρενάρισμα» των ενοικίων που, όμως, είναι πιο ευέλικτος.
Στην Ιρλανδία, πάντως, οι αυξήσεις στα ενοίκια σε ορισμένες περιοχές δεν μπορούν να υπερβαίνουν το 4%, ετησίως.
Στην Ολλανδία, ο πρωθυπουργός, Στέφαν Λεφέν, ηττήθηκε τον Ιούνιο ύστερα από πρόταση μομφής εις βάρος του διότι εισηγήθηκε την χαλάρωση των ελέγχων στα ενοίκια για τις νεόδμητες κατοικίες.
Διαβουλεύσεις για τη συγκράτηση των ενοικίων γίνονται, επίσης, στη Βρετανία. Στις ΗΠΑ, οι επιδοτήσεις των ενοικίων είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για την κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν καθώς έχουν κατανεμηθεί μόνον 3 δισ. από τα 47 δισ δολάρια που προβλέπονται από σχετικό πακέτο.
Προκειμένου να αποκτήσει μεγάλα περιθώρια χρόνου, ο Λευκός Οίκος έδωσε εντολή για την αναστολή των εξώσεων.
Σήμερα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως πάνω από το ήμισυ των Βερολινέζων τάσσονται υπέρ του τοπικού δημοψηφίσματος για την απαλλοτρίωση, το οποίο στοχεύει εισηγμένες εταιρείες ακινήτων που καθεμία διαθέτει πάνω από 3.000 διαμερίσματα, επισημαίνουν οι Financial Times.
Αυτή η πρωτοβουλία για την απαλλοτρίωση διαμερισμάτων που ανήκουν σε μεγάλους κτηματομεσίτες στηρίζεται σε άρθρο του γερμανικού συντάγματος πως αναφέρεται πως «η γη, οι φυσικοί πόροι και τα μέσα παραγωγής» μπορεί να ανακτηθούν από το δημόσιο έναντι αποζημίωσης. Ωστόσο δεν έχει τεθεί ποτέ σε εφαρμογή.